แต่งเนื่องในวันครบรอบ 2 เดือนเหตุการณ์ที่ราชประสงค์ 19 พฤษภาคม 2553
ใครจะลืม ก็ลืมไป เราไม่ลืม!
เก้าสิบศพ ทบลง ตรงที่นี่
ปฐพี ราชประสงค์เดือด เลือดแดงฉาน
ทาแผ่นดิน กลิ่นคาวไพร่ ไหลเป็นธาร
เพื่อประจาน ว่าที่นี่ มีคนตาย
ตายจริงจริง ยิงมา ฆ่าเห็นเห็น
คนเป็นเป็น ล้มกลิ้ง วิ่งหลบหาย
หนีไม่ทัน พลันร่วงหล่น เป็นคนตาย
ช่างง่ายดาย ที่ตายเกลื่อน นั้นเพื่อนเรา
ยิงเข้าไป! ยิงให้กลิ้ง! ยิงให้เรียบ!
ยิงให้เพียบ! ยิงให้เพลิน! ยิงเกินเป้า!
ยิงแม่งเลย! ยิงไม่เลี้ยง! ให้เกลี้ยงเกลา
พวกโง่เง่า! พวกผู้ร้าย! พวกควายแดง!
เออใช่สิ! พวกเราแดง เลยยิงได้
เออใช่สิ! พวกเราร้าย เรากำแหง
เออใช่สิ! เราคิดต่าง ช่างร้ายแรง
เออใช่สิ! มึงเลยแย่ง เพื่อนกูไป!
สองเดือนแล้ว เจ้านาย ที่เคารพ
เก้าสิบศพ ที่ตาย จำได้ไหม
ช่วยจำด้วย! ชีวิตคน ถูกปล้นไป!
ช่วยจำด้วย! เพื่อนคนไทย ถูกฆาตกรรม
ช่วยเยียวยา ครอบครัว ของเราบ้าง
เอาแต่สร้าง ข้อหา มาเหยียบย่ำ
ช่วยฟังด้วย เราขอถาม ความเป็นธรรม
ช่วยจดจำ ว่าคนตาย ก็คนไทย!
กี่ร้อยวัน พันชาติ ไม่อาจลบ
ไม่อาจจบ เรื่องเก่า ด้วยวันใหม่
เพื่อนเราตาย! เราจำได้! จำขึ้นใจ!
ใครจะลืม! ก็ลืมไป! เราไม่ลืม!
