โดย กวีศรีประชา – วิสา คัญทัพ
ภูติปีศาจเหล่านี้คือผีดิบ
เจ็ดแปดสิบปีไม่สิ้นวิญญาณสลาย
ยังคงวนเวียนมาเที่ยวท้าทาย
มั่นหมายดูดเดือดดื่มเลือดแดง
ผีห่า ผีโหง ผีโกงเมือง
ภายใต้คราบอำมาตย์เรืองอำพรางแสง
ซ่อนรูปนรกทุเรศเปรตปลอมแปลง
แสร้งทำเป็นคนดีมีเมตตา
ผู้ใดใกล้ผีดิบย่อมฉิบหาย
คนธรรมดาก็กลับกลายเป็นผีห่า
กระเดือกแดกประโยชน์ระยำอำมาตยา
กลายชนชั้นไม่ธรรมดาสามัญชน
เป็นผีดิบไล่ล่าออกหาเหยื่อ
สูบเลือดสูบเนื้อ ตาถลน
อนารยะสถุลสกุลสัตว์ลืมตัวตน
หมดสิ้นความเป็นคนไอ้สามานย์
โง่เง่า คลั่งบ้า ยิ่งกว่าสัตว์
กัดคอสูดดูดเลือดทุรนร่าน
ไอ้ปีศาจเบ็ดเสร็จเผด็จการ
สังหารตามรังควานมารผจญ