คอลัมน์: คิดในมุมกลับ
ยังจำโฆษณารณรงค์การหยุดสูบบุหรี่ได้ใช่ไหม ที่มีประโยคยอดฮิตว่า “แล้วคุณมาทำร้ายฉันทำไม…?”
เป็นโฆษณาที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง ที่สามารถทำให้ “คนสูบบุหรี่” เป็น “อาชญากร” ได้ภายในชั่วข้ามคืน
และตอนนี้ ปฏิบัติการแขวนป้ายอาชญากรก็ลามมาถึง “คนดื่มเหล้า”
ด้วยโฆษณาชุดใหม่ แต่น่าจะเป็นทีมสร้างชุดเก่า สร้างความเป็น “อาชญากร” ให้คนที่ดื่มเหล้า…โดยเฉพาะในช่วงเข้าพรรษา (อ้าว…ก็วันนี้เป็นต้นไปนี่นา)
คนดื่มเหล้าในวัดในวา ดื่มแล้วเมาหัวราน้ำ ขาดสติ เมาแล้วขับ หาเรื่องทะเลาะทุบตีชาวบ้าน มีเงินเท่าไรลงขวด ฯลฯ พวกนี้ผิดก็ว่าไปตามผิด
แต่การกวาดรวมคนดื่มเหล้าทั้งหมดเป็น “คนเลว” “คนผิด” “อาชญากร” มันยุติธรรมกับคนที่เขาเลือกจะดื่มมากน้อยสักแค่ไหน
เช่นเดียวกันกับบุหรี่ที่สูบหรือไม่สูบ อย่างน้อยก็น่าจะให้เป็นวิจารณญาณส่วนบุคคล
เมื่อรัฐมีโรงยาสูบ ก็ควรมอบสิทธิในการเลือกให้เขาด้วย
คุ้มครองคนไม่สูบด้วยการจำกัดเขตห้ามสูบก็ว่ากันไป
แต่การรณรงค์แปลกๆ เช่น ให้ใครต่อใครมีสิทธิเอาน้ำสาดบุหรี่ ดับบุหรี่ที่จุดอยู่คาปาก มันก็เกินไปหน่อย
เช่นนั้นแล้ว ก็ยกเลิกโรงงานยาสูบ ยกเลิกโรงกลั่นเหล้ากันไปให้รู้แล้วรู้รอด
ปฏิบัติการผลักดันให้คนดื่มเหล้าสูบบุหรี่เป็นคนเลว เป็นผู้ร้าย มันจะได้สมบูรณ์แบบ…
ที่ว่ามานี้ ก็พูดในฐานะคนที่ไม่ดื่มเหล้าไม่สูบบุหรี่ และเห็นด้วยที่คนไม่สูบจะมีที่บริสุทธิ์ไว้หายใจ และคนดื่มเหล้าก็ควรจะมีความรับผิดชอบต่อสังคม เช่น เมาไม่ขับ
แต่การที่ไม่ดื่มและไม่สูบ แล้วจะรู้สึกว่าตัวเองดี ประเสริฐ กว่าคนที่ดื่มและสูบ มันก็กระไรอยู่
ตัวเองทำดี ได้ดี ก็ดีแล้ว จะได้เป็นแรงบันดาลใจให้คนอื่นๆ
แต่อย่าให้ความดีมาบดบังตาตัวเอง จนคิดว่าประเสริฐเลิศเลอที่สุด จนมองไม่เห็นหัวมนุษย์คนอื่นๆ เหมือนที่เป็นในอีกหลายๆ เรื่องก็แล้วกัน
แมวสามสี
