เพื่อนของเราเขียนบทกวี
เพื่อนเราเป็นกวี
เพื่อนของเราต่อสู้กู้ชาติ
เพื่อนเราเป็นนักต่อสู้
เพื่อนของเรายืนหยัดปกป้องศัตรูเก่าแก่ของพวกเรา
เพื่อนเราเป็นอย่างที่เขาเป็นในที่สุด
มองชีวิตด้วยสายตาแหลมคมดั่งศรอรชุน
ทะลุทะลวงความเลวทรามอย่างทันท่วงที
“คืนก่อนการรบพุ่ง”
บทกวีอันเปี่ยมพลังของเพื่อน
นำเรามายืนอยู่คนละฟากฝั่งแม่น้ำอย่างแท้จริง
เราได้แต่กู่ร้อง
เพื่อนเราเดินลับหายเข้าป่าดงพงไพรลึก
เพื่อนของเราเป็นกวีนักรบโบราณ
ผู้เดินทวนวิถีประชาธิปไตยไปบนกองกระดูกประชาชน
เมฆทะมึนกลืนกินความดีงามในอดีตหมดสิ้น
เพื่อนของเราเขียนบทกวี
บทกวีของเพื่อนแหลมคมดั่งศรอรชุน
ทะลุทะลวงดวงใจแห่งเราแหลกยับ
จนมิกล้าจดจำ
