ใบอนุญาตฆ่าคน (Licence to Kill)

ที่มา มติชน




ใครอนุญาตให้ฆ่า Fabio Polenghi ?


ความตายของ"ฮิโรยูกิ มูราโมโตะ" รัฐบาลไทยไม่มีคำตอบ !!!

โดย คุณชำนาญ จันทร์เรือง นักวิชาการอิสระ

เหตุการณ์ การสลายการชุมนุมในเดือนเมษายน - พฤษภาคม 2553 ที่ผ่านมาได้สร้างความสูญเสียชีวิตและทรัพย์สินอย่างมากมาย ในจำนวนผู้เสียชีวิต ทั้ง 91 ราย นั้น มีนักข่าวต่างประเทศอยู่ด้วย 2 คน และ มีกรณีที่สื่อมวลชนได้รับ บาดเจ็บมากถึง 10 ราย โดยในจำนวนนี้บางรายอาจต้องเสียสมรรถภาพทางร่างกายไปตลอดชีวิต นอกจากนี้แล้ว ยังมีกรณีการเซ็นเซอร์และปราบปรามสื่ออีกมากมายอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน ตั้งแต่หลังช่วงปี ค.ศ. 90

ภายหลังเหตุการณ์สงบแล้ว ต่างฝ่ายต่างป้ายความผิดให้ฝ่ายตรงข้ามว่าเป็นผู้กระทำความเสียหาย ให้เกิดขึ้น ซึ่งตราบจนบัดนี้ยังหาข้อสรุปไม่ได้ว่าแท้ที่จริงแล้วใครกันแน่ที่จะต้อง เป็นผู้รับผิดชอบในการสูญเสียครั้งนี้ หนึ่งในองค์กรที่เข้ามาสอบสวนข้อเท็จจริงและมีผลการสอบสวนปรากฏออกสู่สาธารณ ชนไปทั่วโลกเมื่อเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา ก็คือ องค์กรของผู้สื่อข่าวไร้พรมแดนหรือที่เรารู้จักกันในชื่อว่า Reporter without Borders หรือ Reporters sans frontières โดยจัดทำเป็นรายงานการสอบสวน(investigation report)ในชื่อว่า THAILAND LICENCE TO KILL

องค์กรผู้สื่อข่าวไร้พรมแดนได้สัมภาษณ์และวิเคราะห์ในกรณีสื่อมวลชนได้รับการคุกคาม ดังต่อไปนี้

1. การเสียชีวิตของนักข่าวอิสระชาวอิตาเลียน นาย Fabio Polenghi

2. การเสียชีวิตของผู้สื่อข่าวชาวญี่ปุ่นของสำนักข่าวรอยเตอร์ นายฮิโรยูกิ มูราโมโตะ

3. กรณีการบาดเจ็บของ นาย Nelson Rand ผู้สื่อข่าวของสถานีโทรทัศน์ France24

4. กรณีการปิดกั้นเว็บไซต์ประชาไท

5. กรณีวางเพลิงสถานีโทรทัศน์ไทยทีวีสี ช่อง 3

6. การสัมภาษณ์นางสาว Agnès Dherbeys ช่างภาพหนังสือพิมพ์ The New York Times ในขณะเกิดเหตุ

7. กรณีนายสุบิน นวมจันทร์ ช่างภาพหนังสือพิมพ์มติชนได้รับบาดเจ็บ

8. กรณีนาย Chandler Vandergrift นักข่าวอิสระชาวแคนาดาได้รับบาดเจ็บสาหัส

9. คำบอกเล่าของสื่อมวลชนชาวต่างประเทศที่ไม่ต้องการเปิดเผยชื่อ

10. กรณีนายไชยวัฒน์ พุ่มพวง ช่างภาพอาวุโสของหนังสือพิมพ์ The Nation ได้รับบาดเจ็บสาหัส

องค์กร ผู้สื่อข่าวไร้พรมแดนตั้งคำถามว่าจำนวนสื่อมวลชนที่ได้รับบาดเจ็บและเสีย ชีวิตนั้น เป็นผลมาจากอุบัติเหตุเพียงอย่างเดียวหรือไม่ ทั้งนี้ มีนักข่าวมากมายที่ทำงานเสนอข่าวในบริเวณที่ชุมนุม และมีจำนวนหนึ่งที่อาจขาดการอบรมด้านการทำงานในพื้นที่อันตรายหรือไม่ ได้ใช้อุปกรณ์การป้องกันภัย ที่พอเพียงรวมถึงการขาดการอบรมในด้านการป้องกันผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นต่อ พลเมืองของทหารที่ ทำหน้าที่ควบคุมและสลายการชุมนุม หรือว่าเหตุการณ์เศร้าสลดที่เกิดขึ้นมีเหตุมาจากความตั้งใจ คุกคามสื่อมวลชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสื่อมวลชนชาวต่างประเทศโดยตรง

ผู้ สื่อข่าวไร้พรมแดนได้รับคำบอกเล่าจากนักข่าวชาวยุโรปที่อยู่ในพื้นที่ ว่า ในช่วงวันสุดท้ายของการชุมนุมนั้นทหารได้ใช้อาวุธสงครามกับประชาชน และโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับนักข่าว นั่นแสดงให้เห็นว่า ทหารไม่ได้เคารพกติกาของการปฏิบัติ( Rules of Engagement ) แต่อย่างใด

ซึ่งในประเด็นนี้ ดร.ธานี ตัวแทนจากกระทรวงการต่างประเทศได้กล่าวว่า ทหาร ได้รับคำสั่งให้เคารพ ข้อปฎิบัติเฉพาะ แต่เมื่อมีการยิงทหารไร้อาวุธในวันที่ 16 เมษายน นั้น ทหารก็ได้รับคำสั่งให้ใช้กระสุนจริงเพื่อป้องกันตนเองจากชายชุดดำ ซึ่งเป็นฝ่ายเดียวกับผู้ชุมนุม นปช. แต่เขาได้ย้ำว่า กองทัพไม่ได้ รับการอนุญาตให้ยิงประชาชนแต่อย่างใด

ประเด็น สำคัญอีกประการหนึ่งสำหรับผู้สื่อข่าวไร้พรมแดนคือการเซ็นเซอร์ สื่อที่เพิ่มมากขึ้นตั้งแต่ช่วงวิกฤติการเมือง รวมถึงการปิดปากตัวเอง (Self-Censorship) ของสื่อบางส่วนด้วย ในกรณีนี้ ศูนย์อำนวยการแก้ไขสถานการณ์ฉุกเฉิน (ศอฉ.) ยังได้มีคำสั่งให้ปิดกั้นสื่อมากมาย รวมทั้งประชาไทด้วย ทั้งนี้ ดร.ธานีได้ยืนยันกับองค์กรผู้สื่อข่าวไร้พรมแดนว่า รัฐบาลให้ความสำคัญกับเสรีภาพสื่อเป็นอย่างยิ่ง แต่ได้เพิ่มเติมว่าสถานการณ์ฉุกเฉินบังคับให้สื่อต้องมีความรับผิดชอบในการ ทำงาน

ผู้สื่อข่าวไร้พรมแดนจัดทำรายงานฉบับนี้ขึ้น โดยมีเป้าหมายจะสะท้อนเสียงของกรณีตัวอย่าง 10 ราย ที่สื่อมวลชนได้รับการคุกคาม หรืออันตรายทั้งจากฝ่ายแรก ได้แก่ ทหาร หน่วยกำลังพิเศษ และทหารรับจ้าง และฝ่ายที่สองคือผู้ชุมนุมเสื้อแดงซึ่งเป็นสมาชิกของแนวร่วมประชาธิปไตยต่อ ต้านเผด็จการแห่งชาติ โดยผู้สื่อข่าวไร้พรมแดนเลือกที่จะเป็นสื่อกลางและกระบอกเสียงให้แก่สื่อมวล ชนในครั้งนี้ นอกจากนั้นแล้ว ยังได้สัมภาษณ์ตัวแทนจากรัฐบาลไทยและทนายความของอดีตนายกรัฐมนตรี พ.ต.ท. ทักษิณ ชินวัตร อีกด้วย ซึ่งบางกรณีตัวอย่างแสดงให้เห็นถึงการคุกคามสื่อมวลชน ทั้งจากฝ่ายความมั่นคงและฝ่ายผู้ชุมนุมเสื้อแดงอย่างชัดเจน

ผู้ สื่อข่าวไร้พรมแดนย้ำให้เห็นความสำคัญของการสอบสวนอาชญากรรมที่เกิดขึ้นใน ช่วงวิกฤติการณ์ทางการเมืองครั้งนี้อย่างโปร่งใส และเสนอให้มีการขอความร่วมมือจากผู้เชี่ยวชาญจากนานาประเทศ เนื่องจากหากไม่มีการสอบสวนอย่างเป็นอิสระแล้วไซร้ เหตุการณ์ครั้งนี้อาจทำให้ประเทศไทยสูญเสียความน่าเชื่อถือในเวทีนานาชาติ

ผู้ สื่อข่าวไร้พรมแดนเรียกร้องให้มีการเพิ่มทั้งทรัพยากรและอำนาจแก่คณะกรรมการ สอบสวนข้อเท็จจริง เพื่อให้คณะทำงานดังกล่าวมีความอิสระในการทำงานอย่างแท้จริง และ ในโอกาสที่ประเทศไทยได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งประธานคณะมนตรีสิทธิมนุษยชน แห่งสหประชาชาติ ผู้สื่อข่าวไร้พรมแดนจึงเรียกร้องให้เลขาธิการองค์การสหประชาชาติ นายบัน คี มุน ให้ความร่วมมือกับประเทศไทย โดยการให้องค์กรต่างๆ ของสหประชาชาติเข้ามามีส่วนร่วมกับการสอบสวนในครั้งนี้ โดยผู้สื่อข่าวไร้พรมแดนยินดีที่จะให้ความช่วยเหลือและข้อมูลแก่คณะทำ งานอย่างโปร่งใสและเป็นอิสระ

จะ เห็น ได้ว่ารายงานการสอบสวนฉบับนี้เป็นการรายงานของมืออาชีพที่แท้จริงที่เราทุก คนและฝ่ายที่เกี่ยวข้องควรจะหามาอ่าน เพราะแสดงให้เห็นว่าการคุกคามสื่อนั้นมีมาจากทั้งสองด้าน คือทั้งจากฝ่ายความมั่นคงและฝ่ายผู้ชุมนุม ซึ่งแกนนำรัฐบาลหรือแกนนำผู้ชุมนุมจะทราบหรือไม่ก็ตาม แต่เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นแล้วจริง ที่สำคัญก็คือกองทัพไม่ได้รับอนุญาตให้เข่นฆ่าประชาชน(Licence to Kill) แต่อย่างใด

แต่การสลายการชุมนุมจนมีผู้เสียชีวิตนั้นเกิด ขึ้นได้อย่างไร ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วจะต้องมีผู้รับผิดชอบแน่นอน เพียงแต่ฝ่ายรัฐบาลอย่าเพิ่งออกกฎหมายนิรโทษกรรมดังเช่น กรณี 6 ตุลาออกมาเสียก่อนก็แล้วกัน อย่างไรก็ดีถึงแม้จะมีกฎหมายนิรโทษกรรมออกมาก็ตาม การ นิรโทษกรรมนี้ก็ไม่อยู่ในข่ายที่จะยกเว้นเขตอำนาจของศาลอาญาระหว่าง ประเทศ(หากจะมีผู้หยิบยกและให้สัตยาบันต่อไปในภายหน้า)แต่อย่างใด

( จาก เว๊บไซต์ www.pub-law.net )

ที่สุด ศิริโชค โสภา พบสนทนา วิกเตอร์ บูท ใน "ฐานะ" อะไร

ที่มา ข่าวสด


เป็นอันว่า การพบกันระหว่าง นายศิริโชค โสภา กับ นายวิกเตอร์ บูท ผู้ต้องหาในคดีค้าอาวุธชาวรัสเซียเป็นเรื่องจริง

ไม่เพียงแต่ นายชาติชาย สุทธิกลม อธิบดีกรมราชทัณฑ์ ได้ออกมายอมรับ

ไม่เพียงแต่ นายวิกเตอร์ บูท ผู้ต้องหาในคดีค้าอาวุธชาวรัสเซีย ซึ่งถูกจำขัง ณ คุกบางขวาง ได้ออกมายอมรับ

หาก นายศิริโชค โสภา ก็ไม่ได้ปฏิเสธ

ขณะ เดียวกัน แม้ว่าจะมิได้มีการบันทึกโดยเทป แต่บันทึกของ นายวิกเตอร์ บูท ซึ่งนำมาเปิดเผยโดยภรรยาของเขา ณ สโมสรผู้สื่อข่าวต่างประเทศ ประจำประเทศไทย ก็เป็นที่เอิกเกริกอย่างยิ่งว่าเป็นการสนทนากันด้วยเรื่องอันใด

เนื้อหาเกี่ยวกับ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร อย่างแน่นอน เนื้อหาสัมพันธ์และพยายามโยงเข้าสู่สถานการณ์เมื่อวันที่ 10 เมษายน อย่างแน่นอน

เรื่องนี้ นายศิริโชค โสภา ก็มิได้ปฏิเสธ



คำถามอันเป็นความต่อเนื่องจากการพบกันระหว่าง นายศิริโชค โสภา กับ นายวิกเตอร์ บูท ก็คือเป็นการพบกันในสถานะใด

จุดต่างอย่างสำคัญอยู่ที่รายละเอียดใน "บันทึก" ของ นายวิกเตอร์ บูท

บันทึกเป็นภาษารัสเซียของ นายวิกเตอร์ บูท เมื่อแปลเป็นภาษาอังกฤษและภาษาไทยออกมาแล้วได้ความว่า

นายศิริโชค โสภา ไปในฐานะ "ผู้ช่วย" นายกรัฐมนตรี และส.ส.

แม้ จะได้รับการปฏิเสธอย่างฉับพลันทันใดจาก นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ และ นายศิริโชค โสภา ว่าไม่ได้ไปในฐานะ "ผู้ช่วย" นายกรัฐมนตรี หากแต่ไปในฐานะส.ส.เพื่อหาข้อมูลประกอบการทำงาน

ที่น่าสนใจก็คือ นายศิริโชค โสภา ไปในวันที่ 15 เมษายน อันอยู่ในห้วงของการหยุดราชการยาว

การไปยังเรือนจำบางขวางของ นายศิริโชค โสภา จึงเกิดขึ้นในวันหยุดราชการ



ถามว่าหาก นายศิริโชค โสภา เป็น ส.ส.เพียงอย่างเดียวจะมีพลานุภาพอย่างเพียงพอในการเข้าพบและสนทนากับ นายวิกเตอร์ บูท ได้หรือ

ปัจจัยอันเป็นตัวช่วย 1 น่าจะเป็นเพราะเป็น ส.ส.พรรคประชาธิปัตย์

ปัจจัยอันเป็นตัวช่วย 1 ซึ่งสำคัญเป็นอย่างมากเพราะทำงานใกล้ชิดกับนายกรัฐมนตรีจนได้รับสมญาว่าเป็น "วอลเปเปอร์"

ตรงนี้เองที่น่าจะเป็นที่มาของความเชื่อว่า "ผู้ช่วย" นายกรัฐมนตรี กระทั่งปรากฏอยู่ในบันทึกของ นายวิกเตอร์ บูท

เพราะเป็นการพบในวันหยุดราชการ

เพราะเป็นการพบในลักษณะที่เปิดห้องพิเศษและเชิญตัว นายวิกเตอร์ บูท เข้ามา โดยกรมราชทัณฑ์อำนวยความสะดวกให้อย่างเป็นการอภิสิทธิ์

กระบวนการติดต่อก็มิใช่โดยการทำหนังสือราชการตามปกติ หากแต่เป็นการยกหูแจ้งให้อธิบดีกรมราชทัณฑ์จัดการให้

หากไม่อยู่ในฐานะทำให้เชื่อได้ว่าเป็น "ผู้ช่วย" นายกรัฐมนตรี การนี้คงมิอาจบังเกิดขึ้นได้



เรื่องซึ่งเกิดขึ้นทั้งหมดเป็นเรื่องซึ่งอิงอยู่กับพยานหลักฐาน อิงอยู่กับข้อเท็จจริงและหลักราชการ

นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ อาจใช้โวหารช่วยได้ ประดา "โฆษก" ทั้งหลายอาจแถลงโดยใช้สำนวนภาษาเบี่ยงเบนประเด็นได้

แต่ก็มิอาจนำเอา "โวหาร" ในแบบนักโต้วาทีมากลบเกลื่อนความเป็นจริงไปได้

ระเบิดกับเนวิน

ที่มา ข่าวสด

เหล็กใน



นายเนวิน ชิดชอบ ผู้มีบารมีตัวจริงของพรรคภูมิใจไทย โดนมือระเบิดตามล่ามาแล้วถึง 3 ครั้ง

มีลักษณะแค่ข่มขู่คุกคาม มากกว่าจะมุ่งเอาชีวิตถึงตาย

จากกรณี "ระเบิดรถเข็นเงาะ" ที่ทีมมือระเบิดรีโมตจากพัทยาไปทำพลาดที่หน้าพรรคภูมิใจไทย

กลายเป็นตัวมือระเบิดเองบาดเจ็บสาหัส ส่วนเพื่อนร่วมแก๊งพลอยซวยไปด้วย โดนจับอีกโขยงใหญ่

จากนั้น เป็นระเบิดพันด้วยหนังยางชุบน้ำมัน ดอดมาวางหน้าห้างคิงเพาเวอร์ ซึ่งถือเป็น "รัง" ของนายเนวินในกทม.

มีคนบาดเจ็บเช่นกัน เป็นซาเล้งที่เอาถุงระเบิดมาแกะดู แล้วหนังยางที่เปื่อยได้ที่ ขาดจากกัน

ล่าสุด เป็นการยิงถล่มด้วยเอ็ม 79 อาวุธยอดฮิตประจำเมืองหลวงของไทย เป้าก็ยังเป็นห้างคิงเพาเวอร์เช่นเดิม

แล้วก็มีคนรับเคราะห์อีก คราวนี้เป็นรปภ.ห้าง โดนสะเก็ดเอ็ม 79 ฉีกร่างเต็มๆ

ขณะที่นายเนวินเชื่อว่า บางเหตุการณ์น่าจะเป็นการมุ่งสังหาร ไม่ใช่แค่ข่มขู่

แต่ฝ่ายที่ตอบโต้เสียงแข็งมาตลอดก็เป็นพรรคเพื่อไทย โดยเฉพาะ นายจตุพร พรหมพันธุ์

ลีลาการพูดของนายจตุพรจับใจความแล้ว จะบอกว่าเป็นระเบิดปาหี่

พูดง่ายๆ พยายามกล่าวหานายเนวิน ว่าสั่งถล่มระเบิดตัวเอง!

โดยเชื่อว่ากัมปนาทเสียงระเบิดทุกตูมในพื้นที่กทม. จะส่งผลโดยอัตโนมัติ

พ.ร.ก.ฉุกเฉินจะถูกยืดอายุต่อไปเรื่อยๆ

ซึ่งจากเหตุครั้งล่าสุด นายกฯ อภิสิทธิ์ก็เปรยๆ แล้วว่า สงสัยกทม.คงจะเป็นจังหวัดสุดท้ายที่ได้ยกเลิกพ.ร.ก.

ยิ่งต่ออายุพ.ร.ก.ฉุกเฉินในเขตกทม. ผลเสียก็ยิ่งตกกับคนเสื้อแดงและพรรคเพื่อไทย

ว่ากันว่า ผลกระทบหนักๆ ก็เป็นเรื่องการอายัดธุรกรรมต่างๆ มากเสียยิ่งกว่าการห้ามชุมนุม

อย่างไรก็ดี ความเชื่อแบบของนายจตุพรก็มีคนไม่เห็นด้วย อย่างหนึ่งในกรรมการของ นายคณิต ณ นคร

เพราะมองว่าหากรัฐบาลสั่งถล่มระเบิดเมืองหลวงเองเช่นนี้ จะได้ไม่คุ้มเสีย

ซึ่งก็น่าจะเป็นเช่นนั้น หากมองไปที่ตัวคนคุมรัฐบาลอย่างนายกรัฐมนตรี

ระเบิดแต่ละหน ส่งผลกระทบลึกซึ้งต่อความเชื่อมั่น เศรษฐกิจการท่องเที่ยว และหลายๆ อย่าง

เสียหน้าอีกต่างหาก

เพียงแต่นายกฯ ไม่เล่นใต้ดิน แล้วคนอื่นๆ ที่แวดล้อมอยู่กับขั้วอำนาจละ?

