โดย จั่นเจา
26 กันยายน 2552
หากคิดจะแก้ไฟใต้ แก้ปัญหาของคนไทยสีแดงให้ได้เสียก่อน หากแก้ไม่ได้ประเทศนี้จะไม่ได้มีแค่เพียงไฟใต้แต่จะมีไฟเหนือ ไฟอิสาน ไฟภาคกลาง เพิ่มขึ้นมาจนเผาผลาญแผ่นดินนี้ให้ป่นปี้ไปอย่างแน่นอน
จริงอยู่ที่เราเองก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ในข้อเท็จจริงที่ว่าอุดมการณ์ในการแบ่งแยกแผ่นดินไทยเพื่อตั้งรัฐปัตตานีนั้นมันมีอยู่จริง แต่นั่นมันก็เป็นเพียงแค่ผลที่เกิดขึ้นมาแล้วเท่านั้นแล้วเหตุที่ทำให้เกิดผลนั้นขึ้นมาล่ะมันคืออะไร
ปฏิเสธไม่ได้อีกนั่นแหละว่าสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เกิดแนวคิดแบ่งแยกประเทศก็คือความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจในความไม่เท่าเทียมกันระหว่าง " คนไทย " กับคนแขกมลายูอย่างพวกเขา ซึ่งคนไทยบางจำพวกยังคิดว่าพวกเขามาอาศัยแผ่นดินไทยอยู่ ทั้ง ๆ ที่ความจริงเราไปผนวก ( พูดให้ตรงก็คือยึด ) แผ่นดินของเขามาให้รวมกับของเราเป็นแผ่นดินไทยต่างหาก
พวกเราทำกับพวกเขาไว้มากมายขนาดไหนในอดีตเราก็รู้กันดี ถีบลงเขา เผาลงถังแดง ตำนานเหล่านี้เรารู้แก่ใจกันดีแม้จะพยายามปิดกันขนาดไหนก็ตาม เมื่อพวกเขาคิดว่าตัวเองถูกกระทำอย่างไม่เป็นธรรมการรู้สึกต่อต้านก็ต้องเกิดขึ้นเป็นธรรมดามันเป็นธรรมชาติของสัญชาติญาณมนุษย์
ในอดีตข้าราชการคนไหนประพฤติผิดร้ายแรง โทษทัณฑ์ที่ได้รับก็คือการเนรเทศเฉดหัวลงไปอยู่ชายแดนภาคใต้ แล้วคุณคิดว่าข้าราชการเลว ๆ เหล่านี้จะไปทำอะไรกับชาวบ้านตาดำ ๆ ในดินแดนไกลปืนเที่ยงห่างไกลสายตาสื่อแบบนั้น ถ้าไม่ใช่การกดขี่ข่มเหงและก่อกรรมทำเข็ญกับพวกเขา
นั่นเป็นเหตุการณ์ที่ผ่านมานับหลายสิบปี ( และใช่ว่าจะดีขึ้นในปัจจุบัน ) แล้วคิดดูสิว่ากลุ่มคนที่ถูกกดหัวแบบนั้นมาเนิ่นนาน เชื้อปะทุในการต่อต้านข้าราชการไทย คนไทย รัฐไทย มันจะถูกบ่มเพาะให้รุนแรงและแก้ยากขนาดไหน
เมื่อก่อนพวกเราอาจจะไม่ค่อยรับรู้และเห็นภาพแห่งความเป็นจริงของความรู้สึกของพวกเขาเหล่านั้นสักเท่าไหร่ แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์ทักษิณและคนเสื้อแดงขึ้นความจริงต่าง ๆ ก็เลยกระจ่าง ว่าพวกอำมาตย์ศักดินาเขาคิดและกระทำอย่างไรกับคนที่พวกเขามองว่าเป็นแค่ไพร่แค่ทาสอย่างพวกเรา
อดีตนายกรัฐมนตรีที่มีพร้อมทั้งอำนาจรัฐ อำนาจเงิน และพลังมวลชนที่สนับสนุนกว่าครึ่งประเทศอย่างทักษิณ ชินวัตร ยังเอาตัวไม่รอด เมื่อบังอาจไปแข็งขืนต่ออำนาจศักดินาที่ชักใยควบคุมความเป็นไปของประเทศมาอย่างช้านาน โทษทัณฑ์ที่ได้รับคือการไม่มีแผ่นดินอยู่
