DMNEWS: ชวนดูหนังฝรั่ง(เศส):ขอเป็นข้ารองบาททุกชาติไป

วันเสาร์ที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

ชวนดูหนังฝรั่ง(เศส):ขอเป็นข้ารองบาททุกชาติไป

ที่มา Thai E-News

9 ชั่วโมงที่แล้ว

Ridicule (1996, Patrice Leconte)

การดูหมิ่นเหยียดหยามเป็นหัวใจของอารมณ์ขัน (และไม่ใช่ในทางกลับกัน) บ้านเมืองเราอาจจะมีอะไรเหมือนกับศตวรรษที่ 18 ช่วงสุดท้ายของสมบูรณาญาสิทธิราชฝรั่งเศสพอสมควร

ในราชสำนักของหลุยส์ที่ 16 การเหยียดหยามเป็นศิลปะ, ความจริงใจเป็นเรื่องน่าขายหน้า การใช้ไหวพริบและวาจาเชือดเฉือนกันเป็นวิทยายุทธชั้นสูง ยิ่งยอกย้อนและเลือดเย็นเท่าไร ก็เป็นที่โปรดปรานของกษัตริย์ (และนำไปสู่การเลื่อนฐานะ) มากเท่านั้น

พระเอกเป็นลูกชาวนาที่ต้องการ "เข้าวัง" เพราะเป็นทางเดียวที่จะแก้แค้นและช่วยคนในหมู่บ้านพร้อมกัน หนทางคือต้องมีผลงานอันประจักษ์ นั่นคือแสดงฝีปากให้เป็นที่พึงพระทัยของหลุยส์ ฉากแรกเหมือนหนังจีนกำลังภายใน คือสาธิตว่าการเหยียดหยามหรือ "ฆ่า" กันด้วยคำพูดนั้นซีเรียสขนาดไหน และเมื่อเรื่องดำเนินไป ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงหนังจีนอีก เพราะพระเอกต้องฝึกฝนพลังของโวหารอยู่นานกว่าจะเข้าสู่สนามประลองฝีมือต่อหน้าพระพักตร์

ศิลปะของการ ridicule ไม่ใช่หยอกล้อหรืออารมณ์ขัน แต่เพื่อกด (มัน) ให้ต่ำและทำให้ (มัน) เจ็บ ตอนจบก็น่าคิด หนังจับความหลังจากราชวงศ์บูร์บองล่มสลาย และพาเราไปพบกับขุนนางคนหนึ่ง (ซึ่งไม่ใช่ตัวละครหลัก) ซึ่งลี้ภัยไปอยู่อังกฤษ หลังจากนั่งฟังเรื่องตลกแบบจืดๆ ของอังกฤษเป็นครั้งแรก ขุนนางฝรั่งเศสคนนี้ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด "นี่น่ะเหรอที่เรียกว่า humour?"

เขาไม่เข้าใจเลยว่าถ้าอารมณ์ขันไม่ทำร้ายคน มันจะตลกได้ยังไง

********

เรื่องเกี่ยวเนื่อง: