คอลัมน์ เหล็กใน
 |
นางพะเยาว์เคลื่อนไหวในฐานะผู้สูญเสียลูกสาวไปในเหตุการณ์สลายม็อบเสื้อแดง
เพราะไม่มีคนไหนที่จะยอมให้ลูกตัวเองตายฟรี
ต้องทำทุกวิถีทางที่จะนำตัว"คนสั่งการ"มารับโทษให้ได้
ที่สำคัญการเคลื่อนไหวของนางพะเยาว์ยังส่งผลต่อสังคมโดยรวม
เป็นการตีแผ่อำนาจรัฐใช้อาวุธสงครามปราบปรามประชาชน
ยิ่งการเดินทางไปให้การต่อคณะกรรมการด้านสิทธิมนุษย ชนของประเทศอังกฤษของนางพะเยาว์ในช่วงปลายเดือนม.ค.นี้
ยิ่งมีผลอย่างใหญ่หลวงต่อการทวงความยุติธรรมของคนเสื้อแดงในเมืองไทย
เพราะสามารถให้โลกได้รับรู้ถึง"ข้อเท็จจริง"จากปาก ของผู้ที่สูญเสีย ไม่ได้รับฟังคำชี้แจงของรัฐบาลไทยเพียงฝ่ายเดียว !?
ในอดีตก็เคยมีผู้หญิงไทยที่ออกมาทวงความยุติธรรมในลักษณะนี้มาแล้ว
นางอังคณา นีละไพจิตร ได้รับการยกย่องในฐานะนักเคลื่อนไหวด้านสิทธิมนุษยชน
เพราะเคยออกมาทวงความยุติธรรมคดีการหายตัวไปของนายสมชาย นีละไพจิตร สามีซึ่งเป็นประธานชมรมนักกฎหมายมุสลิม
ซึ่งเกิดขึ้นจากการกระทำของเจ้าหน้าที่รัฐ !
นางอังคณาก็เคยนำเรื่องทนายสมชายไปตีแผ่ในองค์กรสิทธิมนุษยชนนานาชาติได้รับทราบ
จนกลายเป็นตัวจักรสำคัญในการต่อต้านการละเมิดสิทธิและเสรีภาพของพี่น้องชาวมุสลิมใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ในเวลาต่อมา
ทั้งนางพะเยาว์และนางอังคณาต่างมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน
เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งที่ออกมาเรียกร้องทวงความยุติ ธรรม
เพราะต้องสูญเสียคนที่รักไป
แต่ผลของการเรียกร้องก็ขยายวงกว้าง
กระตุ้นให้คนไทยหันมาใส่ใจเรื่องสิทธิมนุษยชนมากขึ้น
บทบาทของทั้ง 2 คนดูเหมือนจะล้ำหน้าการทำงานของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติที่มีนางอมรา พงศาพิชญ์ เป็นประธานฯเสียด้วยซ้ำ
เพราะทุกวันนี้คณะกรรมการชุดนี้ยังทํางานไม่เต็มที่
อาจพูดได้ว่ายังไม่ได้ช่วยเหลือเหยื่อ 91 ศพและผู้บาดเจ็บเกือบ 2 พันคนอย่างจริงจัง
จะเห็นได้ว่าจนถึงตอนนี้ยังคงเห็นญาติผู้สูญเสียจากเหตุ การณ์สลายม็อบแดงเรียกร้องความยุติธรรมอยู่อย่างต่อเนื่อง
คณะกรรมการสิทธิฯแทบไม่มีบทบาทอะไรเลยกับการปกป้องสิทธิให้เหยื่อ 91 ศพ
กลับปล่อยให้มีการละเมิดสิทธิกันตั้งแต่ก่อนจะมีการสลายม็อบแดงด้วยซ้ำ
ฉะนั้น ไม่ต้องไปคาดหวังอีกแล้วว่าองค์กรอิสระของไทย
จะเป็นตัวจักรสำคัญในการติดตามดำเนินคดีกับคนสั่งการสังหารหมู่ประชาชน
