โดย 3บลา ประชาไท
เคยกอดคอ เคียงกัน วันฟ้าหม่น
เคยสับสน หนทาง ระหว่างสู้
เคยเจ็บร้าว หนาวอุรา น้ำตาพรู
เลยอดสู ยามเสียสัตย์ มาฟัดกัน....
แล้วทำไม แค่คิดแปลก ต้องแตกต่าง
ถูกอำพราง ยังตอกย้ำ คำเย้ยหยัน
พอถูกเสี้ยม ด้วยมารยา สารพัน
กลับเหหัน หูเบา ให้เขาลวง....
สิ่งแน่แน่ว เลือนหาย มลายสิ้น
เขาโลมลิ้น ใส่ร้าย หมายชิงช่วง
กลับหลงคล้อย ลอยละลิ่ว ปลิวยกพวง
เลยติดบ่วง ห้วงเล่ห์ เพทุบาย....
ลืมคำรัก สามัคคี ไม่มีแล้ว
เคยเพริศแพรว ผ่องผุด ย้ำจุดหมาย
เคยยึดมั่น ร่วมกันสู้ ไม่ดูดาย
กลับแอบขาย อุดมการณ์ ให้มารชน....
จิตวิญญาณ นักต่อสู้ เคยอยู่ข้าง
ต้องบาดหมาง ย่อยยับ ดับปี้ป่น
เลือดสีแดง จางหาย คล้ายเจือปน
กลายแค่คน “ถูกเสี้ยม” เตรียมปราชัย....
กำลังใจ ส่งมา เพียงอย่าท้อ
ร่วมสานต่อ สิ่งฝัน อันยิ่งใหญ่
เพื่อลูกหลาน ได้เห็น เราเป็น”ไท”
สุขสมใจ ทั่วหล้า รับฟ้าอมร....
๓ บลา / ๒๕ ธ.ค.๕๔
**ขอบคุณเจ้าของภาพครับ**