จุดที่จะช่วยให้บ้านเมืองหลุดพ้นจากเสียงระเบิดได้ เห็นจะเป็นอย่างที่คนรับผิดชอบคดีพูด

พล.ต.อ.ภาณุพงศ์ สิงหรา ณ อยุธยา บอกว่า ต้องจับคนร้ายให้ได้ก่อน

ถ้าจับไม่ได้ ก็จะอันตรายเช่นนี้ไปเรื่อยๆ

ด่านชายแดนพม่ากับความจริง

ที่มา ไทยรัฐ

วัน ก่อนพูดถึงเรื่องความละเอียดอ่อน ปัญหาชายแดนระหว่างประเทศ ที่รัฐบาลต้องศึกษาให้รอบคอบ รู้เขารู้เราก่อน ไม่ เช่นนั้นจะเสียค่าโง่เอาได้ง่ายๆ และบังเอิญไปพาดพิง คุณอลงกรณ์ พลบุตร รมช.พาณิชย์เข้า เลยมีหนังสือชี้แจงมาจาก รมช.พาณิชย์ ดังต่อไปนี้

รม ช.พาณิชย์และคณะได้เดินทางไปยังพื้นที่บริเวณชายแดน อ.แม่สอด จ.ตาก เพื่อตามสถานการณ์ที่ พม่าปิดด่านเมียวดีจากกรณีการก่อสร้างเขื่อนริมตลิ่งแม่น้ำเมยของไทย ที่ส่งผลกระทบต่อการค้าชายแดนและการสัญจรข้ามแดนของประชาชนทั้งสองประเทศ

การ เดินทางดังกล่าวได้มีการประสานกำหนดนัดประชุมระหว่างฝ่ายไทยและฝ่ายพม่า โดยมี รมช.ต่างประเทศพม่าเป็นตัวแทนเจรจาฝ่ายพม่า และเบื้องต้นฝ่ายไทยได้ให้มีการยุติการสร้างเขื่อนริมตลิ่งแม่น้ำเมยแล้ว โดยไม่มีการส่งอุปกรณ์เครื่องมือไปทำตลิ่งให้ฝั่งพม่าแต่อย่างใด

การ ร่วมมือระหว่างไทยกับพม่าตามผลการประชุมของ คณะกรรมาธิการร่วมทางการค้าระหว่างไทยกับพม่า ครั้งที่ 5 ยังได้รับการสนับสนุนและความร่วมมืออย่างเต็มที่ จึงชี้แจงมาเพื่อทราบ

เอา เป็นว่าประเด็นนี้อาจจะมีข้อมูลหรือความเข้าใจที่ไม่ตรงกัน ก่อนอื่นต้องเข้าใจก่อนว่า การสร้างเขื่อนริมตลิ่งมีทั้งของไทยและของพม่า ซึ่งต้องยอมรับว่าการสร้างเขื่อนริมตลิ่งนั้นจะส่งผลให้เกิดปัญหาเส้นเขต

แดน ที่วัดเอาจากสันปันน้ำเป็นหลัก เข้าใจว่าที่พม่าได้เจรจาด้วยก็คือเรื่องของสันปันน้ำที่อ้างว่าฝ่ายเราได้ เปรียบ จึงทำให้ฝ่ายไทยสั่งให้หยุดการก่อสร้างทันที โดยหวังผลไปที่การให้พม่ายอมเปิดด่าน

แต่จนบัดนี้พม่าก็ยังไม่ยอมเปิดด่านซะที

เพราะ อะไร จึงอยากจะเรียนต่อไปว่า อันที่จริงแล้วก่อนหน้านี้ การค้าชายแดนระหว่างไทยกับพม่า ชนกลุ่มน้อยที่ทำงานให้กับรัฐบาลพม่า ได้ประโยชน์มากที่สุด เพราะพม่าใช้ชนกลุ่มน้อยที่เรียกว่ากะเหรี่ยงฝ่ายหนึ่งคอยเป็นกันชนไม่ให้ กะเหรี่ยงอีกฝ่ายหนึ่งเข้ามาก่อความรุนแรง พูดง่ายฯใช้กะเหรี่ยงรบกันเอง

ต่อ มาปรากฏว่ารัฐบาลพม่าจะจัดการเลือกตั้งในปลายปีนี้ จึงจำเป็นต้อง จัดระเบียบชนกลุ่มน้อย ใหม่ ประกอบกับการสู้รบตามแนวชายแดนระหว่างรัฐบาลพม่ากับชนกลุ่มน้อยค่อนข้างจะ สงบลง รัฐบาลพม่าจึงขัดขวางการเข้ามาค้าขายตามแนวชายแดนของชนกลุ่มน้อยที่เคยได้ ประโยชน์ดังกล่าว ว่ากันว่า การเดินทางเข้าออกระหว่างไทยกับพม่ามีถึง 18 จุด ปิดจุดนั้นโผล่จุดนี้ ทำให้ รัฐบาลพม่าต้องเข้มงวดมากขึ้น และไม่ยอมเปิดด่านง่ายๆ จึงพอสรุปได้ว่าปัญหาการปิดด่านของพม่าจริงๆ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการสร้างเขื่อนริมตลิ่งโดยตรง แต่เป็นข้ออ้างเท่านั้น

ก็ มีนักการเมืองไปประสานขอวัสดุอุปกรณ์จากเอกชนส่งไปให้พม่าเพื่อจะให้ฝ่าย โน้นสร้างเขื่อนให้เสร็จเร็วๆ แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เปิดด่านซะที แถมยังได้เปรียบเรื่องของสันปันน้ำอีกต่างหาก เรามัวแต่ใสซื่อหวังจะเปิดด่านท่าเดียว เลยเสียอะไรไปบ้างไม่รู้ ก็นึกว่าเล่าสู่กันฟัง เผื่อรัฐบาลจะหูตาสว่างบ้างเท่านั้น.


หมัดเหล็ก

การ์ตูนเซีย 28/08/53

ที่มา ไทยรัฐ



การ์ตูนเซีย 28/08/53

ที่มา ประชาไท

สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล

ชื่อบทความเดิม: การรับเป็น "กรรมการปฏิรูปประเทศ" ของนิธิ เอียวศรีวงศ์ เป็นการกระทำที่โหดเหี้ยมป่าเถื่อน ไม่มีคุณธรรม

โปรดพิจารณา “เรื่องสมมุติ” ต่อไปนี้:

เพื่อน บ้านครอบครัวหนึ่ง เพิ่งสูญเสียพ่อบ้าน หรือลูกชายหรือลูกสาว จากการถูกฆ่าอย่างน่าอนาถเมื่อไม่กี่วันมานี้ และสมาชิกที่เหลืออยู่ของครอบครัวนั้นยังอยู่ในช่วงเศร้าโศกอย่างหนัก พยายาม “ทำใจ” กับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น ฯลฯ

ไม่ ว่า ที่ผ่านมา เราจะมีความสัมพันธ์กับเพื่อนบ้านครอบครัวนี้อย่างไร อาจจะไม่ถึงสนิทสนมใกล้ชิด อาจจะมีความ “หมั่นไส้” ไม่ชอบบางคนในครอบครัวนั้น รวมถึงแม้แต่ตัวผู้ตายเอง และไม่ว่าสถานการณ์ของการถูกฆ่านั้น เราจะคิดอย่างไร (สมควรหรือไม่ หลีกเลี่ยงได้หรือไม่ ฯลฯ) แต่โดยสิ่งที่ฝรั่งเรียกว่า decency พื้นๆของความเป็นมนุษย์ด้วยกัน (basic human decency)[decency คำนี้ ผมขออภัยที่ใช้ทับศัพท์ เพราะนึกคำไทยที่เหมาะสมไม่ได้จริงๆ จะแปลว่า “มารยาท” “ความเหมาะสม” หรือ “ความสุภาพ” แม้อาจจะให้ความหมายที่ใกล้เคียง ก็รู้สึกยังไม่ตรงนัก จะใช้ว่า “ความดีงามในจิตใจ” ก็อาจจะหนักเกินไป จึงขออนุญาตเขียนเช่นนี้โดยตลอดบทความ] เราย่อมพยายามหลีกเลี่ยง ไม่ทำอะไรบางอย่างที่ทำให้ครอบครัวนั้นรู้สึกเป็นการ “ซ้ำเติม” ความเศร้าโศกของพวกเขา เช่น เราคงไม่ไปแสดงอาการดีอกดีใจ รื่นเริงบันเทิง ต่อหน้าเขา ไม่ไปพูดคุยโอ้อวดถึงความดีใจของเรา ที่ลูกชายลูกสาวเราเพิ่งสอบเข้ามหาวิทยาลัย หรือเพิ่งเรียนจบ ได้งานทำ มีเงินเดือนสูง ฯลฯ ต่อให้เราไม่ถึงกับต้องไปช่วยเหลืองานศพของคนตาย หรือกระทั่งไปพูดจาปลอบประโลม (เพราะไม่สนิทกัน) ฯลฯ

การหลีกเลี่ยงไม่กระทำอะไรในลักษณะ “ซ้ำเติม” เพื่อนบ้านดังกล่าว ไม่จำเป็นว่าเพราะเราเป็นผู้มีการศึกษา หรือมีคุณธรรมสูงส่งอะไรเลย เป็นเพียงการมี decency พื้นๆ ของความเป็นเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเท่านั้น ในทางตรงข้าม หากเราทำอะไรอย่างที่ว่า (รื่นเริงบันเทิง ดีอกดีใจ ในความสุขความสำเร็จของครอบครัวเราเองในขณะนั้น ต่อหน้าต่อตาเพื่อนบ้านที่กำลังโศกเศร้า ฯลฯ) ก็ต้องจัดว่า เราเป็นคนใจคอโหดเหี้ยม (cruel) ป่าเถื่อน (babaric) ไม่มีคุณธรรมพื้นๆอย่างยิ่ง

. . . . . . . . . . . .

การ ที่ นิธิ เอียวศรีวงศ์ เข้ารับตำแหน่งเป็น “กรรมการปฏิรูปประเทศ” ที่ตั้งโดยรัฐบาลอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบต่อการปราบปรามที่ทำให้มีผู้เสียชีวิตนับร้อย บาดเจ็บพิการนับพัน (และถูกจับกุมคุมขังอีกกว่าร้อยคน) โดยที่ผลกระทบโดยตรงต่อครอบครัว คนใกล้ชิด เพื่อน ของคนตาย คนบาดเจ็บพิการ เหล่านั้น ยังรู้สึกกันได้อย่างรุนแรง (ไม่ต้องพูดถึงผลกระทบต่อ “สังคม” วงกว้างออกไป) เปรียบเสมือนการกระทำในลักษณะ “ซ้ำเติม” เพื่อนบ้าน ที่กล่าวไว้ใน “เรื่องสมมุติ” ข้างต้น นี่เป็นการกระทำที่มาจากจิตใจที่เหี้ยมโหด (creul) ป่าเถื่อน (babaric) ขาดคุณธรรมอย่างถึงที่สุด

ทั้ง นี้ ไม่ว่านิธิจะคิดหรือให้เหตุผลใดๆก็ตาม กับการเข้าร่วมนั้น (ประเภท “เข้าไปเป็นกรรมการเพื่อผลักดันวาระและกฎหมายที่จะเป็นประโยชน์แก่ประชาชน” ฯลฯ) ไม่ว่าเขาจะมีท่าทีวิพากษ์วิจารณ์รัฐบาลอภิสิทธิ์ หรือตัวกรรมการนั้นเอง (“อ้อมกอดอำมหิต”, “ประชาชนต้องอย่าไว้ใจกรรมการที่ตั้งขึ้นมา” ฯลฯ)

แต่ตัวการกระทำนั้นเอง (การเข้าเป็นกรรมการ) เป็นสิ่งที่อุจาด (indecent) และเหี้ยมโหดป่าเถื่อน (cruel, babaric) ซึ่งคนที่มี decency พื้นๆของความเป็นคน ไม่ทำกัน

ผม เอง โดยส่วนตัว เห็นว่า การตายและสูญเสียอย่างมหาศาลของ “คนเสื้อแดง” เป็นสิ่งซึ่งความจริงสามารถหลีกเลี่ยงได้ เห็นว่า การกระทำหลายอย่างของ “คนเสื้อแดง” ซึ่งอาจจะรวมทั้งคนที่ตายไปนั้น เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง แต่ผมเห็น – และผมเชื่อ/หวังว่า ทุกคนที่มี decency ของความเป็นมนุษย์อย่างพื้นๆ คงจะคิดเช่นนี้ด้วย – ว่า ปัญญาชนระดับนำสูงสุดของประเทศอย่างนิธิ(หรือคนอื่นๆ) ไม่สมควรที่จะทำอะไรในลักษณะ “ซ้ำเติม” พวกเขาและญาติมิตรของเขา (หรือ “สังคม” โดยรวม) ด้วยการไปรับตำแหน่งที่รัฐบาล ซึ่งมีส่วนอย่างสำคัญในการฆ่าพวกเขา ตั้งขึ้นมา ด้วยสาเหตุที่ชัดเจนว่าต้องการทำให้การฆ่าที่ตัวเองมีส่วนรับผิดชอบนั้น เป็นเรื่อง “เบา”ลงไป

ยิ่ง นิธิ เอียวศรีวงศ์ ยังคงพูดและเขียนในเชิงวิพากษ์วิจารณ์รัฐบาลนี้เท่าไร ยิ่งทำให้การที่เขาไปร่วมเป็นกรรมการที่รัฐบาลตั้งขึ้นเป็นการกระทำที่ไร้ ความ decency พื้นๆของความเป็นมนุษย์มากขึ้นตามไปด้วยเท่านั้น ปัญญาชน นัก นสพ. จำนวนหนึ่ง ที่อาจจะ “ไม่สบายใจ” กับการที่นิธิไปร่วมเป็นกรรมการ พยายาม “ปลอบใจตัวเอง” หรือให้ “คำอธิบาย” ทำนองนี้ ด้วยการยกเอาการที่นิธิยังคงพูดและเขียนในลักษณะ “ไม่ขึ้นต่อรัฐบาล” หรือกระทั่ง “วิพากษ์วิจารณ์รัฐบาล” มาอ้าง หาได้คิดว่า ความจริง ยิ่งนิธิยังคงเขียนเชิงวิพากษ์รัฐบาลเท่าไร ยิ่งเป็นการประจานความไม่มี decency ของตัวเองมากขึ้นเพียงนั้น ในแง่นี้ บรรดา “ปัญญาชนบริกร” อย่าง อานันท์, อมร, สมบัติ ฯลฯ ที่เขียนเชียร์รัฐบาลนี้อยู่เสมออยู่แล้ว กลับมีลักษณะ “ซื่อตรง” (honesty) ยิ่งกว่านิธิ เพราะอย่างน้อย พวกนี้เป็นอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไร (เขียนเชียร์รัฐบาล กับไปเป็นกรรมการให้รัฐบาลเป็นอะไรที่ไปด้วยกันได้สนิทอยู่แล้ว) แต่สิ่งที่นิธิทำ กลับเป็นการแสดงความไม่ซื่อตรง (dishonesty) หน้าไหว้หลังหลอก ปากว่าตาขยิบ (hypocritical) อย่างขาดความละอายชัดๆ

เรื่องพวกนี้ ไม่ต้องอาศัยอุดมคติหรือทฤษฎีที่สูงส่งลึกซึ้งอะไรเลย แค่สามัญสำนึกของความ decency ของความเป็นมนุษย์ ที่จะไม่เหี้ยมโหดป่าเถื่อน ทำร้ายซ้ำเติมผู้ที่อยู่ในความทุกข์โศกสูญเสียอย่างใหญ่หลวงอยู่แล้วเท่านั้น

กวีประชาไท:ภู กระดาษ กับบทกวี"ฝนตกฟ้าฮ้อง"

ที่มา ประชาไท

"ภูกระดาษ"

ท่านท่านชี้หน้าว่า พวกผู้ข่าละถิ่นฐาน
พวกคนอีสาน ชอบขายแรงงานซื้อข้าว
สิเด๋อสิด๋า ว่าเป็นเสี่ยวว่าเป็นลาว
หนังสือบ่หัน โง่เง่าต่างด้าวดงดิน

ปล่อยคนแก่เฒ่า ให้อยู่เฝ้าเลี้ยงหลานหลาน
แล้วละทิ้งบ้าน กระเซซานพลัดลำเนาสิ้น
ไลลืมรากเหง้า แต่ก่อนเก่าบ่เหลือกลิ่น
วิถีชุมชนบ่ถวิล ฟุ้งเฟ้อกันสิ้นรนดิ้นละลา

แล้วสร้างปัญหา ให้ถ้วนหน้าได้ประสบ
สุมเร้าเท่าทบ สูงท่วมกลบขื่อคานฝา
สืบเนื่องกร่อนกัด สารพัดอยู่นานมา
ทุกเรื่องทั้งมวลปัญหา ก็เพราะพวกผู้ข่าทั้งนั้น

ฯลฯ

พวกผู้ข่าค้อมรับ สิ้นเสร็จสรรพทุกความว่า
เพราะอำนาจผูกขาดนานา พวกผู้ข่าล้วนจัดสรร
ทรัพยากรถลุง สนานสนุกอยู่ทุกคืนวัน
บริหารจัดการกันมันส์ ถ้วนประเทศเขตคาเม!

***********

หมายเหตุ: พวกผู้ข่า, ข่า : ชนพื้นเมือง หรือข้า, ข้าน้อย ผู้เป็นบ่าวรับใช้
สิเด๋อสิด๋า : เด๋อๆ ด๋าๆ น่าหัวร่อ
ไลลืม, ลืมไล : หลงลืม หลงเลือนไป

รวมคลิปงาน 2ปี 2มาตรฐาน ที่อิมพีเรียล ลาดพร้าว 26 ส.ค.

ที่มา Thai E-News

คลิปงาน 2 ปี 2 มาตรฐานที่ อิมพีเรียล ลาดพร้าว อภิปรายโดยอาจารย์คณิน บุญสุวรรณและคณะ

งาน 2 ปี 2 มาตรฐาน อิม ลาดพร้าว 26/08/10 1/13




งาน 2 ปี 2 มาตรฐาน อิม ลาดพร้าว 26/08/10 2/13



งาน 2 ปี 2 มาตรฐาน อิม ลาดพร้าว 26/08/10 3/13



งาน 2 ปี 2 มาตรฐาน อิม ลาดพร้าว 26/08/10 4/13



งาน 2 ปี 2 มาตรฐาน อิม ลาดพร้าว 26/08/10 5/13



งาน 2 ปี 2 มาตรฐาน อิม ลาดพร้าว 26/08/10 6/13



งาน 2 ปี 2 มาตรฐาน อิม ลาดพร้าว 26/08/10 7/13



งาน 2 ปี 2 มาตรฐาน อิม ลาดพร้าว 26/08/10 8/13



งาน 2 ปี 2 มาตรฐาน อิม ลาดพร้าว 26/08/10 9/13



งาน 2 ปี 2 มาตรฐาน อิม ลาดพร้าว 26/08/10 10/13



งาน 2 ปี 2 มาตรฐาน อิม ลาดพร้าว 26/08/10 11/13



งาน 2 ปี 2 มาตรฐาน อิม ลาดพร้าว 26/08/10 12/13



งาน 2 ปี 2 มาตรฐาน อิม ลาดพร้าว 26/08/10 13/13

ฟ้ามีตาพายุถล่มกระเจิง เปรมผงะยุติพล่าม'คนดี'

ที่มา Thai E-News

ฟ้ามีตา-มี การเผยแพร่คลิปวิดีโอ “ฟ้ามีตา” ความยาวประมาณ 1 นาที ระบาดทั่วปักษ์ใต้ไม่นาน เมื่อวานนี้เกิดเหตุอาเพศฝนตกถล่มสงขลาทำเต๊นท์พังขณะที่นายพลอาวุโสเปรม ติณสูลานนท์กำลังให้โอวาทนักเรียน ทำให้นักเรียนวิ่งหนีกันชุลมุน พิธีให้โอวาทต้องยุติลง(ชมคลิป)

โดย ทีมข่าวไทยอีนิวส์
30 สิงหาคม 2553

พายุถล่มสงขลาทำเต็นท์พัง จน"เปรม"ต้องยุติให้โอวาทนักเรียนดีเด่น

มติชนออนไลน์รายงาน ว่า เมื่อเวลา 16.00 น. วันที่ 29 สิงหาคม ที่สวนประวัติศาสตร์ พล.อ.เปรมฯ อ.เมืองสงขลา พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ ประธานองคมนตรีและรัฐบุรุษ เดินทางมอบโล่ให้นักเรียนดีเด่นใน จ.สงขลา และมอบเกียรติบัตรแก่ผู้ที่บริจาคเงินสมทบมูลนิธิ พล.อ.เปรม มีนักเรียน ประชาชนและข้าราชการให้การต้อนรับประมาณ 1,000 คน

จากนั้น พล.อ.เปรมกล่าวว่า "การดูแลเด็กนั้นเป็นหน้าที่ของผู้ใหญ่ ใครละเว้นถือว่าบกพร่องในหน้าที่ เพราะเด็กเหล่านี้เติบโตเป็นนายกรัฐมนตรีหรือตำแหน่งสำคัญของชาติบ้านเมือง ได้ในอนาคต นักเรียนที่มูลนิธิฯให้การช่วยเหลือและดูแลมีประมาณ 45,000 กว่าคน เด็กคนแรกที่ผมดูแลขณะนี้เป็นผู้พิพากษาหัวหน้าคณะในศาลอุทธรณ์ และอีกหลายคนที่เติบโตในหน้าที่การงาน การทำความดีนั้นทำไม่ยาก ใครทำก็ทำได้ ไม่ต้องใช่เงินทอง แต่สิ่งที่ยากที่สุดคือการรักษาความดีให้อยู่กับตัวเราจนตาย เมื่อมีคนดีมากๆ ชาติจะเจริญ"

