อึ่งอ่างส่วนใหญ่กับแม่วัวส่วนน้อย ..หรือว่าเราคือเสียงส่วนน้อยของประเทศนี้.....กันแน่

ที่มา thaifreenews

คอลัมน์ เพื่อนพ้องน้องพี่

หรือว่าเราคือเสียงส่วนน้อยของประเทศนี้.....กันแน่

ล่าสุดเราคือเสียงส่วนน้อยในกรุงเทพ...
สุขุมพันธ์ถึงได้เป็นผู้ว่ากทม..อันนี้ต้องยอมรับ
ไม่ว่าด้วยวิธีการใด เราคิดได้ เค้าก็ต้องคิดได้

คราวก่อน ...จำนวนคนหรือ ส.ส. ที่รวมตัวกันจัดตั้งรัฐบาลได้....เราก็คือเสียงส่วนน้อยอีก..เราจัดตั้งไม่ได้...ต้องยอมรับ ไม่ว่าด้วยวิธีการใดๆ เช่นกัน
เราล้วนต่างมีวิธีการ...ตราบที่ยังมีลมหายใจ....ดีเลว อยู่ที่ใครชนะ....

คราวก่อน..เราได้รับการเลือกตั้งเข้ามาเป็นพรรคอันดับ 1 แถมยังสามารถรวบรวมกันจัดตั้งรัฐบาลได้อีก....
..เราคือเสียงส่วนใหญ่..ตอนนั้น
คราวต่อมา เลือกตั้งอีก เราก็ยังได้รับการเลือกมาเป็นอันดับ 1 อีก....
เราคือเสียงส่วนใหญ่..ตอนนั้น..อีกครั้ง
........
เราต้องทำตามเสียงส่วนใหญ่ของสังคมหรือไม่..
เราต้องอยู่ใต้กฎกติกาของเสียงส่วนใหญ่หรือไม่.....
เราต้องยอมรับเสียงส่วนใหญ่หรือไม่......
เราต้องให้เสียงส่วนน้อยยอมรับเสียงส่วนใหญ่ใช่หรือไม่..
ตอนนั้นเสียงส่วนใหญ่คือของเรา......
แล้วตอนนี้เล่า..เสียงส่วนใหญ่คือของเค้า...หรือปล่าว

ตอนนี้เสียงส่วนใหญ่เห็นด้วยกับการกระทำของพวกก่อการร้ายพันธมาร(เรียกพันธมิตรไม่ลง ไม่เคยเป็นมิตรกับพวกมันสักที)
ตอนนี้เสียงส่วนใหญ่เห็นด้วยกับการกระทำของประชาธิปัตย์และพวกของพวกก่อการร้ายพันธมาร...อีกครั้ง

...เสียงส่วนน้อยย่อมไม่เห็นด้วยกับเสียงส่วนใหญ่...ไม่ยอมรับเสียงส่วนใหญ่
แต่เสียงส่วนน้อยอยู่ร่วมกับเสียงส่วนใหญ่ได้...แม้ไม่ยอมรับเสียงส่วนใหญ่

วันใดที่เสียงส่วนใหญ่กลายเป็นเสียงส่วนน้อย....นั่นคือวันของเรา...คนเสียงส่วนน้อย
วันใดที่เสียงส่วนน้อยกลายเป็นเสียงส่วนใหญ่....นั่นคือวันของเรา...คนเสียงส่วนน้อย

เรายังเชื่อว่า...คราวต่อไป..เลือกตั้งครั้งต่อไป....เสียงส่วนใหญ่จะเป็นของเรา......
เมื่อถึงคราวนั้น...เราต้องอย่าให้มันได้ผุดได้เกิดอีก.......

