โดย เพียงคำ ประดับความ
ที่มา เฟซบุ๊ค
ดินแดนใดหนอ แทรกแซงความฝัน
ผู้คนเมืองนั้น ฝันเป็นสีไหน
สีของพระจันทร์ หรือดวงตะวันใด
แล้วผู้ยากไร้ ฝันได้กี่วัน
โอ้ปณิธาน ความฝันอันสูงสุด
จินตนาการถูกฉุด สู่หลักประหาร
หัวอกกลัดหนอง ห้องใจไหวหวั่น
เอ้า! กราบหมอบคลาน หมั่นถอนสายบัว
อาทิตย์ถึงจันทร์ อังคารโศกเศร้า
ฟังนิทานเก่าเก่า เรื่องเล่าเมียผัว
พุธพฤหัส ศุกร์เสาร์เมามัว
ภาพนั้นพันพัว ทั่วทุกเสาไฟ
อยากนอนดูดาว แสงขาวบนราวฟ้า
ฟังนิทานยายตา กลางแสงจันทร์ฉาย
ไม่ต้องไหวหวั่น จันทร์ดวงนั้นของใคร
ไม่ต้องหวั่นไหว ภาพใครเต็มเมือง
อยากนอนมองฟ้า ที่กว้างกว่ากว้าง
โน่นทะเลเวิ้งว้าง กลางเปลวแดดเหลือง
แสงตะวันทาบทา ขอบฟ้ามลังเมลือง
ฤดูกาลเปล่าเปลือง เยื้องย่างผ่านไป
ไม่มีมนุษย์ ที่ไหนหยุดฝัน
เราคนเหมือนกัน ไม่ว่าชนชั้นไหน
ขอปีกแห่งรัก นำทางเราไป
ฝันอันยากไร้ กลางดงดอกไม้บาน
อยากฟังเพลงรัก จิ้งหรีดกับดวงดาว
คนธรรพ์เปลี่ยวเหงา เพลงบทเศร้าขับขาน
วิมานแมนสรวง ล้วนหลอกลวงกัน
เถิดเรามีฝัน สู้เพื่อการเปลี่ยนแปลง
นิทานชาวนา โรแมนติกกว่าเทพนิยาย
ยินเพลงรักชาวไร่ ปนเหงื่อไคลระเหยแห้ง
รอยยิ้มสาวกรรมกร ผ่อนร้อนกลางลมแล้ง
สวยกลางแดดแรง หอมกลิ่นแป้งไร้ราคา
เถิดเลิกฝันใฝ่ ในฝันอันเหลือเชื่อ
เลิกท่องบทสวดพร่ำเพรื่อ เลิกเชื่อบุญวาสนา
เลิกนั่งรอคอย ความตายจากฟากฟ้า
สองมือแกร่งตีนกล้า โถมทายท้าปีนเกลียว
หยุดยัดเยียดให้รัก หยุดปักป้ายริมถนน
หยุดกรอกหูประชาชน หยุดปล้นดวงจันทร์เสี้ยว
หยุดโฆษณา ประชาสัมพันธ์ด้านเดียว
ท่ามคืนฟ้าเปลี่ยว เราอยากเห็นดาวเต็มดวง
จงเปิดพื้นที่ ให้แก่เสรีภาพ
ให้วิจารณ์ให้กราบ ให้ซาบซึ้งก้าวล่วง
ให้ตั้งคำถาม บนความจริงทั้งปวง
เลิกลุ่มหลงรักลวง ล้วนบ่วงอันตราย
มหาบุรุษ ย่อมยิ้มรับคำประณาม
หากแปดเปื้อนเลวทราม ย่อมไต่ถามเอาผิดได้
เข้าสู่การตรวจสอบ ชอบธรรมเป็นไป
ฝันของผู้ยากไร้ สำเร็จได้ด้วยเรา