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ระหว่าง พล.อ.เปรมให้โอวาทนักเรียนได้เกิดพายุพัดแรง ทำให้เต๊นท์ที่พักนักเรียนถูกกระแสลมพัดพัง นักเรียนวิ่งหนีกันชุลมุน ทำให้พิธีให้โอวาทต้องยุติ

ฮือฮาเหตุเกิดหลังจากคลิป"ฟ้ามีตาสะพัดทั่วปักษ์ใต้"ไม่นาน

ก่อน หน้านี้ทั้งไทยรัฐและเดลินิวส์นำเสนอรายงานข่าวเมื่อวันที่ 19 ส.ค.53 ว่า มีการเผยแพร่คลิปวิดีโอคลิปความยาวประมาณ 1นาทีเผยภาพ “ฟ้ามีตา” แพร่ระบาด

หลัง จากดูคลิปดังกล่าวแล้ว คาดว่าน่าจะถูกถ่ายได้ในเวลาช่วงเย็น โดยขณะเกิดเหตุได้มีฟ้าแล่บบนท้องฟ้าก่อนที่ก้อนเมฆจะมีรูปร่างลักษณะคล้าย ใบหน้าคน มีหู มีจมูก อย่างชัดเจน ซึ่งตลอดระยะเวลาของคลิปจะมีเสียงละหมาดดังประกอบอยู่

ขณะที่ชาวบ้าน บางส่วนต่างพากันรู้สึกหวาดกลัว หวั่นจะเกิดอาเพศเหตุร้ายตามมาขึ้น จึงอยากวอนให้ผู้สื่อข่าวช่วยตามหาต้นตอของคลิปดังกล่าวว่ามาจากที่ใด เพื่อช่วยไขข้อสงสัย และลดความกลัวให้กับชาวบ้านด้วย

พรรคพันธมารแจ้งตายสนามสก. 'ใส'ประกาศชัยชนะอีกแล้ว-นักวิชาการไม่ขำไล่กลับไปเป็นแก๊งข้างถนน

ที่มา Thai E-News

ผล เลือกตั้งสก.อย่างไม่เป็นทางการในช่วงเวลา 24.00 น. พรรคประชาธิปัตย์มีผู้ได้รับเลือกตั้ง 44ที่นั่ง ตามมาด้วยเพื่อไทย 15 ที่นั่ง ผู้สมัครอิสระ 1 ที่นั่ง ขณะที่พรรคการเมืองใหม่ยังไม่มีซักที่นั่ง ทั้งที่หวังแจ้งเกิดเต็มที่ ท่านเลขาพรรคสุริยะใสยิงมุกซ้ำตอนก่อม็อบประกาศชัยชนะหน้าตาเฉย นักวิชาการไล่ส่งให้กลับไปเล่นการเมืองเป็นแก๊งข้างถนนตามเดิม ส่วนพรรคเพื่อไทยกล่าวว่า เดิมพรรคมีสก.อยู่ 15 ที่นั่ง หากคราวนี้ได้เกิน 15 ที่นั่ง ก็ถือเป็นกำไรที่คนกรุงเทพฯเลือกพรรคมากขึ้น

โดย ทีมข่าวไทยอีนิวส์
29 สิงหาคม 2553

นักวิชาการชี้เหตุพรรคพันธมิตรแจ้งตาย

ผล การเลือกตั้งสมาชิกสภากรุงเทพมหานคร(สก.)อย่างไม่เป็นทางการในช่วงเวลา 21.30น.ปรากฎว่า พรรคประชาธิปัตย์ชนะนำอยู่ 44 คน ตามมาด้วยพรรคเพื่อไทย 15 คน ผู้สมัครอิสระ 1 คน ขณะที่พรรคการเมืองใหม่ องค์กรการเมืองของพันธมิตรฯที่คาดหวังจะแจ้งเกิดทางการเมืองเที่ยวนี้ไม่ได้ แม้แต่เพียงเก้าอี้เดียว

ส่วนผลการนับคะแนนอย่างไม่เป็นทางการของ การ เลือกตั้ง สข.ซึ่งมีทั้งหมด 256 ที่นั่ง ปรากฏว่าพรรคประชาธิปัตย์ทิ้งห่าง โดยได้ที่นั่งมากถึง 210 ที่นั่ง ขณะที่พรรคเพื่อไทยได้เก้าอี้สข.เพียง 39 ที่นั่ง อีก 7 ที่นั่งเป็นของผู้สมัครอิสระ ส่วนพรรคการเมืองใหม่นั้น ไม่ได้แม้แต่ที่นั่งเดียว

เพื่อไทยเผยหากได้15ก็เท่ากับรักษาเก้าสอี้เดิมไว้ได้ หากเกินกว่า15ถือว่ากำไร

นาย วิชาญ มีนชัยนันท์ ผู้อำนวยการเลือกตั้งพรรคเพื่อไทยกล่าวว่า เดิมพรรคมีเก้าอี้สก.อยู่15ทั่นั่งคาดว่าน่าจะรักษาสัดส่วนไว้ได้ แต่หากได้เกิน15ที่นั่งก็ถือเป็นกำไรที่คนกรุงเทพฯเลือกพรรคมากขึ้น


นัก วิชาการที่ออกโทรทัศน์TNN24 หรือTRUE VISION 07 พากันให้ความเห็นแบบเอาใจช่วยว่า คนไทยคาดหวังให้พันธมิตรสู้ศึกสนามใหญ่ระดับประเทศมากกว่าการลงสนามเล็กหรือ สนามท้องถิ่น เลยพร้อมใจกั้นไม่เลือกพรรคนี้

ขณะที่ดร.พรชัย เทพปัญญา นักวิชาการอีกรายจากศิลปากรกล่าวว่า พันธมิตรน่าจะทำหน้าที่เป็นเพียงกลุ่มพลังกดดันทางการเมืองก็พอ เพราะสนามกทม.มีเจ้าสนามแล้วคือประชาธิปัตย์ที่เบียดชืงกับเพื่อไทย แต่การแพ้เลือกตั้งแล้วจะกลับไปทำหน้าที่กลุ่มพลังกดดันทางการเมืองเหมือน เดิม จะมีพลังอยู่หรือไม่ก็ควรติดตามต่อไป

"พรรคการเมืองใหม่ล้มเหลว ที่จะสร้างกระแสขึ้นมาให้สำเร็จเหมือนที่พรรคประชากรไทยหรือพรรคพลังธรรมใน อดีต น่าถอยกลับมาทำการเมืองภาคประชาชนเหมือนเดิมดีกว่า"ดร.พรชัยกล่าว ขณะที่นักวิชาการอีกรายกล่าวว่า พันธมิตรอาจต้องปรับตัวไปสู้กับการเมืองระดับชาติแทนที่จะท้อถอย

นัก วิชาการอีกรายกล่าวว่าพรรคการเมืองใหม่ล้มเหลวไม่ได้รับการตอบรับควราปรับ ตัวไปเป็นการเมืองภาคปรเชาชนดีกว่า อย่าคิดว่าเป็นการต่อสู้ข้างถนน ให้คิดว่ามีความสำคัญ

พรรคพันธมิตรหน้าแหกอุตส่าห์ตั้งวงลุ้น8คนแต่กินแห้ว

กอ นหน้านั้นช่วงหัวค่ำ เวบไซต์ASTVผู้จัดการ กระบอกเสียงพันธมิ ตรารายงานหลังปิดหีบว่า วันนี้ (29 ส.ค.) ที่พรรคการเมืองใหม่ (ก.ม.ม.) นายสุริยะใส กตะศิลา เลขาธิการพรรคการเมืองใหม่ กล่าวภายหลังปิดหีบเลือกตั้ง ส.ก.-ส.ข.ว่า จากที่ตนประเมิน คาดว่า น่าจะมีผู้ออกมาใช้สิทธิในการเลือกตั้งมากกว่าครั้งที่แล้ว ซึ่งประมาณร้อยละ 37 เพราะเขตพื้นที่ชั้นในค่อนข้างคึกคัก แต่ในเขตชั้นนอกค่อนข้างเงียบผิดปกติ โดยถึงขณะนี้ทางพรรคยังมีความมั่นใจในหลายๆ เขต ประมาณ 7-8 เขต อาทิ บึงกุ่ม พระนคร คลองสาน หนองแขม ทุ่งครุ เยาวราช สัมพันธวงศ์ บางคอแหลม และ บางนา เป็นต้น ซึ่งได้รับการตอบรับดีมากในการลงพื้นที่ที่ผ่านมา แต่ ณ ขณะนี้ยังประเมินลำบาก

ส่วนการที่มีสื่อมวลชนได้ประเมินออกมาน่าจะ มาจากข้อมูลเก่า เพราะ 4 ปีที่ผ่านมา บรรยากาศทางการเมือง มีเหตุการณ์ที่ทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลง มีการเขย่าไปมาหลายต่อหลายเหตุการณ์ คงต้องรอดูการนับคะแนนผ่านไปสักระยะหนึ่ง ถึงจะประเมินได้ชัดเจน ทางพรรคจะมีการประชุมศูนย์อำนวยการเลือกตั้งของพรรคประมาณ 17.00 น.ซึ่งขณะนี้ผู้สมัครของพรรคยังประจำอยู่ในที่ศูนย์การเลือกตั้งของแต่ละเขต สังเกตการณ์อยู่ในพื้นที่ เพราะมีการรายงานว่า มีการกระทำส่อไปในทางการทุจริตเลือกตั้งในหลายๆ พื้นที่ และตนได้ย้ำไปว่า หากมีหลักฐานให้ดำเนินคดีทางกฎหมาย หรือแจ้งไปทางคณะกรรมการการเลือกตั้ง แต่หากเป็นเพียงข้อกล่าวหา หรือข้อสันนิษฐานคงไม่ต้องดำเนินการอะไร เพราะการดำเนินใดๆ เกี่ยวกับการทุจริตเลือกตั้งหลักฐานต้องชัดเจน ถึงนาทีนี้ยังมีความมั่นใจว่า พรรคการเมืองใหม่จะสู้ได้หลายพื้นที่จากการลงพื้นที่ที่ผ่านมา แม้ 1-2 คืนนี้จะมีข่าวการหอบเงินไปซื้อเสียงกันแบบยกตรอกยกซอย เพราะคนเหล่านี้ทำงานเป็นมืออาชีพ การหาหลักฐานคงเป็นเรื่องยาก ทำให้เรื่องซื้อเสียงกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว

ท่านเลขาใสประกาศชัยชนะเหมือนตอนก่อม็อบเปี๊ยบ

นายสุริยะใส กล่าวอีกว่า แม้ยังไม่ทราบผลการเลือกตั้งอย่างเป็นทางการ แต่ชัยชนะที่พรรคการเมืองใหม่ได้รับก่อนการเลือกตั้ง ประการแรกคือ การที่เราไม่ทุจริตเลือกตั้ง การซื้อสิทธิขายเสียง หรือการยุยงส่งเสริมให้ผู้สมัครใช้วิธีการสามานย์ หรือวิชามารต่างๆ เอาชนะคู่แข่งทั้งทางตรงและทางอ้อม

ประการที่สอง คือ การที่เราพยายามชูนโยบายในการหาเสียงเลือกตั้ง พรรคการเมืองใหม่เป็นเพียงพรรคเดียวที่ทำให้การเลือกตั้ง ส.ก.-ส.ข.มีความหมายต่อคน กทม.แต่เดิมมีเพียงสองพรรคการเมืองลงแข่งขันกัน รู้ผลคะแนนก่อนเลือกตั้งด้วยซ้ำ ว่า พรรคไหนจะได้กี่เขต แต่พอมีพรรคที่สามมา ทำให้บรรดาผู้สมัครต้องทบทวนนโยบาย หรือลงพื้นที่มากขึ้น ซึ่งตรงนี้ถือเป็นประโยชน์กับประชาชน ชัยชนะที่สาม คือ การที่แต่เดิมผู้สมัครที่เป็นแชมป์เก่าหลายๆ สมัยไม่เคยลงพื้นที่ เลือกตั้งแต่ละครั้งใช้หัวคะแนนหาเสียง แต่เมื่อมีพรรคการเมืองใหม่มาลงสมัคร เหมือนเป็นการกระตุกหนวดเสือ ทำให้คนเหล่านี้กลัวแพ้ ต้องลงพื้นที่มากขึ้น นั่นหมายความว่า การที่เราส่งผู้สมัครรอบนี้ ทำให้ ส.ก.ทำงานมากขึ้น ขยันเข้าหาชุมชนมากขึ้น ไม่ว่าพรรคไหนได้รับชัยชนะก็จะเป็นประโยชน์กับคน กทม.

ด้าน นายสำราญ รอดเพชร รองหัวหน้าพรรคและรักษาการโฆษกพรรค กล่าวว่า ต้องยอมรับว่า พรรคเรามีทุนในการต่อสู้น้อยมาก ส.ก.คนหนึ่งกฎหมายให้ใช้ได้ 7-8 แสนบาท แต่ของเราใช้เพียง 1-2 แสนบาท บางคนใช้เพียง 7-8 หมื่นบาทเท่านั้น จึงไม่ต้องแปลกใช่ว่าป้ายหาเสียงของเราค่อนข้างน้อย เปรียบเทียบกับบางเขตของบางพรรคที่มีการใช้เงินในการซื้อเสียงมากกว่า 4-5 ล้านบาท

อีกทั้งการเลือกตั้ง ส.ก.-ส.ข.จะไม่ค่อยสะท้อนอารมณ์ของคน กทม.เท่ากับการเลือกตั้งผู้ว่าฯ กทม.ซึ่งสามารถสะท้อนให้เห็นถึงภาพการเมืองระดับชาติได้ว่าคนกรุงคิดอย่างไร อย่างไรก็ตาม พรรคการเมืองใหม่ ได้สร้างตั้งแต่สีสันทางการเมือง หรือสิ่งที่เรียกว่าการเมืองใหม่ๆ ให้ปรากฏในการหาเสียงเลือกตั้ง ผู้สมัครหลายคนไม่มีประสบการณ์อาจจะเสียเปรียบในหลายๆ ด้าน ซึ่งเราจะนำมาเป็นบทเรียนในการต่อสู้ต่อไป และไม่ว่าได้กี่ที่นั่ง พรรคการเมืองใหม่จะเดินหน้าต่อไป ทั้งในสนามประเทศหรือสนาม กทม.โดยเฉพาะในอีก 2 ปีกว่าที่จะมีการเลือกตั้งผู้ว่าฯ กทม.ซึ่งขณะนี้พรรคอยู่ระหว่างการสรรหาตัวผู้สมัครที่มีคุณภาพ

"กมม."อ้างคนใช้สิทธิน้อยสาเหตุแพ้ยับ -รู้จักการเมืองของจริงแล้ว

ต่อ มาหลังทราบผลการเลือกตั้งออกมาไม่ได้รับเลือกตั้งเลย คณะผู้บริหารพรรคการเมืองใหม่นำโดย นายสุริยะใส กตะศิลา เลขาธิการพรรค นายสำราญ รอดเพชร โฆษกกมม. นายพิเชษฐ พัฒนโชติ ผ.อ.ศูนย์เลือกตั้งสก.และสข. ร่วมกันแถลงข่าวหลังการประชุมนานกว่า 2 ชั่วโมง นายสำราญ กล่าวว่า ขอขอบคุณประชาชนชาวกทม.ที่ออกมาใช้สิทธิแม้จะไม่มากพอที่จะทำให้ผู้สมัครของ พรรคได้รับเลือกตั้ง แต่ทุกคะแนนเสียงจะเป็นพลังใจให้พรรคและผู้สมัครที่จะทำงานการเมืองรับใช้ ประชาชนต่อไป ขอชื่อชมจิตใจเสียสละของผู้สมัครทุกคน แต่พรรคการเมืองใหม่ลงสมัครครั้งแรกยังไม่มีผลงานที่เพียงพอ และไม่มีคะแนนเสียงจัดตั้งรวมทั้งผู้ออกมาใช้สิทธิน้อยกว่าครั้งที่ผ่านมา ถ้ามีผู้ใช้สิทธิ 60 - 70 เปอร์เซนต์ พรรคจะมีโอกาสมากกว่านี้

อย่าง ไรก็ตามขอตั้งข้อสังเกต 3 ประการ ดังนี้ 1 .ประชาชนใช้สิทธิน้อยเกินคาดน้อยกว่าครั้งที่แล้ว พลังเงียบไม่ออกมาใช้สิทธิ 2 .กมม.ลงครั้งแรกไม่มีผลงาน คะแนนที่ได้รับจึงเป็นคะแนนบริสุทธิ์ และ 3 .พรรคเผชิญกับรูปแบบการหาเสียงแบบเก่าที่มีการใช้เงินและการสร้างวาทกรรมการ เมืองแบบเก่า อย่างไรก็ตามแม้จะไม่ประสบความสำเร็จตามเป้า แต่กมม.มีความภูมิใจที่ได้พิสูจน์ว่าเราไม่ซื้อเสียง และได้ประกาศนโยบายหลายๆด้าน หลังจากนี้พรรคจะนำประสบการณ์ครั้งนี้พรรคจะนำบทเรียนเพื่อเฟ้นหาผู้สมัครลง รับเลือกตั้งทั่วไปหากมีการยุบสภา และเลือกผู้ว่าฯกทม.ในอีก 2 ปีข้างหน้า

นาย พิเชฐ พัฒนโชติ ผ.อ.ศูนย์เลือกตั้ง กล่าวว่า แม้ว่าผู้สมัครของพรรคจะไม่ได้รับเลือกตั้งแต่ทุกคนยืนยันว่าจะต่อสู้ทางการ เมืองต่อไป การแข่งขันครั้งนี้ทำให้เราได้เรียนรู้การเมืองที่เป็นจริงมากขึ้น ทั้งนี้ยืนยันว่ากมม.ไม่ได้เป็นตัวตัดคะแนนพรรคประชาธิปัตย์ พร้อมกันนี้ขอตั้งข้อสังเกตไปยังกกต.ว่าการจัดเลือกตั้งวันอาทิตย์ทำให้ ประชาชนในเขตเมืองเช่น สัมพันธวงศ์ ที่ไปซื้อบ้านอยู่ชานเมืองไม่มาลงคะแนน

'Licence to kill' พ.ร.ก.ฉุกเฉิน หรือ ใบอนุญาตฆ่า

ที่มา Voice TV



หลังสื่อมวลชนตกเป็นเหยื่อช่วงเหตุความไม่สงบทางการเมือง ทำให้หลายองค์กรสื่อตามหาความจริงและออกแถลงการณ์เรียกร้องหยุดคุกคามสื่อ

เสื้อแดงกำหนดยุทธศาสตร์เคลื่อนไหว เน้นผลกระทบสูง

ที่มา Voice TV



คนเสื้อแดงกำหนดยุทธศาสตร์เคลื่อนไหว เน้นผลกระทบสูง พร้อมเตรียมจัดกิจกรรม '4 ปี รัฐประหาร 4 เดือนราชประสงค์'

"เนวิน"เตรียมทุ่มงบฯ ให้ ส.ส.งูเห่าเพื่อไทยเต็มที่ "กรุง"อ้างซบ ภท.หาเงินช่วยชาวบ้าน พร้อมถูกด่าขายตัว

ที่มา มติชน

"มาร์ค"ปัดพูด"กลัวไม่มีเลือกตั้ง"

เมื่อ เวลา 07.00 น. วันที่ 28 สิงหาคม ที่ลานพระบรมรูปทรงม้า นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายกรัฐมนตรี กล่าวถึงกระแสข่าวว่าเหตุที่ไม่ยอมยุบสภาเนื่องจากกลัวว่าจะไม่มีการเลือก ตั้ง ว่า ตนบอกเสมอว่าการจะเอาคำพูดอะไรมานั้นต้องทราบด้วยว่าคุยกันเรื่องอะไร ตนได้บอกว่าการเลือกตั้งนั้นจะมีเงื่อนไขสำคัญคือบ้านเมืองต้องสงบ เพราะถ้ายุบสภาแล้วไปเลือกตั้ง แต่เกิดเหตุการณ์ความรุนแรงขัดแย้งบานปลาย ขึ้นมาก็มีความเสี่ยงว่าเดี๋ยวไม่ได้เลือกตั้ง เพราะเห็นกันทั่วโลกว่าการเลือกตั้งนั้นแทนที่จะเป็นกระบวนการประชาธิปไตย กลับกลายเป็นการยกพวกตีกัน มีการใช้ความรุนแรง เหตุการณ์ก็ลุกลามบานปลาย จนในที่สุดมีความเสี่ยงต่อการที่จะล้มเหลวในเรื่องของการเลือกตั้ง

"เพราะ ฉะนั้นถึงได้ย้ำตลอดเวลาว่าถ้าเป็นความปรารถนาที่จะให้มีการ เลือกตั้งเร็ว อยากให้ทุกฝ่ายมาร่วมมือกัน ทำบ้านเมืองให้สงบ และการเคลื่อนไหวทางการเมืองทั้งหมดก็ให้อยู่ภายใต้กฎหมายแล้วก็อยู่ในกติกา ของการไม่ใช้ความรุนแรงและเปิดโอกาสให้ทุกฝ่ายสามารถทำงานทางการเมืองได้ อย่างเต็มที่" นายอภิสิทธิ์กล่าว

