จากวันเสียงปืนแตก...มกราคม 2547...ค่ายทหารพัฒนา...ถูกปล้น...ฝ่ายปล้นได้ขนอาวุธสงครามของทหารออกไป...กรุงเทพให้ความสำคัญกับข่าวนี้...ภายใต้คำจำกัดความง่ายๆว่า...โจรกระจอก วันนี้ มิถุนายน 2553 โจรกระจอก ตรึงทหารจำนวนหลายหมื่นไว้กับการต่อสู้ในระดับกึ่งสงคราม...และผลาญงบประมาณแผ่นดินของประเทศไทยไปแล้วมากกว่าแสนล้าน โจรกระจอก ทำให้ประเทศไทยต้อง...
เพิ่มงบประมาณการทหาร...ไปอยู่ในระดับต้นๆ ของงบประมาณรายจ่ายของประเทศ โจรกระจอก...ขยายอิทธิพลเหนือพื้นที่ แทบจะกล่าวได้ว่า...มีแต่กลางวันเท่านั้น ที่ฝ่ายรัฐบาลยังพอจะให้ความไว้วางใจ...ส่วนในเวลากลางคืนนั้น...ตรงกันข้าม เขียนขึ้นมาเพื่อที่จะบอกว่า...ปัจจุบันนี้...ความเชื่อมั่นว่าไฟใต้จะสงบนั้น
ก็เป็นเรื่องพูดกรอกหูกันอยู่ทุกวัน...แต่มันเป็น คนละเรื่องกับความจริง ความจริงที่ว่า...มีคนตายไปแล้วมากกว่า 4000 ศพ...และยังไม่มีแนวโน้มว่า...กำลังจะยุติความจริงที่ว่า...โดยพฤตินัย...แล้ว...ประประชาชนคนไทยในพื้นที่ดังกล่าว ต้องสูญเสียภาษีให้กับ 2 ผู้ปกครองมานานแล้ว ความจริงที่ว่า...ไทยพุทธที่เคย
ใช้ชีวิตอยู่ใน 3 จังหวัดภาคใต้และในบางพื้นที่ของจังหวัดสงขลา...ย้ายหรืออยากจะย้ายครอบครัวออกจากพื้นที่ในทันทีที่มีโอกาส ความจริงที่ว่า...พื้นที่วิกฤติการณ์...กลายเป็นแผ่นดินเศรษฐกิจของทั้ง 2 ฝ่าย...จนไม่มีฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด...อยากจะเลิกวิกฤติการณ์นี้ ความจริงที่ว่า...ตัวอย่างแห่งวิกฤติการณ์ดังกล่าว...
จะกลายเป็นโรคภูมิแพ้ของประเทศไทย...และจะลามไปในพื้นที่อื่นๆ ของประเทศ...ด้วยความเป็นมาและเป็นไปที่คล้ายคลึงกัน...ตราบเท่าที่มาตรการปรองดอง...ยังเป็นมะม่วงดองมะยมดองอยู่แบบนี้...ฝันที่จะเห็นของ อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ไม่น่าจะเกิดขึ้น เศร้า..