ถ้าประชาธิปไตย คือเสียงส่วนใหญ่ ..
เราก็อยากได้ประชาธิปไตยของเรากลับคืนมาจาก......พวกเสียงส่วนน้อยที่ได้ไปโดยความไม่ยุติธรรม
อำนาจอยู่ที่ใครคนนั้นชนะ ใช่ไหม ในประเทศนี้......
เพราะฉะนั้นเราจะเอาอำนาจคืนสู่ประชาชน...จะได้รู้กันว่ายกต่อไป ใครจะเป็นผู้ชนะ
จะเป็นคราวของฟ้า...หรือดิน..

เคยได้ยินเรื่องเล่าของ แม่อึ่งอ่าง กับแม่ วัว หรือไม่

วันหนึ่งลูกอื่งอ่างน้อยที่เพิ่งลืมตาดูโลกได้ไม่นานได้เดินไปในทุ่งนาแล้วเจอ แม่วัวตัวใหญ่มาก....(ผลงานเค้าดีมีคุณภาพอ่ะ)
ลูกอึ่งอ่าง ตื่นเต้น ที่เห็น วัวตัวใหญ่....มาก...ตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็น..เลยไม่รู้ว่าตัวอะไร
ความสงสัยจึงบังเกิด
จึงรีบกลับไปหาแม่อึ่งอ่าง ...แล้วก็เล่าให้แม่ฟังถึงเรื่องที่เพิ่งเจอมา
"แม่ แม่ครับ..เมื่อกี้ผมเดินไปเจอตัวอะไรไม่รู้ มันตัวใหญ่มากเลยแม่..ท่าทางจะเก่งมาก"
แม่อึ่งอ่างเห็นลูกมาถามก็เลยอยากจะโชว์ลูกว่าแม่มีความรู้
และไม่อยากเก่งน้อยกว่าตัวที่ลูกชม
"ตัวมันใหญ่ขนาดไหนลูก...ใหญ่เท่าแม่ไหม...."
ลูกอึ่งอ่างบอก.."ใหญ่กว่าแม่....."
แม่อึ่งอ่างถาม.."งั้นใหญ่เท่านี้หรือปล่าวลูก.."
พูดพลางสูดลมเข้าตัว ทำให้ตัวแม่อึ่งอ่างพองใหญ่ขึ้น
ลูกอึ่งอ่าง"..ใหญ่กว่านี้อีกแม่.."
แม่อึ่งอ่างได้ยินก็สูดลมเข้าตัวอีก..
"ใหญ่เท่านี้หรือปล่าวลูก....ใหญ่พอยัง"
ลูกอึ่งอ่าง"ยังเลยแม่ ..ใหญ่กว่านี้อีก..ใหญ่กว่าอีก.."
แม่อึ่งสูดลมเข้าอีกจนตัวโป่งพองแทบจะระเบิด...
"แค่นี้ได้ไหมลูก..ใหญ่เท่านี้ไหม..."
ลูกอึ่งอ่าง..."ยังเลยแม่..ยังไม่ได้ครึ่งผลงานเค้าเลยแม่..."
แม่อึ่งได้ยินดังนั้น.เลยสูดหายใจเข้าไปแล้วเบ่งตัวให้ใหญ่...ใหญ่..และใหญ่ที่สุด..
ลูกอึ่งอ่าง.."จ๊าก.....แม่.....ใหญ่เท่านั้นแหละแม่..เท่านั้นแหละ..."
ในที่สุดแม่อึ่งอ่างก็ขยายตัวจนใหญ่เท่าแม่วัว...จนได้..
แหม..ทำไปได้

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ความพยายามอยู่ที่ไหน...ความสำเร็จอยู่ที่นั่น....

พยายามเข้านะมาร์ค...รูปร่างอึ่งอาจจะน่าเกลียดไปบ้าง
แต่ถ้ามาแข่งสร้างพลังศรัทธากับประชาชน........วัวตัวนี้ก็พร้อมรออึ่งอ่างให่เบ่งตัวมาเทียบเด้อ
ถ้าไม่ท้องแตกตายไปซะก่อนเด้อ.....อิอิ
จบ.