"กรุง"อ้างซบ ภท.หางบช่วยชาวบ้าน

นาย นที สุทินเผือก (กรุง ศิวิไล) ส.ส.สมุทรปราการ พรรคเพื่อไทย(พท.) สมาชิกคนล่าสุดของกลุ่มเพื่อนเนวิน กล่าวถึงสาเหตุการตัดสินใจประกาศทิ้งพรรค พท.เข้าร่วมงานการเมืองกับพรรคภูมิใจไทย(ภท.) ว่า ตนได้พูดคุยกับกลุ่มเพื่อนเนวิน และบุคคลใกล้ชิดกับนายเนวิน ชิดชอบ หัวหน้ากลุ่มเพื่อนเนวิน มาระยะหนึ่งแล้ว ทุกคนชักชวนให้ตนไปร่วมงานการเมืองกับพรรค ภท. แต่ตนยังไม่ได้ตัดสินใจ จนเมื่อมาถึงช่วงการพิจารณาร่าง พ.ร.บ.งบประมาณรายจ่ายประจำปี 2554 ตนมาพิจารณาดูว่าการอยู่พรรค พท.ต่อไปแล้วประชาชนในพื้นที่ของตนจะได้อะไร เพราะวันนี้ในพื้นที่จ.สมุทรปราการ โดยเฉพาะเขตเลือกตั้งของตน 3 อำเภอ ยังมีปัญหามากมายที่รอการแก้ไข และหลายหมู่บ้านยังไม่มีทั้งไฟฟ้าและน้ำประปา

"เราต้องยอมรับว่า เป็นฝ่ายค้านวันนี้แล้วได้อะไร ผมเห็นส.ส.เพื่อไทย แต่ละคนแต่งตัวโก้ไปโก้มาแล้วประชาชนในพื้นที่ได้อะไร การผลักดันงบประมาณมันยากแสนยากแล้วจะให้ผมทำอย่างไร ผมต้องทำเพื่อประชาชนในพื้นที่ผม สมุทรปราการมี ส.ส.มาแล้ว 50 กว่าสมัย แต่ทำไมปัญหาแค่นี้แก้ไขกันไม่ได้ ผมเป็น ส.ส.สมัยแรก ผมต้องทำผลงาน ต้องมีงบประมาณมาแก้ไขปัญหาให้ประชาชน ใครจะด่าว่าผมอย่างไรก็ได้ จะว่าผมว่าเป็นงูเห่า เป็นงูจงอาง เป็นงูอนาคอนด้า อะไรก็ได้ผมไม่ตอบโต้ จะหาว่าผมขายตัวก็ได้ แต่ผมขายตัวเพราะผมอยากมีผลงาน อยากให้ชาวบ้านมีน้ำประปามีไฟฟ้าใช้" นายนทีกล่าว

เผย"เนวิน"พร้อมจัดงบฯให้เต็มที่

นายนที กล่าวว่า การคุยระหว่างตนกับนายเนวิน และนายอนุทิน ชาญวีรกูล แกนนำพรคภูมิใจไทย มันคุยง่าย คุยกันสั้น

"คุณ เนวิน กับคุณอนุทิน บอกเลยว่าถ้าพี่ตัดสินใจมาอยู่กับเรา งบฯทุกงบฯ พี่บอกมาเลย ถ้าผมช่วยได้ผมช่วยเต็มที่ พี่ลองมาร่วมงานกับผมดูก่อน ผมก็เลยตัดสินใจมา" นายนทีกล่าว

นายนที กล่าวว่า ตนอยู่พรรคการเมืองไหนก็เคารพมติพรรคการเมืองนั้นทุกประการ ดังนั้นเมื่อออกมาจากพรรค พท.ไม่อยากไปวิพากษ์วิจารณ์พรรคการเมืองเก่า ในการลงมติร่าง พ.ร.บ.งบประมาณฯ ตนก็โหวตไม่สนับสนุนร่างตามมติพรรค พท.แต่วันนี้ไม่ได้แล้ว ชาวบ้านเดือดร้อนแล้วจะให้ทำอย่างไร ต้องแก้ปัญหา วันนี้ชาวบ้านอาจจะยังสับสนและไม่เข้าใจก็ต้องต่อสู้กับกระแสความไม่พอใจของ ชาวบ้านไปอีกระยะหนึ่ง แต่เชื่อว่าในการเลือกตั้งครั้งหน้าชาวบ้านจะเฉยๆ เพราะเข้าใจในสิ่งที่ตนตัดสินใจ และชาวบ้านจะหันมาเลือกที่ตัวบุคคลมากกว่ากระแสพรรค

2ส.ส.ปากน้ำร่วมประชุมภท.31ส.ค.

นาย จิรพันธ์ ลิ้มสกุลศิริรัตน์ ส.ส.สมุทรปราการ พรรค พท.กล่าวว่า ในการประชุมพรรค ภท.วันที่ 31 สิงหาคม ตนและนายนที จะไปเข้าร่วมประชุมที่พรรค ภท. การที่ส.ส.จะย้ายพรรคเป็นสิทธิ การที่ประกาศตัวเช่นนี้เป็นความชัดเจนว่าตนไม่ใช่อีแอบรับเงิน 2 ทาง ที่ผ่านมาทำงานให้พรรค พท.เต็มที่ ช่วงการชุมนุมของคนเสื้อแดงก็ทำทุกอย่าง แต่วันนี้เมื่ออยู่แล้วอึดอัดเพราะคนเป็นผู้แทนแต่ทำงานให้ประชาชนไม่ได้ จึงตัดสินใจไปร่วมงานกับพรรค ภท.

"บอกตรงๆ ว่าอยู่พรรคนี้ลำบาก ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าพรรคเพื่อไทยสู้กับใคร สู้อย่างไรไม่มีวันชนะ ทำอะไรก็ติดขัดไปหมด ครั้งที่แล้วผมได้ใบเหลืองก็เพราะเรื่องนี้ ผมบอกเลยว่าหาเสียงง่ายกว่าแก้คดี การที่ส.ส.คนหนึ่งอยู่บนความขัดแย้งทางการเมือง ประชาชนไม่ได้รับประโยชน์ทั้งที่เขาเลือกเรามาทำงาน ไม่ใช่มาสร้างความขัดแย้งทางสี" นายจิรพันธ์กล่าว

มั่นใจคุยคนเสื้อแดงปากน้ำเข้าใจ

นาย จิรพันธ์ กล่าวว่า ที่พรรค พท.อ้างว่ามีการซื้อตัวส.ส.ย้ายพรรคหลายสิบล้านบาทนั้นคงเป็นไปไม่ได้ ไม่มีพรรคไหนจะให้เงินจำนวนมากขนาดนี้ แต่ยอมรับว่าปัจจัยหนึ่งมาจากงบประมาณในพื้นที่ เช่น งบขุดคลอง สร้างถนน สร้างอาคารเรียน ถ้าอยู่พรรค พท. การของบประมาณค่อนข้างยาก แต่ถ้าย้ายไปพรรค ภท. การของบประมาณอาจจะได้ถึง 100 เปอร์เซ็นต์ เรื่องนี้คนในพื้นที่เป็นผู้ได้ประโยชน์

ผู้สื่อข่าวถามว่า งบประมาณดังกล่าวเป็นอำนาจขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและรัฐธรรมนูญห้าม ส.ส.เข้าไปแทรกแซงตาม มาตรา 266 นายจิรพันธ์ กล่าวว่า ไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยว แค่นำเสนอ หลังการเขียนห้ามเอาไว้แต่ก็ยังพอพูดกับผู้หลักผู้ใหญ่ในเรื่องของงบประมาณ ได้ ส่วนตัวเชื่อว่าน่าจะมีส.ส.พรรค พท.คนอื่นย้ายพรรคตามมาอีก

เมื่อ ถามว่า แสดงว่าปัญหาการกระจุกตัวของงบประมาณในพื้นที่ของส.ส.รัฐบาลมีผลต่อการ ตัดสินใจย้ายพรรค นายจิรพันธ์ กล่าวว่า เรื่องนี้คุยกันยาก สมมุติว่า โรงเรียนหลังหนึ่งมีคน 100 คนกับอีกแห่งหนึ่งมี 1,000 คนการจะสร้างอาคารให้เท่ากันเป็นไปไม่ได้ ใครคนเยอะกว่าต้องได้หลังใหญ่กว่าจะเอา 76 จังหวัดมาหารเท่ากันก็คงไม่ได้ มั่นใจว่าจะอธิบายเหตุผลการย้ายพรรคครั้งนี้ให้กับคนเสื้อแดงใน จ.สมุทรปราการเข้าใจได้

ภท.ขย่มยังมีส.ส.พท.แห่ซบอีก

ด้าน นายศุภชัย ใจสมุทร โฆษกพรรค ภท. กล่าวว่า พรรค ภท.จะพิจารณา ส.ส.ที่แจ้งความจำนงจะร่วมกิจกรรมกับพรรคจากความเข้าใจในความเป็นพรรคภูมิใจ ไทย ไม่ใช่ว่าใครต้องการจะมาอยู่แล้วจะรับทั้งหมด หรือมาแล้วมีเงื่อนไข กรณี 2 ส.ส.สมุทรปราการ พรรค พท. ที่ประกาศตัวมาร่วมงานการเมืองกับพรรค ภท.พิจารณาจากความต้องการที่จะทำงานให้กับประชาชน เมื่อมาอยู่พรรค ภท.แล้วสามารถสร้างประโยชน์ให้กับชาวบ้านในพื้นที่ได้ เราก็พร้อมที่จะให้โอกาส

"ความจริง ส.ส.ที่ต้องการจะเปิดตัวร่วมงานกับพรรคภูมิใจไทย มีมากกว่านี้ แต่บอกเป็นตัวเลขที่ชัดเจนเลยคงไม่ได้ ขณะนี้เขาเหล่านั้นยังติดเงื่อนไขบางประการ ในเรื่องของความพร้อมที่ทำให้ยังไม่สามารถเปิดตัวได้ โดยบางคนติดเรื่องการทำความเข้าใจกับทีมงานในพื้นที่ หรือบางคนติดเรื่องการรอจังหวะที่จะแจ้งกับพรรคต้นสังกัดเดิมอย่างเป็นทาง การเท่านั้น" นายศุภชัย กล่าว

ศึกในยังร้อน ศึกนอกก็แรง

ที่มา ข่าวสด


การ ที่สภาผู้แทนราษฎรโหวตผ่านร่างพ.ร.บ.งบประมาณรายจ่ายฯ 2554 วงเงินกว่า 2 ล้านล้านบาท ด้วยคะแนนเสียง 253 ต่อ 178 เสียง งดออกเสียง 14 ไม่ลงคะแนน 21

เป็นตัวเลขที่แม้แต่พรรคประชาธิปัตย์ยังยอมรับว่าฉลุยเกินคาด

เนื่องจากก่อนหน้านี้เกิดความหวาดระแวงกันเองภายในรัฐบาล ว่าบางพรรคร่วมอาจฉวยโอกาสดัดหลังพรรคแกนนำ เพื่อแก้แค้นที่โดน"ทุบหม้อข้าว"โครงการเช่ารถเมล์

แต่ตัวเลขเสียงโหวตที่ออกมาก็เป็นเครื่องหมายยืนยันว่ารัฐบาลยังเป็นปึกแผ่นเหนียวแน่น

ความเพลิดเพลินในการจับจ่ายงบประมาณอาจช่วยให้ปัญหาขัดแย้งภายในรัฐบาลสงบลงชั่วคราว

จากนี้ไปถือเป็นภาระหน้าที่ของประชาชนในสังคมต้องจับตาดูว่ารัฐบาลจะนำงบ ประมาณซึ่งเป็นเงินภาษีประชาชนไปใช้อย่างมีประสิทธิภาพโปร่งใสทุกบาททุก สตางค์

ตามที่นายกฯอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ให้คำมั่นสัญญาไว้กับสภาจริงหรือไม่

อย่างไรก็ตามถึงพ.ร.บ.งบประมาณฯ จะผ่านสภาผู้แทนฯ ด้วยเสียงท่วมท้น

แต่การจะบอกว่าด้วยเสียงโหวตขนาดนี้อยู่ไปอีก 5 ปีก็ยังได้อย่างที่ประธานสภาชัย ชิดชอบ ให้สัมภาษณ์ต่อสื่อมวลชนนั้น อาจเป็นการด่วนสรุปเร็วเกินไป

ก่อนสภาจะอภิปรายหลายคนคาดการณ์อยู่แล้วว่าถึงอย่างไรร่างงบประมาณฉบับนี้ก็ ต้องผ่าน เนื่องจากเป็นผลประโยชน์ร่วมกันของนักการเมือง ส่วนผลประโยชน์ของประเทศชาติและประชาชนเป็นแค่เหตุผลบังหน้าเท่านั้น

การที่ร่างงบประมาณผ่านสภาจึงไม่ใช่เรื่องเหนือความคาดหมาย

อย่าว่าแต่ยังมีอีกหลายปัจจัยทั้งเก่าและใหม่ ที่ส่งผลต่อเสถียรภาพรัฐบาลไม่น้อยกว่าเรื่องของงบประมาณ เช่น การทุจริตคอร์รัปชั่น การโยกย้ายข้าราชการที่ไม่เป็นธรรม ฯลฯ เป็นต้น

โดยเฉพาะผลพวงจากเหตุการณ์ปราบปรามผู้ชุมนุมเสื้อแดงเมื่อเดือนเม.ย.-พ.ค. ที่มีคนตายถึง 91 ศพ บาดเจ็บอีกกว่า 2,000 คน

ที่นับวันยิ่งส่งผลสะเทือนต่อภาพลักษณ์ของรัฐบาลมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งในสายตาของคนไทยและคนต่างประเทศที่มีส่วนร่วมอยู่ในเหตุการณ์



หลังเหตุการณ์ผ่านไป 3 เดือน

ความจริงเกี่ยวกับเดือนพ.ค.53 เริ่มไหลทะลักเหมือนเขื่อนแตก ทำให้รัฐบาลไม่สามารถสกัดกั้นความจริงเหล่านั้นไว้ได้หมด

นอกจากนี้ความพยายามปกปิดสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยวิธีการบิดเบือนข้อมูลข้อเท็จ จริง รวมถึงการโยนความผิดไปให้ฝ่ายตรงข้าม ยังนำไปสู่ความผิดพลาดซ้ำสอง

ตัวอย่างความผิดพลาดที่ชัดเจนคือกรณีกรมสอบสวนคดีพิเศษ หรือดีเอสไอ เร่งชงสำนวนถึงอัยการสั่งฟ้องแกนนำคนเสื้อแดง 25 คนในข้อหาก่อการร้ายและเป็นต้นเหตุให้มีผู้เสียชีวิตในการชุมนุมเดือน เม.ย.-พ.ค.จำนวนมาก

แต่จากนั้นไม่กี่วันก็เป็นดีเอสไอเช่นกัน ที่แถลงยอมรับยังไม่สามารถสรุปได้ว่าทั้ง 91 ศพใครเป็นคนฆ่า

ความมั่วซั่วอันเนื่องมาจากการมุ่งรับใช้ฝ่ายการเมืองเกินไป กลายเป็นช่องให้แกนนำเสื้อแดงเตรียมหยิบยกมาเป็นประเด็นเล่นงานกลับดีเอสไอ ข้อหาฟ้องเท็จ

อย่างไรก็ตามความขัดแย้งทางการเมืองภายหลังเดือนพ.ค. เริ่มมีสัญญาณบางอย่างบ่งชี้ว่าไม่ใช่เรื่องที่จำกัดวงอยู่แต่เฉพาะรัฐบาล กับคนเสื้อแดงเท่านั้น

แต่เริ่มขยายวงออกไปนอกประเทศอีกด้วย

เนื่องจากในจำนวนเหยื่อ 91 ศพ มีนักข่าวต่างประเทศรวมอยู่ 2 ศพ คือ ฟาบิโอ โปเลงกี ช่างภาพสื่อชาวอิตาลี และ ฮิโรยูกิ มูราโมโตะ ช่างภาพรอยเตอร์ชาวญี่ปุ่น

ความล่าช้าในการคลี่คลายสาเหตุการตาย ทำให้ญาตินักข่าวอิตาลีคับข้องใจถึงขนาดต้องบินมาสอบถามรัฐบาลไทยด้วยตัวเอง แต่ก็ต้องผิดหวังกลับไปเพราะไม่มีอะไรคืบหน้า

ขณะเดียวกันภาพรัฐมนตรีต่างประเทศของญี่ปุ่นบินมาวางดอกไม้ และยืนไว้อาลัยบนฟุตปาธสี่แยกคอกวัว จุดที่ช่างภาพชาวญี่ปุ่นถูกยิงเสียชีวิตในเหตุการณ์ 10 เมษาฯ

นอกจากเป็นการสร้างแรงกดดันทางอ้อมถึงรัฐบาลไทยแล้ว

ยังแสดงให้เห็นว่ารัฐบาลญี่ปุ่นให้ความสำคัญกับชีวิตพลเมืองของตนเองแตกต่างจากรัฐบาลไทยอย่างไร



อีกตัวอย่างชัดๆ ของการเล่นเกมไล่ล่าทางการเมืองของรัฐบาล จนส่งผลลุกลามกลายเป็นความขัดแย้งกับประเทศเพื่อนบ้านก็คือกรณีของกัมพูชา

ที่กว่าจะเคลียร์ได้ก็เกือบต้องฆ่ากันตาย

ล่าสุดยังเกิดกรณีของวิกเตอร์ บูท พ่อค้าอาวุธระดับโลกชาวรัสเซียซึ่งถูกจับกุมในไทย และจะส่งตัวให้ทางสหรัฐ

และมีข่าวลือการแอบไปตกลงผลประโยชน์กันแบบลับๆ ระหว่างรัฐบาลไทยกับมหาอำนาจสหรัฐ ซึ่งทำให้มหาอำนาจขั้วตรงข้ามคือรัสเซียไม่พอใจ

และที่เป็นเรื่องร้อนแทรกซ้อนขึ้นมาคือกรณีนายจตุพร พรหมพันธุ์ ส.ส.พรรคเพื่อไทย และแกนนำนปช. ลุกขึ้นแฉกลางสภาว่านายศิริโชค โสภา คนใกล้ชิดนายกฯ แอบไปเยี่ยมวิกเตอร์ บูท ถึงในคุก

เพื่อเจรจาต่อรองให้ความช่วยเหลือแลกกับการปรักปรำพ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ว่ามีส่วนร่วมกับขบวนการขนอาวุธสงครามข้ามชาติ ซึ่งทางการไทยจับกุมได้ที่สนามบินดอนเมือง เมื่อปลายปี 2552

ซึ่งนายศิริโชค กึ่งยอมรับกึ่งปฏิเสธว่าเคยเข้าไปเยี่ยมวิกเตอร์ บูท จริงเมื่อเดือนเม.ย.เพื่อสอบถามข้อมูลบางอย่าง แต่ไม่เกี่ยวกับการต่อรองเรื่องพ.ต.ท.ทักษิณ

ระหว่างนายจตุพรกับนายศิริโชค อาจต้องใช้เวลาอีกระยะที่จะพิสูจน์ว่าใครพูดจริง ใครโกหก

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นก็สะท้อนถึงการใช้อำนาจอย่างรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของคนล้อมรอบตัวนายกฯ

ซึ่งนั่นหมายความว่าตัวนายกฯ เองไม่สามารถปฏิเสธความรับผิดชอบได้ด้วยเช่นกัน หากว่าพฤติกรรมของคนใกล้ชิดเป็นการชักศึกเข้าบ้าน

ที่ไม่เพียงทำให้รัฐบาลต้องเสียหาย แต่ประเทศไทยยังได้รับความเสียหายไปด้วย

เปิดเวทีถกก้าวต่อไปของเสื้อแดง

ที่มา ข่าวสด


ล้อศอฉ. - นายสมยศ พฤกษาเกษมสุข แกนนำกลุ่ม 24 มิถุนาฯ
แต่งนักโทษตีตรวนอยู่ในห้องขังจำลอง ระหว่างร่วมงานเสวนาของคนเสื้อแดง
ที่สมาคมศิษย์เก่าอำนวยศิลป์ ริมคลองประปา ย่านประชาชื่น เมื่อวันที่ 28 ส.ค.

