ถามว่าเหตุผลอะไรที่เจ้าหน้าที่ตำรวจต้องจับกุมตัว นายนที สรวารี ไปยังสน.ลุมพินีเพียงเพื่อจะปรับ 100 บาทในข้อหาส่งเสียงดังเป็นที่เดือดร้อนรำคาญ
คำตอบก็คือ ต้องการทำให้ "กลัว"
ในความคิดของเจ้าหน้าที่ตำรวจ การสั่งการให้เจ้าหน้าที่ตำรวจนอกเครื่องแบบรวบตัว นายนที สรวารี ตั้งแต่เวลา 16 น.เศษ
นั่นคือการตัดไม้ข่มนาม นั่นคือการเขียนเสือให้วัวกลัว
วัตถุประสงค์ก็เช่นเดียวกับการรวบตัว นายสุธาชัย ยิ้มประเสริฐ เช่นเดียวกับการรวบตัว นายสมยศ พฤกษาเกษมสุข และเช่นเดียวกับการรวบตัว นายสมบัติ บุญงามอนงค์
นั่นคือ ต้องการทำให้ "กลัว"
เพราะว่าบุคคลเหล่านี้อยู่ในฐานะเป็น "แกนนำ" การเคลื่อน ไหว เมื่อสามารถสยบแกนนำให้อยู่ในกำมือเช่นนี้ มวลชนทั้งหลายก็ย่อมแตกฉานซ่านเซ็นและยอมอย่างหมอบราบคาบแก้ว
แทนที่จะก่อให้เกิดความกลัว กลับกลายเป็นกลัวจนกระทั่งกล้า
จะเข้าใจสถานการณ์เหล่านี้ได้อย่างรอบด้าน สมบูรณ์ จำ เป็นต้องย้อนกลับไปยังรายละเอียดอันเกิดขึ้น
ไม่ว่าจะเป็นอดีตอันเกิดขึ้นกับ นายสุธาชัย ยิ้มประเสริฐ
ไม่ว่าจะเป็นอดีตอันเกิดขึ้นกับ นายสมยศ พฤกษาเกษมสุข รวมถึงอดีตอันเกิดขึ้นกับ นายสมบัติ บุญงามอนงค์
3 คนนี้มิได้เป็นคนแปลกหน้าสำหรับนักเคลื่อนไหว ทำกิจกรรมทางการเมือง
จุดที่รัฐบาลและศอฉ.จำเป็นต้องสยบ นายสุธาชัย ยิ้มประเสริฐ กับ นายสมยศ พฤกษาเกษมสุข เพราะว่า 2 คนนี้แสดงตนว่าจะเคลื่อนไหวทางการเมืองในวันที่ 24 มิถุนายน อันเป็นวันเปลี่ยนแปลงการปกครอง
ขณะที่กล่าวสำหรับ นายสมบัติ บุญงามอนงค์ เขาพยายามจะทำให้ "วันอาทิตย์สีแดง" โยงไปยังสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในวันที่ 19 พฤษภาคม
จึงจำเป็นต้องจับ เพราะหากปล่อยให้เคลื่อนไหวก็เท่ากับเป็นการต่อชนวนครั้งใหม่ขึ้นมา
ประเด็นที่ไม่ว่ารัฐบาล ไม่ว่าศอฉ.และไม่ว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจ จักต้องนำไปขบคิดและพิจารณาก็คือ เมื่อจับแล้วทุกอย่างยุติหรือไม่
คำตอบที่เห็นและเป็นอยู่ คือ ไม่ยุติ
แม้จะพยายามทำให้การผูกผ้าแดงที่ป้ายสี่แยกราชประสงค์ ดำเนินไปด้วยความยากลำบาก แต่ใช่ว่าสถานการณ์เมื่อวันที่ 10 เมษายน และสถานการณ์เมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม จะเกิดขึ้นและสัมพันธ์กับแยกราชประสงค์แห่งเดียว
ตรงกันข้าม วันที่ 10 เมษายน สัมพันธ์กับแยกคอกวัวและสัมพันธ์กับถนนราชดำเนินเดินไปหมองใจทั่ว
ต้องยอมรับว่า "วันอาทิตย์สีแดง" จุดติดแล้วในทางการเมือง
จุดติดเหมือนกับการฟื้นบทบาทและความหมายของวันที่ 24 มิถุนายน จุดติดเหมือนกับการฟื้นบทบาทและความหมายของวันที่ 14 ตุลาคม วันที่ 6 ตุลาคมมิให้เลือนจางหายไปจากสังคม
ที่จุดติดก็เนื่องจากความพยายามปิดกั้นจากรัฐบาลจากศอฉ.นั่นเอง
มีความพยายามทำให้ความหมายของวันที่ 19 พฤษภาคม เบี่ยงเบนไปจากสภาพความเป็นจริง
เป็นความพยายามทำให้ผู้คนลืมเลือน ไม่ให้ความสนใจต่อการหลั่งเลือดพลีชีพของประชาชน โดยยกเอาประเด็นความสงบขึ้นมาเป็นเหตุผล
