คอลัมน์ เหล็กใน
สมิงสามผลัด
การทวงความยุติธรรมให้กับนักโทษเสื้อแดงยังเป็นประเด็นร้อนแรงของสังคม
หลังแกนนำนปช.และคนเสื้อแดงหลายร้อยคนต้องถูกจองจำมานาน 7-8 เดือน
ความจริงแล้วมีการเคลื่อนไหวเรียกร้องให้ปล่อยนักโทษการเมืองเหล่านี้มาตลอด
แต่กลับโดนขัดขวางจากอำนาจรัฐ
โดยเฉพาะกรมสอบสวนคดีพิเศษ (ดีเอสไอ) ภายใต้การนำของนายธาริต เพ็งดิษฐ์
พอโดนกระแสสังคมกดกันหนักเข้า
รัฐบาลก็ยอมปล่อยนักโทษเสื้อแดง(บ้าง)
แถมยังเอาความดีความชอบ บอกเป็นผลงานรัฐบาล ซะงั้น
จัดฉากทั้งให้เขียนจดหมาย พาเข้าไปพบนายกฯถึงในทำเนียบ
ให้ขอบคุณที่สั่งขังเนี่ยนะ !?
เรื่องแบบนี้ใครก็คิดไม่ได้หรอก นอกจากอำนาจรัฐยุคนี้
แต่จากนี้ต่อไปการปล่อยนักโทษเสื้อแดงคงเป็นรูปเป็นร่างมากยิ่งขึ้น
เพราะนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ โดนกดดันจากองค์กรสิทธิมนุษยชนโลก
ส่วนคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติแม้ว่าจะขยับตัวช้าหน่อย
แต่ก็ยังดีที่เริ่มเคลื่อนไหวบ้างแล้ว
ในช่วงเดือนม.ค.ปีใหม่นี้ อาจได้เห็นคนเสื้อแดง หรือแม้แต่แกนนำนปช.(บางคน)ได้รับอิสรภาพ
แต่ปัญหาที่น่าเป็นห่วงหลังมีการปล่อยคนเสื้อแดงแล้ว
คือเรื่องความปลอดภัย !
วันก่อนอ่านบทสัมภาษณ์ของนายไข่เขย จันทร์เปล่ง คนเสื้อแดงมหาสารคามที่เพิ่งพ้นคุกมาหมาดๆ
นายไข่เขยบอกว่า ทุกวันนี้ยังต้องอยู่แบบหลบๆ ซ่อนๆ กลับไปอยู่บ้านกับลูกเมียก็ไม่ได้
เพราะกลัวจะมีผู้ไม่หวังดีมาตามเก็บ ตามเด็ดหัว
"ความปลอดภัยของผมมีน้อยมาก ไม่รู้จะถูกเก็บตอนไหน
อยากถามถึงรัฐบาลกับความปลอดภัยของผู้ที่ถูกปล่อยตัวว่าสามารถรับรองได้แค่ไหน"
ตรงนี้เป็นความรู้สึกที่แท้จริงของคนเสื้อแดง
เพราะหลังสลายม็อบราชประสงค์แล้วก็มีข่าวเรื่องการไล่ล่าคนเสื้อแดงมาตลอด
และไม่ใช่แค่ข่าวลือโคมลอย
เพราะมีคนเสื้อแดงอย่างน้อย 3 รายโดยล่าสังหารไปแล้ว
ศพแรกก็คือ นายศักนรินทร์ กองแก้ว หรือ อ้วน บัวใหญ่
ถูกคนร้ายยิงถล่มเสียชีวิตที่โคราชเมื่อเดือนมิ.ย.2553
ศพที่สองคือ นายกฤษดา หรือ เจมส์ กล้าหาญ คนเสื้อแดงเชียงใหม่
ถูกยิงตายที่เชียงใหม่เมื่อเดือนส.ค.2553
ศพล่าสุดคือ นายน้อย บรรจง หรือ ดีเจ.แดง คชสาร แกนนำกลุ่มเชียงใหม่ 51
ถูกอุ้มฆ่าเมื่อเดือนธ.ค.2553
ที่สำคัญทั้ง 3 ศพก็ยังจับมือใครดมไม่ได้ !!
ฉะนั้น ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมคนเสื้อแดงถึงยังหวาดกลัว
แค่โดนจับขังในเรือนจำก็โหดร้ายแล้ว
พอออกมาได้ยังต้องหัวซุกหัวซุน
หนีเอาชีวิตรอดจากการไล่ล่าอีกหรือ !?