เมื่อเวลา 14.00 น. ที่สมาคมศิษย์เก่าอำนวยศิลป์ ย่านประชาชื่น
ในงานเสวนาวิชาการ "แนวทางปฏิรูปประชาธิปไตย ก้าวต่อไปของคนเสื้อแดง"
จัดโดยกลุ่ม 24 มิถุนา ประชาธิปไตย ซึ่งมี

นายจุตพร พรหมพันธุ์ แกนนำนปช.
นายสมบัติ บุญงามอนงค์ บ.ก.ลายจุด แกนนำกลุ่มวันอาทิตย์สีแดง
นายวรวุฒิ วิชัยดิษฐ และ
นายสมยศ พฤกษาเกษมสุข แกนนำกลุ่ม 24 มิถุนาฯ ซึ่งสวมชุดนักโทษเข้าร่วมการเสวนา

นายสมยศกล่าวว่า การปฏิรูปที่รัฐบาลจัดทำขึ้นเป็นการคิดฝ่ายเดียว
ในขณะที่จำกัดการแสดงออกด้วยความสันติ เช่นเหตุการณ์ที่ผ่านมาหลายครั้ง
อย่างการห้ามนำผ้าดำไปผูกบริเวณสี่แยกราชประสงค์ รวมถึงเหตุการณ์ช่วงเดือนพฤษภา
ทำให้มีประชาชนเสียชีวิตจำนวนมาก การอ้างแนว ทางปรองดอง
จึงเป็นเพียงลูกไม้ตื้นๆ ที่กลุ่มคนเสื้อแดงคงไม่สามารถให้ความร่วมมือได้
โดยจะมีจัดเวทีคู่ขนานไปกับเวทีปฏิรูปประเทศไทย ของนายอานันท์ ปันยารชุน
รวมทั้งจะมีการระดมทุน เพื่อรวมเป็น สมัชชา 19 พ.ค.
เพื่อทำกิจกรรมทางการเมือง และพูดคุยถึงอนาคตของประเทศไทยต่อไป


นายวรวุฒิ กล่าวว่า
การปฏิรูปประเทศ สังคมจะต้องมีความยุติธรรมก่อน เมื่อมีคนตาย จะมาบอกว่า
ต้องปรองดองคงเป็นไปไม่ได้ ซึ่งในวันนี้นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายกรัฐมนตรี
ก็ยังใช้วิธีที่ทำให้คนเสื้อแดงถูกแบ่งแยก ถูกใส่ร้ายทุกวิธี
ซึ่งควรจะยุบสภาและคืนอำนาจให้ประชาชน

ลายจุดเย้ยมาร์คใช้วาทกรรมล้างผิด

นายสมบัติ กล่าวว่าเหตุการณ์ปะทะของประชาชน
และฝ่ายปกครองเป็นการแสดงออกถึงสัญลักษณ์ของประชาชนยุคใหม่และผู้ปกครองยุคเก่า
ที่มักใช้อำนาจ สร้างให้เกิดความกลัวแก่ประชาชน เช่น
การใช้พ.ร.ก.ฉุกเฉิน หากประชาชนแสดงให้เห็นว่ากลัวก็จะใช้ความกลัวนั้นปกครอง
และทำให้ประชาชนไม่มีพื้นที่ในการแสดง ออกทางการเมือง แสดงออกถึงสิทธิเสรีภาพ เช่น
หลังเหตุการณ์พฤษภา ที่ทำให้คนเสื้อแดงจำนวนหนึ่ง ต้องเก็บสัญลักษณ์ต่างๆ
เนื่องจากความกลัว เพราะมีกระบวนการต่างๆ ที่ข่มขู่
แต่อยากให้กลุ่มคนเสื้อแดงร่วมกันแสดงออกทางสัญลักษณ์ด้วยความสงบ สันติ
ซึ่งสามารถทำได้ เพราะไม่ได้เป็นการสร้างความวุ่นวาย เช่น
การสวมเสื้อแดงวันอาทิตย์ การปั่นจักรยานวันอาทิตย์
ทั้งนี้ ไม่อยากให้คนเสื้อแดงตกหลุมพรางเข้าไปอยู่ในการต่อสู้ทางการทหาร
เพราะจะทำให้เกิดความสูญเสียขึ้นเหมือนที่ผ่านมา

"อยากให้คนเสื้อแดงต่อสู้อยู่บนพื้นที่ของตัวเอง แต่ต้องสร้างความชอบธรรม
โดยใช้ความสันติ หากจะถูกจับก็ต้องยอมให้จับ เพราะถือเป็นการต่อสู้อย่างหนึ่งเช่นกัน
ซึ่งในวันที่ 19 ก.ย.นี้ ตนจะไปผูกผ้าที่ป้ายแยกราชประสงค์อีกครั้ง
ซึ่งจะขอบริจาคผ้าสีแดงจากกลุ่มคนเสื้อแดงให้ได้ 1 แสนชิ้น
และจะร่วมกันจัดกิจกรรมแดงทั่วโลก
เพื่อให้คนเสื้อแดงที่อยู่ในประเทศต่างๆ ได้แสดงออกทางวาทกรรม เช่น
ประเทศอังกฤษก็จะมีการไปนอนหน้าสถานทูตไทย
เพื่อแสดงสัญลักษณ์ในการต่อสู้ เช่นเดียวกับ
นายอภิสิทธิ์ที่ใช้วาทกรรมออกทีวีลบความผิดของตัวเอง" นายสมบัติกล่าว

“ซุปเปอร์...จังไร!”

ที่มา vattavan

ผม ชอบรายการโทรทัศน์ทางเคเบิลทีวี ซึ่งผู้อ่านหลายท่านคงติดตามดูเช่นกัน คือรายการ “The Oprah Winfrey Show” ของเจ้าแม่ทอล์คโชว์ของสหรัฐ ที่เพิ่งถูกประกาศว่า ครองอันดับเป็นผู้ทำรายได้มากที่สุด สำหรับผู้ที่อยู่ในวงการบันเทิง เธอผู้นั้น คือ
“โอปราห์ วินฟรีย์” (Oprah Winfrey)



พิธีกรผู้โด่งดังคนนี้มีผิวสี (แอฟริกัน-อเมริกัน) เป็นผู้มาจากครอบครัวที่ยากจน แต่ด้วยความสามารถและพรสวรรค์ บวกกับการทำงานหนัก เธอได้ไต่เต้าขึ้นมาสู่ความเป็นบุคคลที่มีอิทธิพลทางความคิดของอเมริกันชน อย่างสูง แถมยังได้รับการโหวตจากนิตยสารไทมส์ ให้เป็นหนึ่งใน 100 บุคคลผู้ทรงอิทธิพลหลายปีติดต่อกัน
ประวัติของผู้หญิงคนนี้ น่าทึ่งจริงๆ!
ใครๆก็ล้วนอยากจะเสนอหน้า ไปออกรายการของโอปราห์ เพราะการไปปรากฏกาย พูดคุยกับพิธีกรคนนี้ แม้จะเพียงไม่กี่นาที เขาหรือเธอคนนั้น ก็จะกลายเป็นที่รู้จักกันทั้งสหรัฐ และทั่วโลกไปทันที

เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว รายการของโอปราห์ได้นำเสนอเรื่องของ พวก Hoarders แปลเป็นไทยว่า ผู้ชอบสะสมสิ่งของ แต่มีความเป็นพิเศษ ที่ต้องเล่าขยายความให้ฟังเพิ่มเติมว่า
Hoarders นั้น เป็นพวกชอบสั่งสมสิ่งของ โดยนำมาเก็บไว้ในบ้านหรือที่อยู่อาศัยของตน จนสถานที่ดังกล่าวรกรุงรังไปหมด
ผมเคยดูทางโทรทัศน์ของญี่ปุ่นนานมาแล้ว เป็นเรื่องของชายสูงอายุชาวแดนปลาดิบคนหนึ่ง ซึ่งเก็บของเอาไว้ในบ้าน จำพวกเสื้อผ้า พัดลมเก่า โทรทัศน์ใช้ไม่ได้แล้ว วีดีโอเกมโบราณฯลฯ จนแทบจะไม่มีที่เดินในตัวบ้าน แถมหน้าบ้านก็รกเรื้อด้วยสิ่งของต่างๆไม่ว่าจะเป็นยางรถเก่า แบตตารี่ กระป๋อง กาลามัง
ถังแตกๆ ฯลฯ จนเต็มไปหมด เป็นบ้านเราก็ต้องเรียกว่าเป็น...
“พวกบ้าสมบัติ!”
เพื่อนบ้านเขาอดรนทนไม่ได้ ก็โทรไปแจ้งรายการโทรทัศน์ที่นำเสนอเรื่องราวแปลกๆ ซึ่งเขาก็ยกกองมาถ่ายสภาพเดิมของบ้านเอาไว้ ซึ่งเห็นแล้วก็น่าขัน เพราะแกเก็บทั้งของมีค่าและไม่มีค่า กองสุมๆกันไว้ท่วมหูท่วมหัว ทำให้ละแวกบ้านพลอยไม่เจริญหูเจริญตาไปด้วย
ทางรายการโทรทัศน์เขาก็แสนดี ส่งบริษัททำความสะอาดมาเก็บกวาดให้ จัดเครื่องใช้ไม้สอยที่จำเป็นมาวางให้ใหม่ด้วย ทำให้บ้านดูสดใสเอี่ยมอ่อง จากที่สกปรกรกรุงรัง กลายเป็นบ้านที่น่าอยู่ แต่ก็ไม่รู้ว่า หลังจากวันนั้นแล้ว
แกจะทำรกต่อ อีกหรือเปล่าหนอ!?

ตอนดูรายการชาวญี่ปุ่นทำบ้านรก ทีแรกผมก็คิดว่าอาจเป็นเพราะ นิสัยคนชอบเก็บสะสม จนเป็นนิสัย พอแก่ตัวแล้วก็เสียดายไม่อยากทิ้งข้าวของที่ตัวเคยมี เคยชอบ เลยเก็บสะสมไว้ แต่เมื่อดูรายการของโอปราห์ วินฟรีย์ ก็มีความเข้าใจที่แตกต่างไปจากเดิม



พิธีกรหญิงที่ดังที่สุดในโลก ได้นำครอบครัวที่แม่เป็นผู้มีนิสัยชอบสะสมของ ทั้งๆที่อายุก็ยังไม่มากนัก ประมาณสี่สิบเศษๆ และหน้าตาก็พอไปวัดไปวาได้ไม่อาย แถมลูกสาววัยรุ่นสองคนที่มาออกรายการด้วย ก็หน้าตาระดับไปถวายเพลพระได้เลย และดูปกติดี จนนึกไม่ถึงว่า
ผู้เป็นแม่จะกลายเป็นพวกบ้าสะสมข้าวของ ทำให้บ้านรุงรังได้อย่างไรกันนะเนี่ยะ!?
รายการของโอปราห์นั้น นอกเจ้าของรายการจะสัมภาษณ์ถึงสาเหตุที่ชอบสะสมของแล้ว ยังมี ‘จิตแพทย์’ มาคอยตอบคำถามด้วย ทำให้ผู้ชมได้ทราบเพิ่มเติมว่า
การที่ชอบสะสมของ จนบ้านแทบจะกลายเป็นกองขยะ รุงรังแทบไม่มีที่เดินเหินนั้น แท้ที่จริงแล้ว มันเป็น “โรคทางจิต” ชนิดหนึ่ง ที่สามารถบำบัดอาการให้ทุเลาลงได้
ดูไปแล้ว ก็ให้นึกถึงบ้านเมืองของเราจริงๆ!

ท่านผู้อ่าน ที่เคารพครับ
ในบ้านเมืองของเรานั้น ตอนนี้มีเรื่องราวปัญหาที่ไม่ได้รับการแก้ไข ทำให้หน่วยงานต่างๆเก็บกองสุมๆไว้ แบบเดียวกับอาการของพวก Hoarders จนในที่สุดไม่รู้ว่าจะสะสางกันอย่างไร ทำให้เกิดความเสียหาย ต่อราชการงานของบ้านเมืองเราเป็นอย่างยิ่ง
ขอยกเฉพาะแค่เรื่องราวเกี่ยวกับ “การทุจริตคอรัปชั่น” ให้ดูเป็นตัวอย่างเพียงเรื่องเดียวเท่านั้น กล่าวคือ
หน่วยงานที่มีหน้าที่ดูแลในเรื่องนี้ ได้แก่คณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ หรือ ป.ป.ช. เมื่อตอนได้รับโอนงานสอบสวนคดีข้าราชการทุจริต จากกรมตำรวจ มีเรื่องทั้งหมดไม่ถึง 1,000 แยกเป็นเรื่องร้องเรียนประมาณ 600 และเรื่องที่รับเป็นคดี อยู่ระหว่างการสอบสวนประมาณ 300 เรื่อง
พอ ป.ป.ช. เข้ามาดำเนินการเต็มตัว เรื่องราวที่ค้างพุ่งพรวดเป็นหมื่นคดีๆ สาเหตุไม่ใช่อะไรหรอกครับ ตอนที่ตั้งคณะกรรมการ ป.ป.ช.ชุดแรกนั้น มีการประชุมคณะกรรมการเพียงสัปดาห์ละ 1 ครั้ง กว่าจะพิจารณารับเรื่อง และตั้งอนุกรรมการขึ้นมาสืบสวน ก็จะต้องเข้าคิว ซึ่งเป็นขบวนการที่ยืดยาด ไม่ทันกินทันใช้ ทั้งยังต้องไปอาศัยผู้สอบสวนจากหน่วยงานอื่น มาเป็นอนุกรรมการสอบสวนร่วมด้วย เพราะทักษะของข้าราชการป.ป.ช.ยังไม่เพียงพอ โดยเฉพาะจะต้องมีตำรวจนั่นแหละครับ ที่เป็นตัวช่วยหลัก ในการสืบสวนสอบสวน
จึงทำให้การสอบสวนล่าช้ามาก ยังผลให้ประสิทธิภาพในการทำงานด้อยเป็นอย่างยิ่ง หรือไม่มีประสิทธิภาพเลยก็ว่าได้ ซึ่งไม่มีชาติไหน ที่เขาสอบสวนคดีทุจริตกันในลักษณะนี้!

ยิ่งไปกว่านั้น ยังเคยมีการออกคำสั่ง ให้เลขาธิการ ป.ป.ช.สามารถจะหยิบยกเรื่องไหน มาให้คณะกรรมการพิจารณา
ก่อน-หลังก็ได้ ซึ่งก็ถูกติฉินนินทาว่า
หากเป็นเรื่องของนักการเมือง หรือพรรคการเมือง ที่เป็นพรรคพวกเดียวกันกับคนของ ป.ป.ช. ก็ไม่มีการหยิบยกว่ากล่าวกัน แต่หากฝ่ายตรงข้ามถูกกล่าวหา ก็ฟาดฟันกันอย่างเต็มที่เลย กรณีของ พล.ต.อ.พัชรวาท วงศ์สุวรรณ และนายตำรวจอีกหลายนาย เป็นตัวอย่างที่ดี นั่นคือ
พอนายอภิแสบ ภักดีโพเดียม ซึ่งเป็นหัวหน้าพรรคฝ่ายค้านในตอนนั้นมาร้องทุกข์ ซึ่งเรื่องที่ร้องตามเลขรับก็ต่อท้ายเป็นลำดับที่หมื่นกว่า แต่ทางคณะกรรมการ ป.ป.ช. ก็นำมาสอบสวนก่อน โดยบอกว่า เป็นเรื่องที่ประชาชนสนใจ ทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องทุจริตคอรัปชั่นด้วยซ้ำไป
แต่ตอนนี้คณะกรรมการ ป.ป.ช. ก็คง ‘ฝ่อ’ ไปบ้างแล้ว เพราะคำวินิจฉัยของคณะกรรมการกฤษฎีกา ที่เพิ่งให้รับคุณพัชรวาทกลับเข้ารับราชการ ซึ่งทำลายความขลังของคณะกรรมการ ป.ป.ช.ลงได้อีกครั้ง หลังจากที่ศาลปกครองมีคำสั่งให้รับ “โอ๋ สืบหก” กลับเข้ารับราชการ
หักหน้า ป.ป.ช.ได้เป็นคนแรก!

นอกจากนั้นก็ยังมีกรณีนายเสนาะ เทียนทอง ซึ่งก็มีเรื่องร้องมาหลายปีดีดักเต็มที แต่พอพรรคประชาธิปัตย์มีอำนาจ และหยิบยกเรื่องนี้มาว่ากล่าวเท่านั้น ทางคณะกรรมการ ป.ป.ช. ชุดนี้ ก็ขมีขมันรับลูกทันที โดยหยิบขึ้นมาทำเป็นเรื่องเร่งด่วนเชียว!
ขนาดส่งสำนวนไปให้พนักงานอัยการแล้ว เขาสั่งไม่ฟ้องคุณเสนาะแล้ว ป.ป.ช. ก็กลัวเสียหน้า สู้อุตส่าห์ยอมเสียเงินหลวงไปจ้างสภาทนายความเจ้าเก่า ที่เคยฟ้องคดีให้ ค.ต.ส. เป็นผู้ยื่นฟ้องเองทีเดียว!
คงหมดไปอีกหลายสตางค์ เพราะแค่คดีกล้ายาง กับหวยสองตัวสามตัว ที่ค.ต.ส.จ้างสภาทนายฟ้องเอง เขาลือกันว่าเฉพาะค่าว่าจ้าง ก็หลายสิบล้านเข้าไปแล้ว!!

ไอ้เรื่องการดองคดีของ ป.ป.ช. จนทำให้หน่วยงานนี้กลายเป็นหน่วยที่ไร้ความสามารถ ไม่สามารถต่อกรกับคดีทุจริตที่แผ่เป็นวงกว้างขวางในประเทศได้
ผมจะยกตัวอย่างให้ดูสักนิดก็พอได้ เช่น
- คดีทุจริตยางพาราของกระทรวงพาณิชย์ ที่สอบสวนลากยาวกันมากว่าสิบปี ทั้งๆที่มีข่าวว่า ทาง ป.ป.ช. เคยมีหนังสือขอตัวผู้ต้องหาซึ่งเป็นนักการเมืองที่อยู่ในสภา ไปยังประธานรัฐสภาแล้วครั้งหนึ่ง นี่ก็จวนขาดอายุความแล้ว แต่เรื่องก็ยังเงียบอยู่ ไม่กระดุกกระดิกเคลื่อนไหวแต่อย่างใด
คงขาดอายุความ ตามไปอีกคดีหนึ่งอย่างแน่นอน!
- คดีอดีตผู้ว่าการท่องเที่ยวไทย ที่สหรัฐเขาลงโทษผู้ต้องหา ซึ่งเป็นคนของเขาไปเรียบร้อยแล้ว แต่เมืองไทย คณะกรรมการ ป.ป.ช.รู้เรื่องตั้งนานแล้ว แต่ก็โอ้เอ้ศาลาราย ยังไม่เริ่มการสอบสวนเป็นชิ้นเป็นอันกันเลย แต่เมื่อดูรูปเรื่องแล้ว ในฐานะคนประสบการณ์ ผมขอยืนยันเอาไว้ตรงนี้ว่า
หากการสอบสวนยังอยู่กับตำรวจ ทันทีที่ความแตก นางจุฑามาศ ศิริวรรณ ถูกออกหมายจับ หรือจับตัวมาดำเนินคดีตั้งแต่ปีมะโว้โน่นแล้ว เพราะเหตุออกหมายจับตาม ป.วิอาญา มาตรา 66 มีครบถ้วนแล้ว...หรือใครจะเถียง!
นี่เป็นแค่ ‘น้ำจิ้ม’ เท่านั้นนะ!!

ดังนั้น กระบวนการสอบสวนเอาผิดกับผู้ทุจริตคอรัปชั่น ในวงราชการจึงไร้ประสิทธิภาพในการดำเนินการ คนทุจริตมันจึงไม่เกรงกลัวกฎหมายของบ้านเมือง
น่าสงสารประเทศไทยมาก!
การดำเนินคดีโดย ป.ป.ช. นั้น นักการเมืองหรือข้าราชการ ระดับสูงที่ถูกดำเนินคดี ก็ไม่ถูกควบคุมตัวระหว่างการดำเนินคดีอีกด้วย คนพวกนี้จึงไม่ต้องไปกังวลเรื่องการประกันตัว หรือหาหลักทรัพย์มาเพื่อประกันตัวเอง จึงมีเวลาเหลือเฟือในการเตรียมคิดหาหนทางว่าจะสู้ หรือหนีไปตั้งหลักแหล่งในประเทศอื่น
ตัวอย่างก็มี ให้เห็นกันอยู่แล้ว!!

ยังครับยังไม่หมดแค่นั้น
- ที่สังคมรับกันไม่ได้เลยคือ เรื่องการทุจริตในธนาคารอาคารสงเคราะห์ที่นายศักดา ณรงค์ อดีตกรรมการรองกรรมการใหญ่ เป็นผู้ต้องหา คดีเกิดตั้งแต่ระหว่าง 2541-2542 แจ้งความร้องทุกข์ ตั้งแต่ 2542 แต่เพิ่งส่งสำนวนให้พนักงานอัยการ ก่อนคดีขาดอายุความเพียงถึงสองอาทิตย์ ก่อนอัยการจะมีคำสั่งให้ส่งตัวดำเนินคดี แต่ก็ส่งไม่ได้ เพราะเวลากระชั้นชิด และผู้ต้องหาคงรู้แกวหรือไม่ก็อาจรู้กัน เลยเผ่นไปก่อนและขาดอายความไปเรียบร้อยแล้ว...
...ดูมันทำกันซิครับ...ระยำสุดขีดเลยจริงๆ!
ใครรับผิดชอบ อยากดูหน้าหน่อย...จะด่าให้เช็ดเลย!!

