โดย วรเทพ วิชชุประภา
ที่มา งานประกวดFreewrite Award
เหมือนดังลิ่มทิ่มแทงอกประชาราษฎร์
หมดโอกาสได้เป็นไทเสียแล้วหรือ
ต้องอยู่ในใต้บังคับคนหยิบมือ
ที่คอยถืออาวุธร้ายหมายฟาดฟัน
เราจึงมาราชดำเนินเพื่อเรียกร้อง
ตามครรลองของคนไทยใช่เพ้อฝัน
คนนับหมื่นคนนับแสนมารวมกัน
จริงแล้วนั้นท่านต้องไปใช่หน้าทน
แต่พวกเขาหลงระเริงในอำนาจ
ใจอุบาทว์จิตวิบัติไร้เหตุผล
พวกเรามาด้วยคับแค้นและยากจน
เพราะถูกปล้นอำนาจไปไว้ครอบครอง
ใช้เวทีเพื่อต่อสู้อย่างชัดแจ้ง
คนเสื้อแดงมาด้วยใจประกาศก้อง
เพียงต้องการประชาธิปไตยสิ่งหมายปอง
คืนอำนาจให้เป็นของมวลประชา
เสียงปืนดังขึ้นทุกทั่วหัวระแหง
เลือดสีแดงของปวงชนคนผู้กล้า
ต้องหลั่งลงรดราดผืนพสุธา
โอ้ฟากฟ้าหมดสิ้นแล้วความปราณี
วีรชนต่างล้มลงทั้งมือเปล่า
ไฉนเจ้าจึงร้ายนักพวกบัดสี
เจ้าฆ่าได้แม้แต่เด็กและสตรี
ด้วยมือที่ซ่อนเอาไว้ใจแสนดำ
อ้างอำนาจความชอบธรรมนำมาฆ่า
เหมือนดังว่ามวลประชาราคาต่ำ
ตามไล่ล่าฆ่าให้หมดเช้ายันค่ำ
กระสุนซ้ำให้แดดิ้นสิ้นชีวัน
แม้ในเขตอภัยทานยังหาญกล้า
ยิงเข้ามาดังสายฝนจนอาสัญ
นอนเรียงรายตายในเขตที่ป้องกัน
ดับความฝันวีรชนคนเสื้อแดง
ราชประสงค์ไหลท่วมนองเลือดน้องพี่
เหมือนเป็นดังดวงสุรีที่อับแสง
เลือดชาวไพร่ที่ไหลนองเป็นสีแดง
จะเปลี่ยนแปลงความชอบธรรมกลับคืนมา
ขอทวยเทพที่สถิตย์ทั่วสถาน
ดลบันดาลช่วยปกป้องและรักษา
ให้เสื้อแดงได้นำชัยกลับคืนมา
เพื่อประชาได้สุขสันต์นิรันดร
