โดย blablabla
ชีวิตช่าง มืดมน ระคนทุกข์
เพราะเป็นยุค เข่นฆ่า ประชาราษฎร์
ความคั่งแค้น โสมม สมอุบาทว์
ขยะแขยง แฝงขยาด อนาถนัก....
แผลใจ ปวดรวดร้าว ทนหนาวเหน็บ
ดั่งตอกเล็บ เจ็บแสน ยิ่งแค้นหนัก
โดนพลัดพราก น้อง-พี่ สุดที่รัก
เกินห้ามหัก คิดไป ใจระทม....
แผลกาย เจ็บทั่วร่าง ไม่ว่างเว้น
ทั้งเฆี่ยนเข่น เตะต่อย คอยผสม
ทุกคืนวัน เหน็บหนาว ร้าวระบม
แดนโสมม สมชื่อ คือเมืองไทย....
คนไม่ผิด ก็ยัดเยียด ให้เคียดแค้น
มันฝังแน่น เกินคน จะทนไหว
ส่วนคนผิด กลับเชิดชู เพราะรู้ใจ
ขีดเส้นไว้ แบ่งแยก จำแนกคน....
แม้เจ็บใจ เจ็บกาย อีกหลายแผล
ยังแน่วแน่ ต่อสู้ ให้รู้ผล
ขอให้เพื่อน ทั้งหมด จงอดทน
ความขมขื่น ให้ผ่านพ้น ทุกคนเลย....
ขอคารวะในความเสียสละทุกท่านครับ
blablabla32@hotmail.co.th
http://www.facebook.com/profile.php?id=100001177832717
วันพุธที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2553