นอกจากนี้ ยังมีคดีสำคัญในความรับผิดชอบของ ป.ป.ช. เช่น คดี ป.ร.ส.ที่ความเสียหายสูงถึง 600,000,000,000.00 บาท (หกแสนล้านบาทถ้วน) และคดีทุจริตคลองด่าน ที่มีค่าเสียหายสูงถึง 20,000,000,000.00 ล้าน (สองหมื่นล้านบทถ้วน) ซึ่งมีนักการเมืองและครอบครัว อยู่ในข่ายที่จะต้องถูกดำเนินคดีด้วย
คดีดังกล่าวได้ยืดเยื้อมายาวนาน กำลังจะขาดอายุความ (หรือขาดไปแล้ว!?) จึงไม่มีเสียงกระโตกกระตาก ดังมาจากคณะกรรมการ ป.ป.ช.เลยแม้แต่น้อย!!
หากคณะกรรมการ ป.ป.ช. ทำให้คดีข้างต้นได้รับความเสียหาย ด้วยการปล่อยขาดอายุความอย่างนี้ คณะกรรมการทั้งหมด ก็จะต้องรับผิดชอบทั้งทางคดีแพ่งและอาญา และจะต้องเข้าสู่ขบวนการต้องถูกถอดถอนด้วย
ไม่เชื่อก็คอยดูกัน!!!
คดีทุจริตคอรัปชั่น ที่กองสุมกันรกรุงรังอยู่ในสำนักงาน ป.ป.ช. เปรียบเป็นบ้าน ก็มีพวก Hoarders จำนวน 9 คน (ตามจำนวนคณะกรรมการฯ) ที่อาศัยอยู่ในบ้านไร้คุณภาพหลังนั้น
เรื่องความรกรุงรังใน ป.ป.ช.นั้น แก้ไขได้ง่ายๆ แต่จะแก้อย่างไรนั้น
ยังไม่บอกตอนนี้

สำหรับรัฐบาลของพรรคดักดาน ที่บริหารบ้านเมืองในขณะนี้นั้น ก็เป็น Hoarders ตัวสำคัญที่เดียวเพราะสั่งสมเรื่องราวทุจริตคอรัปชั่นเอาไว้ จนกลายเป็นปัญหามากมาย กองสุมกันเป็นภูเขาเลากา โดยเฉพาะเรื่องทุจริตต่างๆ ตั้งแต่เข้ามาบริหารประเทศ เริ่มต้นตั้งแต่ปลากระป่องเน่า ที่เหม็นไปทั้งประเทศ
ที่น่าเกลียดน่าชังมากก็คือ โครงการไทยเข้มแข็ง (คนเขาเรียกกันขำๆว่า “โครงการแดกได้-แดกดี” บ้างก็เรียกว่า “โครงการไทย แดกไม่เลือก”) เพราะผู้คนเขาเชื่อโดยปราศจากข้อสงสัยว่า นักกินเมืองได้เตรียมการทำมาหาแดก ทันทีที่เริ่มมีโอกาสเข้ามาบริหารบ้านเมือง โดยมีการจัดหน่วยออกไปหาหมู่บ้านที่ต้องการ แล้วเอาสิ่งของที่ไร้คุณภาพ ไปยัดเยียดให้ประชาชน
ที่โด่งดังสนั่นลั่นประเทศ ก็ตู้น้ำหยอดเหรียญ และสินค้าเฮงซวยอย่างอื่นด้วย!
พอสื่อเขาโวยวายกันมากๆ ก็ทำเป็นตั้งกรรมการขึ้นมาสอบสวนคนในพรรค แล้วก็ทำทีเป็นปลดนักการเมืองท้องถิ่นสมาชิกพรรคออกไป แล้วให้ไอ้ผู้ที่มีหน้าที่บริหารโครงการ ซึ่งตั้งอยู่ในทำเนียบนายก แถมไอ้คนนี้ยังเป็นน้องรองนายกฯคนหนึ่ง ลาออกไปเท่านั้น โดยไม่ส่งเรื่องการโกงกินให้หน่วยงานที่มีอำนาจเขาสอบสวนตามระเบียบที่ควรจะ ทำ
อย่างนี้เป็นต้น

ตามมาด้วยรัฐมนตรีกระทรวงสาธารณสุข กับที่ปรึกษายี่ห้อ “ไดแหวก” ต้องจำใจลาออกทั้งคณะ เรื่องหัวคิวที่จ้องงาบกันแบบประเจิดประเจ้อ แต่การเรียกบริษัทที่จะเข้าประมูลเรื่องรถพยาบาล ไปพบกลางโรงแรมใหญ่ ถึงคราวซวยเพราะดันไปมีหลักฐานในกล้องของโรงแรมเข้าไปอีก
ตัวไอ้รัฐมนตวยที่รับผิดชอบต้องมีอันเป็นไป แต่สาไถยทำเป็นสะอึกสะอื้นในวันลาออก นัยว่าเสียดายเหลือเกิน ที่ต้องอดแห้งอดแล้งไปอีกนาน...
สมน้ำหน้ามันจริงๆ!
เรื่องอย่างนี้ ก็ไม่มีการสอบสวนอะไรให้เป็นเรื่องเป็นราว หัวหน้าพรรคดักดาน ก็ทำลืมๆไปเสียนี่ ทิ้งให้เป็นเรื่องทุจริตไม่ได้รับการสะสาง แต่หมักหมมกันยิ่งขึ้นไปอีก!

นอกจากนั้นยังมีเรื่องทุจริตในหมู่ทหาร แต่รัฐบาลไม่กล้าทำอะไร เพราะคนพวกนี้เขาช่วยค้ำรัฐบาลไว้ แตะไม่ได้ เดี๋ยวมีเรื่อง
บ้านเมืองของเราเลยมียุทโธปกรณ์ ราคาแพงลิบลิ่ว (เพราะมีหลายปาก ช่วยกันงาบ!) แต่ใช้การไม่ได้ ต้องทิ้งเอาไว้เป็นอนุสรณ์ประจานผู้ที่เกี่ยวข้อง ให้อนุชนคนรุ่นหลังดูกัน
ทั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็น “ไม้ล้างป่าช้า” หรือ “เรือเหาะ” ที่บางคนเรียก “เรือเหี้ย” แต่ผมว่าเหี้ยมันก็ยังไม่อยากนั่ง เพราะกลัวตกลงมาตายโหงกันพอดี
(แต่บางคนก็เรียก “บอลลูน” ถึงกระนั้นก็กลายเป็น “บรรลัย”ไปเรียบร้อยแล้ว)
ที่เลวร้ายอย่างสุนัขไม่รับประทานด้วย คือการบริหารงานของกระทรวงมหาดไถ เพราะเหม็นเน่าสุดๆ ด้วยมีเรื่องทุจริตกลายซับหลายซ้อน ทุกโครงการมีปัญหา แบบที่เขาเรียกว่า “แดกซับ-แดกซ้อน แดกซ่อนเงื่อน-แดกไม่ให้เพื่อนรู้” ไปเสียหมด
แม้กระทั่งสอบเข้าโรงเรียนนายอำเภอ การเลื่อนตำแหน่ง ก็มีข่าวเรียกเงินเรียกทองแพร่สะพัด ถึงขั้นคณะกรรมการคุณธรรมจริยธรรม กพ. สั่งยกเลิกคำสั่งแต่งตั้งนายอำเภอ โดยชี้ขาดว่า
การแต่งตั้งของกระทรวงราชสีห์ขี้เรื้อน ไม่เป็นไปตามหลักธรรมาภิบาล ขาดคุณธรรม และให้ยกเลิกคำสั่งไปเรียบร้อยแล้ว!

ท่านผู้อ่านที่รัก และเคารพครับ
ที่เขียนให้ท่านอ่านกันในวันนี้ ก็เป็นส่วนเล็กๆเท่านั้น ความมุ่งหมายก็เพียงเพื่อเป็นหลักฐานว่า รัฐบาลโลซกของ “มิสเตอร์
มุกควาย” นั้น เป็น Hoarder ตัวจริง ที่ชอบสั่งสมหมักหมมปัญหา เอาไว้ในรัฐบาล โดยเฉพาะเรื่องทุจริตคอรัปชั่น
จนเหม็นโฉ่เหม็นเฉ่า เพราะเน่าไปทั้งหมดแล้ว!
การสั่งสมเรื่องราวทุจริตคอรัปชั่นทั้งหลายแหล่ ด้วยการนำมากองหมักหมมเอาไว้ จนกลายเป็นขยะพิษในรัฐบาลของนายมาร์ค มุกควาย (หรือ “มาร์ค ร้อยศพ”) ที่รับผิดชอบในการบริหารประเทศนั้น ได้ทำให้ประชาชนคนในชาติ ถึงกับอัดอั้นตันใจ เพราะทักท้วงอย่างไร รัฐบาลก็ยังทำด้านหูทวนลม
น่าเกลียดน่าชัง...เหลือกำลังลากแล้ว!

อนึ่ง ก่อนที่จะส่งคอลัมน์ขึ้นเว็บไซด์ ผมได้ให้ต้นฉบับนี้กับรุ่นพี่ที่เคารพ ซึ่งท่านทำหน้าที่ตรวจทาน และวิพากษ์วิจารณ์และกรุณาให้คำแนะนำก่อนแทบทุกครั้ง และเมื่อท่านได้อ่านเรื่องราว อันไม่เป็นมงคลอย่างนี้แล้ว ถึงกับอุทานลั่นว่า

“ซุปเปอร์จังไร จริงๆโว้ยยยยยยยยย!”

***************

(บทความตอน “ซุปเปอร์...จังไร!” ออนไลน์ เสาร์ ที่ 28 ส.ค. 2553)

ศาสนาของผู้ปกครอง : จริยธรรมที่ถูกทำลาย

ที่มา ประชาไท

“Schopenhauer”

“คนดี ย่อมเอาสิ่งที่ดีงาม มาจากขุมทรัพย์แห่งดวงใจ ที่ดีงามของเขา
และคนชั่ว ย่อมเอาสิ่งที่ชั่วร้าย มาจากขุมทรัพย์ ที่ชั่วร้ายของเขา”
“A good man out of the good treasure of his heart brings forth good things,
And an evil man out of the evil treasure brings forth evil things”.

(The gospel according to Matthew, - ลก.6:43-45)

นับเนื่องจากเหตุการณ์ “สังหารโหดพฤษภาทมิฬ”
ที่ คร่าชีวิตประชาชนไปร่วม 100 ศพ, บาดเจ็บกว่า 2,000 คน จากพฤติกรรมที่เหี้ยมโหด การสังหารด้วยอาวุธสงคราม, ใช้ปืนติดกล้องเล็งเป้าหมาย ย่อมแสดงให้เห็นถึงเจตนา “จงใจฆ่า” มันไม่ใช่เป็นการใช้อาวุธ เพื่อเป็นการป้องกันตัวเอง ตามคำแก้ตัวของผู้สั่งการ!!!

มันเป็นการ “จงใจฆ่า” ที่ผิดวิสัยของอารยะชน ที่จะพึ่งกระทำต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ซ้ำร้ายเพื่อนมนุษย์เหล่านั้นยังเป็นเพื่อนร่วมชาติ พวกเขาเป็นญาติพี่น้องกัน, ทั้งผู้ลงมือฆ่า และผู้ถูกฆ่า มันเป็นเรื่องน่าเศร้าสะเทือนใจอย่างยิ่ง สำหรับผู้ที่มีความเป็นธรรมอยู่ในหัวใจ. ด้วย “เหตุผลของการฆ่า” เพียงเพื่อต้องการสลายการชุมนุมของประชาชน ที่มาเรียกร้องสิทธิของตัวเอง, เรียกร้องให้รัฐบาลยุบสภา เพื่อให้มีการเลือกตั้งใหม่ ตามกฎเกณฑ์ของระบอบประชาธิปไตย.!!!

ถ้าหากประเทศนี้ยังปกครองด้วย ระบอบประชาธิปไตย ประชาชนย่อมมีสิทธิที่จะชุมนุมเรียกร้องตามสิทธิของตน เว้นเสียแต่ว่าประเทศนี้ เป็นประชาธิปไตยแต่เพียงเปลือกนอกเท่านั้น.!!!

และ ถ้าหากประเทศนี้ยังมีศาสนา ที่พร่ำสอนให้ผู้คนอยู่ในศีลธรรม, สอนให้คนรู้จักกฎแห่งกรรม, และสอนให้คนกลัวที่จะตกนรก มากกว่าเกรงกลัวกฎหมายบ้านเมือง, แล้วใครจะคาดคิดว่าผู้ปกครองประเทศนี้ กลับเป็นฝ่ายที่ไม่อาจจะแยกแยะได้ว่าอะไรคือ กรรมดี – กรรมชั่ว, อะไรคือ ศีลธรรม-จริยธรรม - - ถึงได้กล้าสั่งฆ่าประชาชนเพื่อนร่วมชาติ ได้อย่างเช่น การฆ่ามดแมลง.

หรือคำว่า “บาปบุญคุณโทษ” ที่ได้สั่งสอนต่อ ๆ กันมา มันเป็นเพียงมนต์คาถา หรือนิทานหลอกเด็ก

คำ ถามที่เกิดขึ้นหลังเหตุการณ์สังหารหมู่ครั้งนี้ ก็คือ ประเทศนี้ยังมีศาสนาที่เป็นรากเหง้าของความเป็นชาติอยู่หรือไม่, ประเทศนี้ยังมีศาสนาของปัจเจกชนอยู่หรือไม่, ประเทศนี้ยังมีศาสนาของชุมชนอยู่หรือไม่ และประเทศนี้ยังมีศาสนาของรัฐชาติอยู่หรือไม่?

และ “ผู้ปกครองประเทศนี้” ยังมี “สำนึกแห่งจริยธรรม” อยู่หรือไม่???
เพราะสังคมที่ไร้ซึ่งสำนึกแห่งจริยธรรม - - ศาสนาจะดำรงอยู่ได้อย่างไร???

หรือ ว่าประเทศนี้ – ประชาชนก็มีจริยธรรมของตัวเองแบบหนึ่ง มีศาสนาของตัวเองแบบหนึ่ง, ผู้ปกครองก็มีศาสนา มีความเชื่อของตัวเองไปอีกแบบหนึ่ง - - กรณีหลังสุดที่นายไพบูลย์ วัฒนศิริธรรม พูดสอพลอว่า นายอภิสิทธ์ฯ จะเป็น "อภิสิทธัตถะ" (ซึ่งแปลว่า “ยิ่งใหญ่กว่า-เหนือกว่าพระพุทธเจ้า)”!!! มันสะท้อนถึงวิธีคิด และความเชื่อแบบวิปลาสขาดสติ ของชนชั้น(ผู้รับใช้) ผู้ปกครอง - มันจึงถูกพิสูจน์แล้วว่า แม้แต่จริยธรรมทางศาสนาของปัจเจกชนก็ยังถูกปรับเปลี่ยน เพื่อให้เข้ากับยุคสมัย?

หลายครั้งที่ จริยธรรมของศาสนาถูกปรับเปลี่ยนบทบาท มารับใช้ผู้ปกครอง ตั้งแต่ครั้งที่ พระกิตติวุฑโฒ พูดว่า “ฆ่าคอมมิวนิสต์ไม่บาป” - กระทั่งเหตุการณ์สังหารหมู่นักศึกษาในบริเวณมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เมื่อวันที่ 6 ตุลาคม 2519.!!!

ตราบใดที่จริยธรรมของศาสนายัง “ถูกผู้ปกครอง” ปรับเปลี่ยนมาตรฐานกลายเป็นเครื่องมือของผู้ปกครอง เพื่อรับรองความชอบธรรม เพื่อที่ผู้ปกครองจะทำอะไรก็ได้ แม้แต่การ “ออกใบสั่งฆ่า” ผู้บริสุทธิ์กลางเมืองหลวง ซ้ำร้ายเมื่อ “ฆ่าเสร็จ”
ก็เอาศาสนา (พระสงฆ์) รวมทั้ง “นักจริยประดิษฐิ์” มาช่วยกันอธิบายความ ว่าพวกจะเราปรองดองกันได้อย่างไร?

อะไร คือ ศาสนาของประเทศนี้ – อะไรคือ ตัวเชื่อมโยงประชาชนเข้าด้วยกัน จนเกิดเป็นอุดมคติขึ้นในสังคมแห่งนี้ว่า ชีวิตนี้มนุษย์เราเกิดมาเพื่ออะไร, เราจะร่วมกันทำประโยชน์อะไรให้กับสังคมนี้ เพื่อทำให้สังคมของเราจะได้มีวิวัฒนาการไปสู่สังคมที่มีศีลธรรม คุณธรรม และจริยธรรมที่งดงาม, สังคมที่ผู้คนจะปฏิบัติต่อกัน ด้วยการให้เกียรติกัน และเคารพในศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ด้วยกัน.!!!

ปฐมเทศนากัณฑ์แรก ของพระพุทธเจ้า คือ “ธรรมจักรกัปปวัตตนสูตร” อันเป็นหัวใจของพระพุทธศาสนา - - เนื้อหาทรงแสดงถึงการปฏิเสธ “ปรัชญาสุดโต่งสองอย่าง” (ปลายสุดขั้วด้านหนึ่งคือ ”การละทิ้งกามสุข” ถึงปลายสุดขั้วอีกด้านหนึ่งคือ “การแสวงหากามสุข”) โดยปฐมเทศนา, พระพุทธองค์ได้เสนอแนวทางการดำเนินชีวิตบน “ปรัชญาทางสายกลาง” ซึ่งมีหลักการสั้น ๆ ว่า ชีวิตจะหลุดพ้นจากความทุกข์ได้ ด้วยการประพฤติปฏิบัติตนอย่างถูกต้อง เพื่อให้ถึงการดับทุกข์ และการบรรลุนิพพาน อันเป็นจุดมุ่งหมายสูงสุดของพระพุทธศาสนา.

ยุค แห่งปรัชญาอินเดียในสมัยพุทธกาล ปรัชญาแบ่งออกเป็นสองกลุ่มใหญ่ คือ กลุ่ม “อาสติกะ” (Orthodox systems) เป็นกลุ่มที่นำเสนอ และอธิบายความ โดยอ้างอิงถึงคำสอนจากคัมภีร์พระเวท, กลุ่ม “นาสติกะ” (Unorthodox systems) เป็นกลุ่มที่ไม่เชื่อสิ่งต่าง ๆ ที่จารึกไว้ในคัมภีร์พระเวท, ปรัชญาในกลุ่มนี้ได้แก่ ปรัชญาพุทธ ปรัชญาเชน และปรัชญาจารวาก, ปรัชญาพุทธ ใช้การวิเคราะห์ธรรมชาติของมนุษย์ และได้เสนอทางสายกลาง - มรรค 8 เป็นวิธีในการหลุดพ้นจากความทุกข์, ปรัชญาเชน อธิบายวิธีที่ทำให้ชีวะไม่บริสุทธิ์ ถูกแยกออกไป และกำจัดเสียเพื่อทำให้ชีวะบริสุทธิ์, หนทางหลุดพ้นจากพันธะแห่งกรรม และหลักอหิงสาภาวนา 5 ประการ. แต่ “จารวาก” เป็นปรัชญาเดียว ที่มีความแตกต่างไปจาก ปรัชญาทุกสำนักในอินเดีย.

ปรัชญา “จารวาก” หรือ “โลกายัต”
คำว่า “จารวาก” (Carvaka –จาร-วา-กะ) แปลว่า พูดเพราะ (จารุ-เพราะ, ไพเราะ, วาก-พูด)
คำ ว่า “โลกายัต” แปลว่า ดำเนินไปตามโลก หรือเป็นไปตามแนวแห่งโลก, ความหมายของปรัชญาจารวาก หรือ โลกายัต จึงเข้าใจได้ว่า ปรัชญานี้ย่อมยึดถือเอาตามโลก (วัตถุ) เป็นแก่นสำคัญ และเนื่องจากปรัชญานี้กล่าวถึงโลก โดยสำนวนโวหารอย่างไพเราะจับใจ จึงเป็นที่ถูกใจของโลกีย์ชนยิ่งนัก.

ต่อไปนี้เป็นปรัชญาคำสอนของ “จารวาก - โลกายัต”

“…ศาสนา เป็นเพียงความรู้ความคิดของพวกที่ชอบล่อลวงผู้คนทั่วไป ให้หลงใหลด้วยการใช้คำพูด เป็นเครื่องมือ แต่กลับเป็นคำสอนที่ค้านกันเองอยู่ในตัว – - ถ้ามีใครถามว่า ‘ถ้าหลักฐานของศาสนา ไม่มีความจริงแม้แต่น้อย แล้วเหตุไฉนศาสนาจึงเกิด และดำรงอยู่ได้เล่า’ – - ปัญหานี้ตอบได้ทันทีว่า‘เพื่อจะทำมาหากินโดยการล่อลวงคนอื่น ผู้ที่ไม่มีหนทางที่จะแสวงหาอาชีพอื่นได้ดี และทั้งเกียจคร้านในการงาน จึงได้ประดิษฐ์ศาสนาขึ้น เป็นอาชีพอย่างง่าย ๆ โดยไม่ต้องทำงานหนัก’ - - เพราะคนธรรมดาไม่มีความรู้เพียงพอ ที่จะพิจารณาข้อเท็จจริงในคำพูดของคนอื่น ๆ ได้ – - เมื่อพวกเขาได้ยิน คำเยินยอถึงความสุขสำราญบนสวรรค์ และความทุกข์ทรมานในขุมนรก จิตใจของผู้ฟังก็ย่อมมุ่งไปสู่วิธีที่จะพาพวกเขา ไปยังสรวงสวรรค์ ซึ่งก็คือ “การทำบุญ” นั้นเอง – การทำบุญก็คือ การถวายอาหาร และสิ่งของให้แก่นักบวช - - นี่แหละเป็นอาชีพของพวกเขา ซึ่งตั้งตัวเป็นศาสนาจารย์”

“พวกศาสนาจารย์จะหลอกลวงพวกคนโง่ ด้วยสำนวนโวหารว่าถ้าไม่ทำบุญ จะตกนรกหมกไหม้ด้วยความทุกข์ทรมาน
แต่ ถ้าใครทำบุญ แม้เบื้องหน้าร่างกายแตกสลายไปแล้ว เขาก็จะได้ขึ้นสู่สวรรค์ซึ่งจะมีแต่ความสุขสำราญ มีนางฟ้าคอยบำเรอ คนโง่ ๆ ย่อมหลงเชื่อถ้อยคำอันไพเราะเหล่านี้ และหลงดำเนินชีวิตไปตามคำสอนเหล่านั้น”.

