ร่วมรบ
เป็นสหาย..เป็นอื่นได้อย่างไรในเส้นทาง
เคยถูกผิดเคยอ้างว้างร่วมกันสู้
ในเหน็บหนาวร้าวรานเราต่างรู้
มีสหายเคียงอยู่ให้อุ่นใจ
คือสหายกอดความตายในแนวหน้า
แม้มิรู้ชะตาฝ่าภัยร้าย
หวังเพียงเพื่อปลดแอกโค่นจัญไร
สังคมใหม่เปลี่ยนได้โดยประชา
สับสน
ถนนเส้นนี้เราต่างรู้ต้องสู้หนัก
อยากไถ่ถามทายทักเธอท้อไหม
กับชีวิตเรื่องราวความเป็นไป
หรือโลกยินแต่ร่ำไห้ในค่ำคืน
หรือเป็นเพียงแค่นักรบซากศพฝัน
อุดมการณ์หมายมั่นพลันสลาย
เมื่อโลกเปลี่ยนหรือคนมันกลับกลาย
เราเปลี่ยนแปลงสังคมใหม่เพื่อใครกัน
หมุดหมายมุ่ง
ฝนหยุดตกนานแล้วพี่น้องเอ๋ย
เมล็ดพันธุ์งอกเงยจงไถ่หว่าน
เรื่องร้ายเรื่องรบจากเมื่อวันวาน
ขอให้ลืมพ้นผ่านกลบฝังดิน
เช็ดน้ำตากุมมือประสานมั่น
ตำราหนึ่งสามัคคีกันเดินหน้าสู้
อันผุกร่อนโลกเก่าเรารับรู้
อีกไม่นานรอดูมันพังทลาย
อุทิศแด่คนทำงานผู้ร้าวรานในยุคสมัย
บางมุมรัษฏา…ภูเก็ต
ปราโมทย์ แสนสวาสดิ์
