ไม่รู้ว่านักการเมืองจะสำเหนียกกันมากน้อยแค่ไหนว่าสถานการณ์บ้านเมืองในทุกวันนี้มันทำให้ประชาชนเกิดความรู้สึกเบื่อหน่าย ว้าเหว่กันเต็มประดาแล้ว ฝ่ายรัฐบาลก็แก้ไขปัญหาไม่ได้สักอย่าง ฝ่ายค้านก็เล่นเกมการเมืองไม่หยุดหย่อน
แต่ในฐานะรัฐบาล ซึ่งทำหน้าที่บริหารจะต้องรับผิดชอบต่อสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้น ไม่ใช่เข้าไปมั่วหรือสร้างปัญหาเพิ่มขึ้นมาอีก
ก็แค่ตั้งอธิบดีคนหนึ่ง รัฐมนตรี 2 คน ต้องเปิดศึกรบกันแล้ว นับประสาอะไรอย่างนี้มันจะไปบริหารงานให้เกิดประสิทธิภาพขึ้นมาได้อย่างไร
ยังดีนะครับ...ที่เศรษฐกิจยังพอไปได้ มิฉะนั้นก็ตัวใครตัวมันได้เลย
ว่ากันถึงเรื่องรัฐธรรมนูญมาถึงขั้นนี้ มีทางเดียวหยุดเอาไว้ก่อนดีกว่า เพราะมันตั้งเค้าที่จะนำไปสู่ความขัดแย้ง พรรคร่วมรัฐบาลซึ่งก็ อยากอยู่บริหารประเทศต่อไป แต่ถ้ายังดึงดันกันอยู่อย่างนี้ก็ไม่ต้องทำอะไรกันแล้ว
คงเป็นอย่างที่นายบัญญัติ บรรทัดฐาน ผู้อาวุโสแห่งประชาธิปัตย์ ได้ร้องเตือนว่า ควรจะยุติเอาไว้ก่อน เพราะมิฉะนั้นจะทำให้รัฐบาลเกิดปัญหา ซึ่งเป็นการวิเคราะห์ที่ถูกต้องกับความเป็นจริงทางการเมือง
วันนี้รัฐบาลน่าจะรู้ดีว่าปัญหาต่างๆมันอยู่ตรงไหน หากยังแยกแยะไม่ออก จัดลำดับความสำคัญก่อนหลังไม่ได้ ก็ยากที่จะบริหารประเทศต่อไปได้ เพราะมันมีแต่สุมปัญหาให้มากขึ้นและหนักเข้าไปทุกที
แม้แต่เรื่องการหยุดงานของพนักงานรถไฟภายใต้การนำของ สร.รฟท. ซึ่งทำให้ประชาชนได้รับความเดือดร้อนไปทั่ว โดยเฉพาะ 3 จังหวัดภาคใต้ที่เป็นจุดล่อแหลมอย่างที่ทราบกันดี นอกเหนือจากชีวิตที่ต้องเสี่ยงภัยรายวันที่รัฐบาลยังไม่สามารถแก้ไขได้แล้ว ยังต้องมาเจอเรื่องนี้เข้าไปอีก เหมือนถูกลอยแพไม่มีผิด
จะเอากันอย่างนั้นหรือ
10 กว่าวันแล้วที่ปัญหายังยืดเยื้อ และดูเหมือนว่ารัฐบาลยังไม่ สามารถเข้าถึงปัญหาที่แท้จริงได้ รัฐมนตรีคมนาคมก็ไม่มีนํ้ายา นายกฯ ก็ไม่กล้าตัดสินใจที่จะดับเหตุ สร.รฟท.ก็ต้องการเอาชนะคะคานโดยไม่ได้คิดถึงประชาชนแม้แต่น้อย
นายกฯบอกว่าต้องปฏิรูปกันขนานใหญ่ แต่ก็ไม่มีรูปธรรมชัดเจนว่าจะจัดการอย่างไร เริ่มต้นตรงไหน นั่นเพราะมีแต่ความคิด แต่ไม่มีรายละเอียดว่าจะทำอย่างไร ตรงไหน ซึ่งก็ไม่ต่างไปจากโครงการไทยเข้มแข็งที่หวังกระตุ้นเศรษฐกิจ
มีแต่แท่งความคิดว่าจะต้องกระจายเงินไปทั่วประเทศ แต่ไม่มีรายละเอียดว่าควรจะทำอย่างไร จุดไหนเพื่อให้ได้ประโยชน์สูงสุด เมื่อ เริ่มดำเนินการรัฐมนตรีแต่ละกระทรวงที่รับผิดชอบก็ไม่รู้เหมือนกันปล่อยให้ข้าราชการว่ากันไปเอง ชงกันสนุกสนาน
ก็แน่นอนว่า ข้าราชการย่อมเสนอโครงการที่เอาใจนักการเมือง ซึ่งรู้ดีว่าต้องการอะไร หาเสียงได้ มีนํ้าจิ้มเข้ากระเป๋าอีกต่างหาก
สุดท้ายมันยิ่งกว่าตำนํ้าพริกละลายแม่นํ้า นอกจากไม่ได้เนื้อได้หนังแล้ว ยังมีกลิ่นคาวทุจริตคอรัปชันตามมาเป็นพรวน
"เงินกู้" ซึ่งคนไทยต้องรับผิดชอบร่วมกัน จึงถูกผลาญเผาไปต่อหน้าต่อตา
และก็อย่าได้แปลกใจที่รัฐบาลบอกว่าสร้างผลงานเอาไว้หลายอย่างในรอบ 10 เดือนที่ผ่านมา แต่เหตุไฉนไม่มีเสียงขานรับ ไม่มีเสียงชื่นชม โธ่ถัง...ก็ทำกันอย่างนี้มันจึงไม่มีอะไรมาโชว์ที่เป็นชิ้นเป็นอันให้เขาเหน็บแนมได้ทุกวัน
แม้นายกฯจะมีความตั้งใจดีที่จะแก้ไขปัญหาของชาติ และต้องการให้ทุกอย่างมันดี แต่หากบริหารจัดการอย่างนี้มันมีแต่สาละวันเตี้ยลงไปเรื่อยๆ แล้วจะเอาอะไรไปสู้เขาได้ ทั้งๆที่รู้ดีว่าบ้านเมือง ณ วันนี้ ปัญหามันอยู่ตรงไหน ปัญหาการเมืองมันเรื่องใหญ่ และไม่ใช่แก้ได้ง่ายๆวันสองวันจบ ก็ยังเข้าไปมั่วจนเปรอะ
หากไม่รีบปรับเปลี่ยนเสียใหม่ มีแต่แพ้ขาดลอยเท่านั้น ไม่มีสูสีหรอก.
"สายล่อฟ้า"