“เหตุนี้ ผู้ที่มีสติปัญญา จึงไม่ควรเชื่อถือคำสอนของศาสนาใด ๆ ไม่ต้องกลัวตกนรก และไม่ควรกระหายอยากต่อการขึ้นสวรรค์ เพราะเมื่อมนุษย์ตายแล้วจะไม่มีการเกิดอีก ชีวิตจะดับสูญไปพร้อม ๆ กับความตาย, ไม่มีนรก ไม่มีสวรรค์ ไม่มีความหลุดพ้น ไม่มีโมกษะ ไม่มีนิพพาน”.

“ชีวิตเป็นเพียงแต่กำลังชนิดหนึ่ง ซึ่งเกิดขึ้นจากการประมวลเข้าแห่ง ดิน น้ำ ลม และไฟ เหมือนดั่งรสมึนเมาของสุราเมรัย ซึ่งเกิดขึ้นจากข้าว เมื่อได้ผ่านหมักดองแล้ว เมื่อธาตุ ทั้ง 4 คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ ได้ผสมกันเข้าโดยบังเอิญ ด้วยสัดส่วนที่เหมาะสม ย่อมเกิดมีกำลังชนิดหนึ่งขึ้น ซึ่งเราเรียกกันว่า “ชีวิต” และเมื่อ ดิน น้ำ ลม และไฟ พรากออกจากกัน ชีวิตก็ย่อมดับสูญไป ซึ่งเราเรียกกันว่า “ความตาย”.

“ไม่มีอาตมัน หรือวิญญาณใด ๆ ที่จะเลื่อนลอยออกจากร่าง และไปสู่ความเกิดใหม่อีก เมื่อเป็นดั่งนี้ความสุขสบายคือจุดหมายสูงสุดของชีวิต สวรรค์ที่แท้จริงอยู่บนโลกนี้ จงหาความบันเทิงเริงรมย์ จงกินจงดื่ม และรื่นเริงด้วยทรัพย์สมบัติที่แสวงหามาได้ ความสุขในชีวิตต้องเกิดจากการแสวงหาด้วยตนเอง ไม่ใช่เกิดการอ้อนวอนจากพระเจ้า ความสุขกับความทุกข์นั้นเป็นของคู่กัน ที่ใดมีสุขที่นั้นมีทุกข์ จะมีอะไรมากกว่าหรือน้อยกว่าเท่านั้น, ไม่มีใครจะพ้นจากทุกข์ได้อย่างเด็ดขาด, คนฉลาดต้องรู้จักหาวิธีลดความทุกข์ และเพิ่มความสุข ในบรรดาความสุขที่เกิดขึ้นจากร่างกาย ‘สุขในการบริโภคเพศตรงข้าม’ นับว่าเป็นสุขสุดยอด ที่พึงเสพเสวย และลิ้มลองที่สุด”.

“ถึงแม้การบริโภคเพศตรงข้าม จะมีความยากลำบากอยู่บ้างก็ตาม แต่เราไม่ควรหันหน้าเบือนหนี เป็นธรรมดา เหมือนเมื่อเรารับประทานปลา เราต้องเลือกเฟ้นเอาแต่เนื้อ และปล้อนเอาก้างปลาออกฉันใด การบริโภคเพศตรงข้ามก็ฉันนั้น - - เราควรเลือกเฟ้นเอาเฉพาะแต่ความยั่วยวนบันเทิงรื่นเริงใจ ซึ่งเกิดขึ้นจากการบริโภคนั้น แล้วปล้อนความลำบากเท่าที่มีอยู่ ในการบริโภคนั้น ออกทิ้งเสีย ก็แล้วกัน ฉะนี้”.

“สิ่งที่บุคคลควรจำ ไว้ ก็คือ ไม่มีพระเจ้าที่ไหนจะมาลงโทษเรา แต่ถ้าจะมีพระเจ้าที่สามารถลงโทษเรา พระเจ้านั้นก็คือ ‘รัฐบาล’ นั้นเอง อำนาจของรัฐบาล เรามองเห็นอยู่แล้วชัดเจน ถ้าใครทำผิดกฎหมาย รัฐบาลย่อมจับกุม และถูกลงโทษ, อำนาจของพระเจ้าหาได้ปรากฏอยู่อย่างประจักษ์แจ้งไม่ - - - ตรงกันข้าม หลายครั้งที่เราได้เห็นว่า ผู้ที่ทำความชั่ว ทำบาป แต่กลับกลายเป็นคนที่มีความสุขกายสบายใจมากกว่าผู้ที่ทำบุญนี่แหละ แสดงให้เห็นว่าไม่มีพระเจ้าที่ไหน ที่จะลงโทษใครได้”.

“และเนื่องจากเราต้องอยู่ร่วมกันเป็นหมู่ ดังนั้นในการแสวงหาความสุขสบายทางโลก เราควรมีความปรองดองกัน
และดำเนินชีวิตตามกฎเกณฑ์ ดั่งที่รัฐบาลได้บัญญัติไว้ พวกเราจึงจะมีชีวิตอยู่ได้ อย่างสุขสบาย”.

“พวกเราจึงไม่ควรละเมิดต่อรัฐบาล ซึ่งนับว่าเป็น ‘พระเจ้าที่แท้จริง’ ของพวกเรา”!!!

…

สองพันกว่าปี - โลกเปลี่ยนแปลงไปมากแล้ว แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง คือ “จิตใจมนุษย์”
จิตใจที่จมดิ่งอยู่ในตัณหาราคะ จิตใจที่ชุ่มไปด้วยกิเลส จิตใจที่ลุ่มหลงอยู่ในอำนาจ.

“โอ้! สวรรค์ - โอ้! ความสุข - เจ้าอยู่บนโลกนี้นี่เอง - - เจ้าอยู่ในประเทศนี้นี่เอง”!!!

....................................................................................................................................................
อ้างอิงข้อมูล “ปรัชญาจารวาก”
จากหนังสือ “ปรัชญาบูรพทิศ”, “ความบัญญัติ – อาธฺยากฺษิกวาท – สฺยาทฺวาท” : ศ. สวามี สัตยานันท ปุรี

ห้าม! “เป็นกลาง”

ที่มา ประชาไท

นักปรัชญาชายขอบ

แด่... “ปิยมิตรผู้มีกึ๋นจะเป็นกลาง”

ในบทความชื่อ “สื่อไทยในสถานการณ์ความขัดแย้ง” อาจารย์นิธิ เอียวศรีวงศ์ เขียนว่า

“ใน สถานการณ์ความขัดแย้งซึ่งหลาย คนมองเห็นว่า สื่อไทยไม่ "เป็นกลาง" นั้น ไม่จำเป็นต้องตีโวหารอะไรให้มากหรอก คุณไม่มีกึ๋นจะ "เป็นกลาง" ได้ ก็เท่านั้นเอง” (http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1274177091&grpid=&catid=02)

แต่ที่จริงปัญหาความเป็นกลางไม่ได้เกิดเฉพาะกับสื่อเท่านั้น ทว่าหากเกิดแก่ทุกคนที่พยายามแสดงว่าตนเองมีจุดยืนทางการเมือง “เป็นกลาง”

ปี 2548 ผมใส่เสื้อเหลืองไปชุมนุมกับพันธมิตร และเขียนบทความสนับสนุนหลายชิ้น ปี 2549 ผมเบลอ (หมายถึงยังโง่) ปี 2552 ดูเหมือนผมพยายามที่จะเป็นกลาง ปี 2553 ผมเลือกสนับสนุนการเรียกร้องประชาธิปไตยของคนเสื้อแดง และหลังจากนั้นไม่นานนักผมก็ได้อ่านข้อความ “...คุณไม่มีกึ๋นจะเป็นกลางได้” ดังกล่าวแล้ว

ทำ ให้ผมต้องมาตั้งคำถามกับ “ความเป็นกลาง” (ไม่ว่าจะของสื่อ หรือแม้กระทั่งพระสงฆ์นักสันติวิธี ฯลฯ) อย่างจริงจังว่า จริงๆ แล้วในปริมณฑลของความขัดแย้งทางการเมืองตลอด 4-5 ปีมานี้มันมีสิ่งที่เรียกว่า “ความเป็นกลาง” อยู่จริง หรือมันสามารถจะมีได้หรือไม่?

ความเป็นกลางคืออะไร? ผมไม่แน่ใจ แต่ขอนิยามอย่างนี้ว่า ใครก็ตามที่บอกว่าตัวเองเป็นกลางทางการเมือง จะต้อง 1) ยึดหลักการประชาธิปไตยเป็นทางออกของความขัดแย้ง ถ้าจะตัดสินถูก-ผิดของฝ่ายใดๆ ต้องตัดสินบนพื้นฐานของหลักการประชาธิปไตย และ 2) ต้องวิจารณ์คู่ขัดแย้ง และ/หรือเรียกร้องความรับผิดชอบทางศีลธรรม ทางการเมือง และทางกฎหมายอย่างเท่าเทียม

โดยความหมายของความเป็นกลาง ดังกล่าวนี้ เมื่อนำไปใช้กับความขัดแย้งที่ฝ่ายหนึ่งออกมาเดินขบวนขับไล่ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ด้วยข้อกล่าวหาคอร์รัปชัน เมื่อไล่ไม่สำเร็จจึงเพิ่มข้อกล่าวหาวางแผนล้มเจ้า และเรียกร้องให้ทหารทำรัฐประหาร พร้อมกับหาเหตุผลมาสนับสนุนความชอบธรรมของรัฐประหารและกระบวนการต่อเนื่อง ของรัฐประหาร เป็นต้น แล้วก็มีอีกฝ่ายหนึ่งออกมาต่อต้านรัฐประหาร เรียกร้องประชาธิปไตย รัฐธรรมนูญ 2540 และเรียกร้องให้ทักษิณคืนสู่อำนาจโดยผ่านกระบวนการเลือกตั้ง เป็นต้น จากข้อเท็จจริงดังกล่าวนี้ มีข้อที่ควรพิจารณาในทาง “หลักการ” คือ

1. การคอร์รัปชัน (สมมติว่าจริงตามข้อกล่าวหา) กับรัฐประหาร อย่างไหนผิดมากกว่า คำตอบคือรัฐประหารผิดมากกว่า คำถามที่ตามมาคือจะสามารถมี “ความเป็นกลาง” ระหว่าง “ผิดกับผิดมากกว่า” ได้หรือไม่?

2.ในแนวทางการต่อสู้สองแนวทาง หนึ่งสนับสนุนรัฐประหาร เรียกร้องอำนาจ
นอก ระบบการเลือกตั้ง สองต่อต้านรัฐประหาร เรียกร้องการเลือกตั้ง หรือยืนยันอำนาจของประชาชน หากยึด “ประชาธิปไตย” เป็นเกณฑ์ จะสามารถมีความเป็นกลางระหว่างสองแนวทางนี้ได้หรือ?

อย่างไรก็ตาม หากจะอ้างว่าเรื่องหลักการมันอาจตีความต่างกันได้ และสมมติว่าสามารถตีความให้มีความเป็นกลางได้ แต่ก็ยังต้องเผชิญกับ “ความเป็นจริง” ที่ชัดแจ้งที่ไม่ต้องตีความเลย นั่นคือความจริงที่ว่า “สังคมนี้ไม่อนุญาตให้มีความเป็นกลาง” ในปริมณฑลความขัดแย้งทางการเมืองที่เกิดขึ้นจริงในปัจจุบัน

กล่าว คือ สังคมนี้เป็นสังคมที่ไม่อนุญาตให้วิจารณ์ และ/หรือเรียกร้องความรับผิดชอบต่อคู่ขัดแย้งโดยอ้างอิงหลักการประชาธิปไตย ได้ “อย่างเท่าเทียม”

เพราะโดยหลักการประชาธิปไตยที่เรามี อยู่จริงนั้น เราสามารถวิจารณ์และเรียกร้องความรับผิดชอบทางการเมือง ทางกฎหมาย และทางศีลธรรมกับอีกฝ่ายหนึ่งได้อย่างเต็มที่ (อาจจะเกิน 100 % ด้วยซ้ำ) แต่เราไม่สามารถทำอย่างเดียวกันได้กับอีกฝ่าย เช่น เราไม่สามารถวิจารณ์ และ/หรือเรียกร้องความรับผิดชอบทางการเมือง ทางกฎหมาย และทางศีลธรรมต่ออำนาจที่อยู่เบื้องหลังรัฐประหาร หรือที่อยู่เบื้องหลังการสลายการชุมนุมที่มีประชาชนเสียชีวิต 91 ศพ และบาดเจ็บว่า 2,000 คน ฉะนั้น “ความเป็นกลางที่แท้จริง” จึงไม่อาจมีได้

ด้วย เหตุนี้ ยิ่งนานวันเรายิ่งได้เห็นความ “ไม่อยู่กับร่องกับรอย” ของบุคคล หรือฝ่ายที่พยายามแสดงบทบาท “เป็นกลาง” ทั้งนี้เพราะโดยความเป็นจริงแล้ว เขาไม่สามารถที่จะมี “ร่องรอย” ให้อยู่

หรือไม่สามารถที่จะ มี “จุดยืน” ของความเป็นกลางได้จริง ในปริมณฑลของความขัดแย้งทางการเมืองปัจจุบัน ในสังคมที่ไม่อนุญาตให้มีความเป็นกลางได้!

รายงาน: “ทามาดะ โยชิฟูมิ” อภิปรายการเมืองไทยร่วมสมัยที่ ม.เชียงใหม่

ที่มา ประชาไท

“ทามาดะ โยชิฟูมิ” อภิปรายเรื่องประชาธิปไตย “แบบไทยๆ” ที่ไม่มีวันเหมือนเดิมหลังจากมีการเลือกตั้ง ผ่่านพฤษภา 35 กระทั่งมีรัฐธรรมนูญ 2540 ชี้การปกครองแบบประชาธิปไตยถ้าปฏิเสธอำนาจอธิปไตยของประชาชนและการเลือกตั้งก็ไม่ใช่ประชาธิปไตย และฝ่ายที่สู้กับประชาชนไม่มีวันชนะ

หมายเหตุ: เชิงอรรถและคำอธิบายเป็นการเพิ่มเติมโดย “ประชาไท”

เมื่อวันที่ 24 ส.ค. ที่ผ่านมา ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ได้เชิญ ศาสตราจารย์ทามาดะ โยชิฟูมิ (TAMADA Yoshifumi) อาจารย์มหาวิทยาลัยเกียวโต ประเทศญี่ปุ่น มาบรรยายพิเศษเกี่ยวกับการเมืองร่วมสมัยของไทย ที่ห้องประชุมชั้น 8 อาคาร HB7 คณะมนุษยศาสตร์ โดยการอภิปรายของอาจารย์ทามาดะ มีรายละเอียดดังต่อไปนี้

โดย อาจารย์ทามาดะ เริ่มอภิปรายด้วยคำถามว่า การเมืองไทยและความเป็นประชาธิปไตยของไทยสมัยปัจจุบันนี้มีสถานะอย่างไร เมื่อเปรียบเทียบกับประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยนำผลการสำรวจขององค์กรเอกชนที่ชื่อว่า "Freedom House" ซึ่งใช้ตัวชี้วัด 2 ประการ ในการสำรวจ คือ สิทธิทางการเมือง (Political Rights) กับเสรีภาพพลเมือง (Civil Liberties) โดยตัวเลขน้อยแสดงว่ามีสิทธินั้น ๆ มากในอันดับต้นๆ

ผลสำรวจในประเทศไทยปี 2546 มีสิทธิทางการเมือง อยู่ในระดับที่ 2 เสรีภาพพลเมืองอยู่ในระดับที่ 3 แต่ตกต่ำลงหลังรัฐประหาร โดยในปี 2550 สิทธิทางการเมืองตกไปอยู่ระดับที่ 7 ส่วนเสรีภาพพลเมืองอยู่ระดับที่ 4 ในปีล่าสุดนี้สิทธิทางการเมืองของไทยดีขึ้นเล็กน้อยคืออยู่ในระดับที่ 5 ส่วนเสรีภาพพลเมืองยังอยู่ในระดับที่ 4

ขณะนี้เปรียบเทียบใน ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เมื่อเรียงลำดับแล้ว สิทธิทางการเมืองและเสรีภาพพลเมืองอันดับต้นๆ คืออินโดนีเซีย ซึ่งเดิมเคยเป็นรัฐบาลทหารแต่เปลี่ยนเป็นรัฐบาลประชาธิปไตย รองลงมาได้แก่ฟิลิปปินส์ มาเลเซีย และสิงคโปร์ โดยไทยมีสิทธิทางการเมืองและเสรีภาพพลเมืองเท่ากับสิงคโปร์ โดยที่สิงคโปร์ถูกวิจารณ์ว่าเป็นอำนาจนิยม อาจกล่าวได้ว่าประชาธิปไตยในไทยตกต่ำลงเพราะการรัฐประหารในเดือนกันยายน 2549

จากนั้น อาจารย์ทามาดะ ได้อภิปรายเหตุการณ์ทางการเมืองไทย ผ่านการฉายภาพการ์ตูนล้อการเมืองของ "ขวด" ในหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ และ "เซีย" ในหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ซึ่งตีพิมพ์ระหว่างปี 2549-2553 ซึ่งสร้างความสนใจให้กับผู้ร่วมประชุม

อาจารย์ ทามาดะ ได้อภิปรายต่อไปว่า คำถามที่ว่ามีสงครามระหว่างใคร มีอะไรเกิดขึ้นในสามปีที่ผ่านมา พอจะนึกออกแล้วใช่หรือไม่ ประเทศไทยกำลังมีสงครามระหว่างใครกับใคร มีคนอธิบายแบบง่ายๆ ว่าเป็นสงครามระหว่าง "สาวกคนดี" กับ "สาวกทักษิณ" ซึ่งตนว่าไม่จริง โดยขออธิบายว่า เป็นการต่อสู้ทางการเมือง มันเป็นสงครามที่ไม่เท่าเทียมกันเพราะมีฝ่ายเดียวที่เป็นฝ่ายรุกโดยส่วนใหญ่

ทั้งนี้ ในระบอบประชาธิปไตย การเลือกตั้งจะต้อง "มีกฎที่แน่นอน แต่ไม่ทราบว่าผลจะเป็นอย่างไร" (Certain rule with uncertain result) แต่ถ้าการเลือกตั้ง "มีกฎที่ไม่แน่นอน แต่ผลแน่นอน" (Uncertain Rule with certain result) แบบนี้จะเรียกว่าเป็นประชาธิปไตยไม่ได้

ธงชัย วินิจจะกูล ได้อธิบายว่า คนที่สนับสนุนรัฐประหาร 19 กันยายน 2549 (Anti democratic forces) ได้แก่ คนสามกลุ่ม คือ 1.ชนชั้นกลาง (Urban elite) 2.พลังข้าราชการ (Bureaucratic power) 3.ฝ่ายนิยมเจ้า (Monarchist) โดยคนสามกลุ่มเป็นคนละส่วนแต่ได้จับมือกันเพื่อต่อสู้กับทักษิณ ชินวัตร โดยพวกนิยมเจ้าเริ่มสู้กับทักษิณ เพราะเขาไม่ชอบทักษิณ และกังวลเรื่อง Successor (ผู้สืบสันตติวงศ์) ส่วนคนในเมืองที่เป็นชนชั้นกลางนั้นสู้กับคนจนในชนบทและคนจนในเมือง ในขณะที่พวกข้าราชการก็สู้กับ ส.ส.