สารพัดสารพันข้อหาที่ประเคนมายัดมาใส่ให้ ไม่ว่าจะผิดหรือไม่อย่างไรผลลัพธ์และธงที่ตั้งไว้ก็คือทักษิณต้องผิด ที่เหลือก็เพียงวิธีทำว่าจะยัดข้อหาแบบไหนให้มันเนียนไม่ให้ค้านสายตาชาวบ้าน หรือแม้แต่ถ้ามันค้านกูก็หน้าด้านก็ไม่สนสำคัญคือมึงและพวกต้องผิด
ในตัวบทกฏหมายไม่มีความผิดก็เปิดหา ( เรื่อง ) ในพจนานุกรมเอาก็ได้ใครจะทำไม ไม่มีหลักฐานที่จะชี้ว่า " ผิด " ตรง ๆ ได้ก็เติมคำว่า " อาจจะผิด " เข้าไปเพราะความหมายมันกว้างไกลและครอบจักรวาลดีถึงแม้ว่าไม่มีกระบวนการยุติธรรมใดในนานาอารยะประเทศเขาทำกันก็ตามที ( ก็เรามันเป็นประเทศสาขัณฑ์นี่นา )
ไม่ต้องมองไปให้ไกลให้สูงถึงกรณีทักษิณเพราะนั่นมันไกลตัวชาวบ้านอย่างพวกเรา เอาแค่กรณีเสื้อเหลืองเสื้อแดงก็พอว่าพวกอำมาตย์และตุลาการมันหน้าด้านหน้าทนขนาดไหนในการตัดสินที่ไร้ความเป็นธรรมและหลายมาตรฐาน
เสื้อแดงปาไข่ออกหมายจับทันทีข้อหาพยายามฆ่าและพกอาวุธร้ายแรง ( ไข่ไก่เนี่ยนะ )
เสื้อเหลืองยึดสนามบิน กระทืบคน ยิงปืน แทงตำรวจ ต่อหน้ากล้องทีวีมีหลักฐานชัดเจน ผ่านมาเกือบปียังไม่มีการจับกุมคุมขังได้แม้แต่ตัวเดียว
นี่ขนาดคนไทยเชื้อสายเดียวกันมันยังกระทำย่ำยีบดบี้ความรู้สึกและหัวใจกันได้ขนาดนี้ นับประสาอะไรกับคนไทยเชื้อสายมาลายูอย่างพวกเขาที่เหล่าอำมาตย์และคนไทยหลาย ๆ คนที่ยังมองพวกเขาเป็นเพียงแค่ " ไอ้พวกแขกที่มาอาศัยแผ่นดินไทยอยู่ " ที่จะต้องทนรับความอัปยศอดสูใจกว่าพวกเราคนไทยอีกหลายเท่านัก
เคยได้ยินประโยคที่ว่า " คนรากหญ้าโง่และซื้อได้ " หรือ " คนที่มีความรู้ตั้งแต่ปริญญาตรีขึ้นไปเท่านั้นที่ควรมีสิทธิ์เลือกตั้งต่ำกว่าไม่ควรมีสิทธิ์ " นั่นแหละคือสิ่งที่อำมาตย์มองเรา
สรุปก็คือปัญหาคนเสื้อแดงกับไฟใต้ถึงแม้จะดูแตกต่าง แต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันคือพวกเขาต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งความเป็นธรรมต่อตัวเอง ทุกอย่างต้องไม่มีสองมาตรฐานผิดก็คือผิดถูกก็คือถูก ( ซึ่งก็ยังดูห่างไกลเหลือเกินกับควมเป็นจริง )
หากคิดจะแก้ไฟใต้ แก้ปัญหาของคนไทยสีแดงให้ได้เสียก่อน หากแก้ไม่ได้ประเทศนี้จะไม่ได้มีแค่เพียงไฟใต้แต่จะมีไฟเหนือ ไฟอิสาน ไฟภาคกลาง เพิ่มขึ้นมาจนเผาผลาญแผ่นดินนี้ให้ป่นปี้ไปอย่างแน่นอน
หรือเราจะรอให้ถึงวันนั้น !