เป็นความสงบราบคาบ มิใช่ ความสงบเรียบร้อย
คำตอบก็คือ ต้องการทำให้ "กลัว"
ในความคิดของเจ้าหน้าที่ตำรวจ การสั่งการให้เจ้าหน้าที่ตำรวจนอกเครื่องแบบรวบตัว นายนที สรวารี ตั้งแต่เวลา 16 น.เศษ
นั่นคือการตัดไม้ข่มนาม นั่นคือการเขียนเสือให้วัวกลัว
วัตถุประสงค์ก็เช่นเดียวกับการรวบตัว นายสุธาชัย ยิ้มประเสริฐ เช่นเดียวกับการรวบตัว นายสมยศ พฤกษาเกษมสุข และเช่นเดียวกับการรวบตัว นายสมบัติ บุญงามอนงค์
นั่นคือ ต้องการทำให้ "กลัว"
เพราะว่าบุคคลเหล่านี้อยู่ในฐานะเป็น "แกนนำ" การเคลื่อน ไหว เมื่อสามารถสยบแกนนำให้อยู่ในกำมือเช่นนี้ มวลชนทั้งหลายก็ย่อมแตกฉานซ่านเซ็นและยอมอย่างหมอบราบคาบแก้ว
แทนที่จะก่อให้เกิดความกลัว กลับกลายเป็นกลัวจนกระทั่งกล้า
จะเข้าใจสถานการณ์เหล่านี้ได้อย่างรอบด้าน สมบูรณ์ จำ เป็นต้องย้อนกลับไปยังรายละเอียดอันเกิดขึ้น
ไม่ว่าจะเป็นอดีตอันเกิดขึ้นกับ นายสุธาชัย ยิ้มประเสริฐ
ไม่ว่าจะเป็นอดีตอันเกิดขึ้นกับ นายสมยศ พฤกษาเกษมสุข รวมถึงอดีตอันเกิดขึ้นกับ นายสมบัติ บุญงามอนงค์
3 คนนี้มิได้เป็นคนแปลกหน้าสำหรับนักเคลื่อนไหว ทำกิจกรรมทางการเมือง
จุดที่รัฐบาลและศอฉ.จำเป็นต้องสยบ นายสุธาชัย ยิ้มประเสริฐ กับ นายสมยศ พฤกษาเกษมสุข เพราะว่า 2 คนนี้แสดงตนว่าจะเคลื่อนไหวทางการเมืองในวันที่ 24 มิถุนายน อันเป็นวันเปลี่ยนแปลงการปกครอง
ขณะที่กล่าวสำหรับ นายสมบัติ บุญงามอนงค์ เขาพยายามจะทำให้ "วันอาทิตย์สีแดง" โยงไปยังสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในวันที่ 19 พฤษภาคม
จึงจำเป็นต้องจับ เพราะหากปล่อยให้เคลื่อนไหวก็เท่ากับเป็นการต่อชนวนครั้งใหม่ขึ้นมา
ประเด็นที่ไม่ว่ารัฐบาล ไม่ว่าศอฉ.และไม่ว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจ จักต้องนำไปขบคิดและพิจารณาก็คือ เมื่อจับแล้วทุกอย่างยุติหรือไม่
คำตอบที่เห็นและเป็นอยู่ คือ ไม่ยุติ
แม้จะพยายามทำให้การผูกผ้าแดงที่ป้ายสี่แยกราชประสงค์ ดำเนินไปด้วยความยากลำบาก แต่ใช่ว่าสถานการณ์เมื่อวันที่ 10 เมษายน และสถานการณ์เมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม จะเกิดขึ้นและสัมพันธ์กับแยกราชประสงค์แห่งเดียว
ตรงกันข้าม วันที่ 10 เมษายน สัมพันธ์กับแยกคอกวัวและสัมพันธ์กับถนนราชดำเนินเดินไปหมองใจทั่ว
ต้องยอมรับว่า "วันอาทิตย์สีแดง" จุดติดแล้วในทางการเมือง
จุดติดเหมือนกับการฟื้นบทบาทและความหมายของวันที่ 24 มิถุนายน จุดติดเหมือนกับการฟื้นบทบาทและความหมายของวันที่ 14 ตุลาคม วันที่ 6 ตุลาคมมิให้เลือนจางหายไปจากสังคม
ที่จุดติดก็เนื่องจากความพยายามปิดกั้นจากรัฐบาลจากศอฉ.นั่นเอง
มีความพยายามทำให้ความหมายของวันที่ 19 พฤษภาคม เบี่ยงเบนไปจากสภาพความเป็นจริง
เป็นความพยายามทำให้ผู้คนลืมเลือน ไม่ให้ความสนใจต่อการหลั่งเลือดพลีชีพของประชาชน โดยยกเอาประเด็นความสงบขึ้นมาเป็นเหตุผล
เป็นความสงบราบคาบ มิใช่ ความสงบเรียบร้อย