พวกนิยมเจ้าไม่ชอบทักษิณ เพราะรัฐในอุดมการณ์ของเขาเข้ากับทักษิณได้ยาก เขาต้องการปกครองในรูปแบบ "ประชาธิปไตยแบบไทยๆ" หรือ "ราชประชาสมาศัย" ซึ่งสองอย่างนี้เหมือนกันหรือคล้ายกันมาก

ปิยะบุตร แสงกนกกุล เคยอธิบายว่า "ประชาธิปไตยแบบไทยๆ" มีลักษณะดังนี้ คือ หนึ่ง องคมนตรีมีอำนาจแทรกแซงการเมือง สอง ประชาชนเป็นข้าแผ่นดิน ไม่ใช่พลเมือง สาม รัฐบาลเสียงข้างมากต้องประนีประนอมกับอภิชน สี่ เชื่อว่าการเลือกตั้งไม่ใช่ตัวบงชี้ ห้า กองทัพเป็นผู้อนุบาล หก ปราศจากการตรวจสอบและความรับผิด (accountability)

ระบบการปกครองต่างๆ ทั่วโลก ที่เป็นระบอบประชาธิปไตย มีสามรูปแบบ หนึ่ง ระบบประธานาธิบดี (Presidency System) ผู้นำเป็นประธานาธิบดี เช่น สหรัฐอเมริกา อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ เกาหลีใต้

สอง ระบบรัฐสภา (Parliamentary System) นายก รัฐมนตรีมีอำนาจ เช่น อังกฤษ ญี่ปุ่น มาเลเซีย ภูฏาน สิงคโปร์ ส่วนมากประเทศที่เป็นประชาธิปไตยต้องเป็นรูปแบบที่ 1 หรือที่ 2 นี้

สาม เรียกว่ากึ่งประธานาธิบดีกึ่งรัฐสภา (Semi-Presidential System) โดยนายกรัฐมนตรีกับประธานาธิบดีมีอำนาจเท่าๆ กัน ประเทศที่ใช้การปกครองรูปแบบนี้เช่น ฝรั่งเศส ไต้หวัน รัสเซีย

แบบที่สี่ “แบบไทยๆ” นี่เป็นลักษณะพิเศษ เป็นแบบที่แบ่งอำนาจระหว่างนายกรัฐมนตรีกับ Monarch (สถาบันพระมหากษัตริย์)

และแบบที่ห้า Monarchial system หรือ แบบกษัตริย์ เช่น บรูไน

โดยระบบประธานาธิบดีเป็นประมุข กับระบบกษัตริย์เป็นประมุขมีลักษณะคล้ายกัน ต่างกันที่มาจากการเลือกตั้งหรือไม่เท่านั้น

ทั้ง นี้ในรูปแบบสามกับสี่ มีปัญหาอย่างหนึ่ง คือ ความสัมพันธ์เชิงอำนาจระหว่างนายกรัฐมนตรีกับประธานาธิบดี และระหว่างนายกรัฐมนตรีกับกษัตริย์ อาจเป็นแบบ Zero-sum game คนหนึ่งได้หมด คนหนึ่งจะเสียหมด ทั้งสองฝ่ายจะร่วมกันได้นี่ยากหน่อย โดยทั่วไปแล้วอีกฝ่ายชนะ อีกฝ่ายแพ้ มักจะเป็นอย่างนั้น

ประเทศ ที่เป็นประชาธิปไตยจะใช้รัฐธรรมนูญกำหนดอำนาจ นายกรัฐมนตรีมีอำนาจแบบนี้ ประธานาธิบดีมีอำนาจแบบนี้ ยึดกันตามกฎหมาย แต่ถ้าไม่กำหนดอย่างชัดแจ้งจะเกิดปัญหาแบบที่เมืองไทยที่แย่งชิงอำนาจกัน ใครมีอำนาจมากกว่ากัน

“แบบไทยๆ” นั้นมีปัญหาอย่างไร ถ้าหากว่านายกรัฐมนตรี มีความชอบธรรมสูงมาก สำหรับพวกนิยมเจ้าถือว่าเป็นปัญหา พวกเขาสนใจมากและห่วงมากหากนายกรัฐมนตรีมีความชอบธรรมสูงมากไป แต่ถ้าเป็นที่ญี่ปุ่น หรืออังกฤษ ซึ่งมีกษัตริย์เหมือนกัน แต่นายกรัฐมนตรีจะมีอำนาจมากหรือน้อยนั้นพวกนิยมเจ้าเขาไม่สนใจ ส่วนเมืองไทยไม่เป็นอย่างนั้น

จึงถือว่าแบบญี่ปุ่นและอังกฤษทั้ง Popularity (ความ นิยมของ ประชาชน) กับ Ability (ความสามารถ) ของ Monarch นั้น ไม่สำคัญกับระบอบ แต่สำคัญสำหรับแบบที่ 4 กับแบบที่ 5 ในญี่ปุ่น และอังกฤษไม่มีปัญหา โดยอำนาจของกษัตริย์ถูกจำกัดด้วยรัฐธรรมนูญ ผมพูดในฐานะที่ไม่ใช่นักกฎหมาย ผมอาจเข้าใจผิดก็ได้ แต่เมื่อรัฐธรรมนูญไม่ได้กำหนดอย่างชัดแจ้งปัญหาก็จะเกิด

กล่าวคือความสูงต่ำของเพดานอำนาจ Monarch จึง เปลี่ยนง่าย ขึ้นอยู่กับความสามารถของ Monarch และความสัมพันธ์กับนายกรัฐมนตรี เพราะฉะนั้นพวกนิยมเจ้าจึงพยายามเพิ่มอำนาจของ Monarch

ปัญหา จึงเกิดขึ้น เมื่อฝ่ายนิยมเจ้า กับ ทักษิณ ทะเลาะกัน เพราะความสัมพันธ์เชิงอำนาจระหว่างนายกรัฐมนตรี กับ กษัตริย์ เริ่มเปลี่ยน เพราะประเทศมีประชาธิปไตยมากขึ้น โดยมีขั้นตอนเริ่มจากการเลือกตั้งอย่างน้อยหลังปี 2522 สมัยรัฐบาล พล.อ.เกรียงศักดิ์ ชมะนันท์ แล้วอีกอย่างที่สำคัญ หลังเหตุการณ์เดือนพฤษภาคม 2535 มีการแก้รัฐธรรมนูญว่านายกรัฐมนตรีต้องมาจาก ส.ส. แปลว่าคนที่เลือกนายกรัฐมนตรีคือประชาชน นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงที่มีความสำคัญ ต่อมามีรัฐธรรมนูญปี 2540 และในช่วงเดียวกันมีการกระจายอำนาจ มีการเลือกตั้งบ่อยขึ้น หลังรัฐธรรมนูญปี 2540 เป็นต้นมา ทั้งระดับชาติ และระดับท้องถิ่นมีการเลือกตั้งมากขึ้น ประชาชนเรียนรู้ว่าจะใช้คะแนนเสียงของตนอย่างไร

สุดท้ายเมื่อมีการเลือกตั้งปี 2544 ทักษิณขึ้นมาเป็นนายกรัฐมนตรี เป็นปัจจัย เงื่อนไข ให้พวกนิยมกษัตริย์ ตกใจ เป็นห่วง ไม่พอใจ พวกนิยมเจ้าคิดอย่างไร นี่เป็นคำพูดที่มีชื่อเสียง ทุกคนเคยเห็นเคยได้ยินมาแล้ว เมื่อ พล.อ.เปรม ติณสูลานนนท์ (ประธานองคมนตรีและรัฐบุรุษ) พูดที่โรงเรียนนายร้อย จปร. ก่อนมีรัฐประหารประมาณ 2 เดือน เขาอธิบายว่า “รัฐบาลก็เหมือนกับ jockey คือเข้ามาดูแลทหาร ไม่ใช่เจ้าของทหาร เจ้าของทหารคือชาติ และพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว” [1] แต่คำว่า ชาติ ของ พล.อ.เปรม หมายถึงอะไร ก็คงไม่มีใครอธิบาย เมื่อวานผมผ่าน “ค่ายตากสิน” (กองพันสัตว์ต่าง กรมการขนส่งทหารบก อ.แม่ริม จ.เชียงใหม่) เขาเขียนว่า “เพื่อชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ และประชาชน” แต่ในตะวันตก ชาติ หมายถึง ประชาชน เป็นอันเดียวกัน แต่ที่นี่ ที่ประเทศไทยชาติไม่ใช่ประชาชน ชาติหมายถึงอะไร ไม่รู้ ที่นี่ชาติอาจไม่มีความหมาย ทหารจึงเป็นของกษัตริย์ในสายตาของ พล.อ.เปรม

นอกจากนี้มีหนังสือจากประธานศาลฎีกา ถึงประธานวุฒิสภา ลงวันที่ 1 มิ.ย. 2549 อธิบายทำนองว่าในภาวะที่ประเทศว่างเว้นรัฐสภา และรัฐมนตรีต้องพ้นจากตำแหน่ง ถ้ารัฐสภาว่างเปล่า ครม.ว่างเปล่า เหลือแต่อำนาจศาล กษัตริย์จะใช้อำนาจอธิปไตยโดยผ่านศาลได้ [2] เพราะ ช่วงนั้น สภาว่างเปล่าจริงๆ ไม่มี ส.ส. ส่วน ส.ว. ก็ว่าง เหลือแต่ คณะรัฐมนตรีรักษาการ ถ้าหากทักษิณลาออก หรือถูกทำให้ออกในสมัยนั้น ทักษิณไป คณะรัฐมนตรีก็ไม่มีเหลือ จะเหลือแต่อำนาจศาลเท่านั้น ผมเข้าใจว่ามีการพยายามสร้างสถานการณ์หรือทำให้มีสภาวะของอำนาจแบบนั้น ถ้าเป็นแบบนั้นก็จะสามารถใช้อำนาจอธิปไตยโดยใช้ศาลได้ แต่พอดีเกิดรัฐประหารขึ้น

ต่อมา อาจารย์ทามาดะ เปรียบเทียบความแตกต่างทางความคิดระหว่างคนสองกลุ่ม คือกลุ่มเสื้อแดง กับ กลุ่มเสื้อเหลือง ตามตัวชี้วัดต่างๆ ดังนี้

ประเด็นแรก “การ เลือกตั้ง” เสื้อเหลือง ไม่ชอบ และ ด่า ส.ส. ส่วน เสื้อแดง ถือว่าเขาได้ประโยชน์จากการเลือกตั้ง การเลือกตั้งขาดไม่ได้ต้องมี ประเด็นที่สอง ในเรื่อง “การรัฐประหาร” เสื้อเหลือง ยอมได้ เสื้อแดง ไม่ยอม ประเด็นที่สาม ในเรื่อง “ด่าใคร” ในกรณีการสลายการชุมนุมที่ผ่านมา เสื้อเหลือง ด่าคนที่ถูกฆ่า ส่วนเสื้อแดง ด่าคนที่สั่งฆ่าหรือคนที่ฆ่า

จาก นั้น อาจารย์ทามาดะ ได้นำข้อมูลจากงานวิจัยของอภิชาต สถิตนิรามัย อาจารย์คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และ อาจารย์ยุกติ มุกดาวิจิตร อาจารย์คณะสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ มาอภิปราย โดยคำถามในงานวิจัย เมื่อถามเกี่ยวกับอาชีพของคนสองกลุ่ม ในการสำรวจพบว่าอาชีพเกษตรกร คนเสื้อเหลืองมีอาชีพนี้ 35% ส่วนคนเสื้อแดง 53% เป็นเกษตรกร

ในอาชีพงานนอกระบบ คนเสื้อเหลืองทำงานนอกระบบ 4% คน เสื้อแดง 9% ส่วนอาชีพในระบบที่เป็นทางการ พบว่าเป็นคนเสื้อเหลือง 35% คนเสื้อแดง 22% ส่วนอาชีพค้าขาย พบว่าเป็นคนเสื้อเหลือง 27% คนเสื้อแดง 6%

ส่วนเรื่องวุฒิการศึกษา คนเสื้อเหลืองจบระดับปริญญาตรีขึ้นไป 38% คนเสื้อแดง 18.7%

ในเรื่องรายได้ต่อเดือน คนเสื้อเหลืองมีรายได้ 31,427 บาท ต่อเดือน คนเสื้อแดงมีรายได้ 17,034 บาทต่อเดือน ส่วนคนที่เป็นกลางมีรายได้ 11,995 บาทต่อเดือน ในด้านจิตสำนึก เป็นอย่างไร คนเสื้อเหลืองกลับรู้สึกว่าตัวเอง ยากจน 23% คนเสื้อแดง รู้สึกว่าตัวเองยากจนเพียง 18% คือคนเสื้อเหลืองรวยกว่าแต่รู้สึกว่ายากจนกว่า ส่วนคนที่เป็นกลางรู้สึกว่ายากจน 14.6%

ส่วนคนที่รู้สึกว่าตัวเองมีฐานะปานกลาง พบว่า คนเสื้อเหลือง 61.5% คิด ว่าตัวเองมีฐานะปานกลาง คนเสื้อแดง 50% คิดว่าตนมีฐานะปานกลาง ส่วนคนที่เป็นกลาง 78.1% คิดว่าตัวเองมีฐานะปานกลาง ส่วนทัศนคติเกี่ยวกันความเหลื่อมล้ำทางรายได้แล้ว พบว่ากลุ่มคนเสื้อเหลืองนั้นรู้สึกว่าช่องว่างระหว่างคนรวยกับคนจนนั้นไม่ ห่างมาก หมายถึงยังพอรับได้ 57.7% ส่วนคนเสื้อแดง 75.0% และคนที่เป็นกลาง 87.8% คิดเช่นนั้น

เรื่องการยอมรับการรับประหาร คนเสื้อแดง ไม่ยอมรับการรัฐประหาร 81% ยอมรับการรัฐประหาร 19.2% ส่วนคนเสื้อเหลือง ไม่ยอมรับการรัฐประหาร 12.5% ยอมรับการรัฐประหาร 50% และเมื่อถามว่าจะยอมรับการรัฐประหารที่เกิดขึ้นในอนาคตหรือไม่ คนเสื้อเหลืองร้อยละ 73.1 ตอบว่ายอมรับการรัฐประหารหากเป็นไปเพื่อการปกป้องสถาบัน และ 57.7% ยอมรับการรัฐประหารเพื่อแก้ปัญหาจลาจล

อาจกล่าวได้ว่า นี่เป็นความขัดแย้งทางการเมืองระหว่าง ฝ่ายที่ต้องการให้มีการเลือกตั้ง กับฝ่ายที่ไม่ต้องการให้มีการเลือกตั้ง พวก Monarchist ต้องโจมตี ทั้ง “Principal” “Agent” และ “Election” โดยโจมตีว่าประชาชน ซึ่งเป็น “Principal” นั้น โง่ ยากจน การศึกษาต่ำ จึงขายเสียง โจมผู้แทนราษฎร ซึ่งเป็น “Agent” ว่าคอร์รัปชั่น ซื้อเสียง จึงไม่ชอบธรรม และโจมตีขั้นตอนมอบอำนาจคือ “Election” หรือการเลือกตั้ง ว่ามีการซื้อเสียง ขายเสียง

โดยอาจารย์ทามาดะ ได้เปรียบเทียบวิธีคิดนี้กับคำพูดของนายจรัญ ภักดีธนากุล ขณะนั้นเป็นเลขาธิการประธานศาลฎีกา เมื่อวันที่ 15 ก.ค. 2549 ที่นายจรัญกล่าวว่า “เราขอถามที่มาของผู้ทรงอำนาจรัฐ 16 ล้านเสียง แค่คูณด้วยเสียงละพัน มันก็เป็นเงินแค่ 1.6 หมื่นล้านบาทเท่านั้นเอง...” [3] ซึ่งถ้าเป็นผู้พิพากษาในญี่ปุ่นพูดแบบนี้ถูกปลดทันที แต่ในไทยตอนนี้คนนี้ก็ยังเป็นผู้พิพากษาอีก

จาก นั้น อาจารย์ทามาดะ อภิปรายต่อไปว่า เกี่ยวกับความไม่พอใจของคนเสื้อเหลืองกับคนเสื้อแดง โดยอาจารย์ทามาดะกล่าวว่า ขอเดาว่า หนึ่ง คนเสื้อแดงไม่พอใจกับการรัฐประหาร 19 กันยายน 2549 สอง คนเสื้อแดงไม่พอใจ Injustice หรือสองมาตรฐาน ว่าเป็นประชาชนด้วยกัน เป็นคนไทยด้วยกัน แต่มีการปฏิบัติด้วยมาตรฐานหลายอย่าง สาม คนเสื้อแดงไม่พอใจที่มาของรัฐบาลอภิสิทธิ์ ที่เกิดภายในค่ายทหาร เพราะฉะนั้นเขาไม่ชอบ

ส่วนคนเสื้อเหลือง เขาไม่พอใจ เพราะเขากลัว การเมืองแบบเสียงข้างมาก แต่เขาเป็นเสียงข้างน้อย เขาไมชอบแบบนี้

ตาม คำอธิบายของอาจารย์ยุกติ มุกดาวิจิตร ในแง่มุมทางเศรษฐกิจ คนเสื้อเหลือง หรือชนชั้นกลางเดิมนั้นเขาได้เปรียบหลายอย่าง แต่สิบปีที่ผ่านมาไม่ค่อยได้เปรียบ ฐานะเริ่มเท่ากับคนชั้นล่าง เขาจึงไม่พอใจ ส่วนแง่มุมทางวัฒนธรรม คนเสื้อเหลือง ชนชั้นกลาง เขาต่อต้านการเปลี่ยนแปลงทางสังคม เศรษฐกิจ เขาไม่ชอบ ไม่ต้องการให้เปลี่ยน

อาจารย์ ทามาดะ กล่าวว่า ดังนั้นการทะเลาะกันนี้ยังไม่จบและจบยาก เพราะการต่อสู้นี้ ถ้าเลียนแบบคำพูดของ พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา ผบ.ทบ. ที่พูดกับ ส.ส. เมื่อเดือนธันวาคมปี 2551 ที่พูดว่า “รู้ไหม สู้กับใคร” เพราะฉะนั้น ส.ส. หลายคนจึงกลายเป็นงูเห่า

ดังนั้น ถ้าเลียนแบบเขาเอาคำพูดนี้มาใช้แล้วเอามาถามว่า “เขา สู้ กับใคร?” หลายคนคิดว่ากำลังสู้กับทักษิณ? แต่ว่าจริงๆ แล้ว โจมตีทักษิณมา 5 ปีแล้วยังชนะไม่ได้ ทำไม? ยังโจมตีไม่พอ? ทำลายไม่พอ? หรือเปล่า? ก็ไม่ใช่ เขาสู้กับประชาชน เพราะสู้กับประชาชน ดังนั้นจึงไม่มีทางเอาชนะได้

และการต่อสู้ครั้งนี้เป็นการ ต่อสู้ระหว่างรัฐสองแบบ รัฐของฝ่ายกษัตริย์นิยม กับ รัฐของประชาชน ถ้าเป็นระบอบการปกครองประชาธิปไตยแบบธรรมดาๆ โดยทั่วไปแล้ว ประชาชนเป็น Principal โดยตัวของเขา และเลือก Agent และ Agent ผู้ถูกเลือกตั้งเขาจะทำการปกครอง โดยเป็นสมาชิกรัฐสภา หรือประธานาธิบดี นี่เป็นการปกครองแบบประชาธิปไตย ภายใต้โครงสร้างนี้จะปฏิเสธอำนาจอธิปไตยของประชาชนและปฏิเสธการเลือกตั้งไม่ ได้ เพราะถ้าปฏิเสธสิ่งเหล่านี้เราไม่ใช่ประชาธิปไตยแล้ว หนทางของฝ่ายที่กำลังสู้กับประชาชนนี้ไม่มีวันที่จะชนะได้

หมายเหตุโดยประชาไท

[1] หมายถึงคำพูดของ พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ ประธานองคมนตรีและรัฐบุรุษ ระหว่างบรรยาย พิเศษหัวข้อ “ทหารอาชีพ กับทหารมืออาชีพ” ให้กับนักเรียนนายร้อย จปร. ชั้นปีที่ 1-4 ที่โรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า (จปร.) อ.เขาชะโงก จ.นครนายก เมื่อ 14 ก.ค. 2549

[2] หมายถึงหนังสือศาลฎีกา ด่วนที่สุด เลขที่ ศย.100/10666 ลงชื่อนายชาญชัย ลิขิตจิตถะ ประธานศาลฎีกา ถึงนายสุชน ชาลีเครือ ประธานวุฒิสภา เรื่อง การพิจารณาสรรหาผู้สมควรเป็นกรรมการการเลือกตั้ง โดยเป็นการชี้แจงเหตุผลถึงมติที่ประชุมใหญ่ศาลฎีกา ที่ไม่สรรหาคณะกรรมการการเลือกตั้งแทน 2 ตำแหน่งที่ว่างลง ข้อความตอนหนึ่งของหนังสือระบุว่า “... ในเวลาที่ประเทศตกอยู่ในภาวะว่างเว้นรัฐสภา และคณะรัฐมนตรีต้องพ้นจากตำแหน่งเพราะเหตุที่มีการยุบสภาผู้แทนราษฎร หากมีเหตุจำเป็นเร่งด่วนที่จะต้องสงวนรักษาระบอบการปกครองและความสงบสุขแห่ง ราชอาณาจักรไว้ พระมหากษัตริย์ย่อมทรงใช้อำนาจอธิปไตยโดยผ่านทางศาลได้ ตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 3 ดังที่ทรงมีพระราชดำรัสแก่ประธานศาลปกครองสูงสุดและประธานศาลฎีกา เมื่อวันที่ 25 เมษายน 2549 ดังนั้น การปฏิบัติภารกิจของศาลตามที่ได้รับใส่เกล้าใส่กระหม่อมมา จึงเป็นไปโดยชอบด้วยรัฐธรรมนูญ”

[3] หมายถึงคำพูดของนายจรัญ ภักดีธนากุล เลขาธิการประธานศาลฎีกาในขณะนั้น กล่าวระหว่างการเสวนาหัวข้อ "สิทธิชุมชน: เส้นทางกระจายอำนาจจัดการทรัพยากรของชุมชน” เมื่อวันที่ 15 ก.ค. 2549 ที่สภาคริสตจักรแห่งประเทศไทย