โดย สรกล อดุลยานนท์
เคยอ่านบทสัมภาษณ์ของอาจารย์บุญชนะ อัตถากร เมื่อประมาณ 20 ปีที่แล้ว ท่านเชื่อว่าเมืองไทยหนีไม่พ้นการรัฐประหาร
เพราะเมื่อเกิดการรัฐประหารขึ้นในประเทศไทย คนไทยจะจดจำว่า "รัฐประหาร" คือวิธีการหนึ่งในการแก้ปัญหาของประเทศ
แต่ที่สหรัฐอเมริกาและอีกหลายประเทศ ทุกครั้งที่เกิดปัญหาความขัดแย้งอย่างรุนแรงขึ้นมา
ไม่เคยมีประชาชนคนไหนเรียกร้องให้ "กองทัพ" รัฐประหาร
ไม่เคยมีผู้นำกองทัพคนใดคิดจะยึดอำนาจจากรัฐบาลที่มาจากประชาชน
เพราะไม่เคยมีการรัฐประหารในประเทศของเขา
ประชาชนไม่เคยมี "ภาพจำ" ในเรื่องนี้
กระบวนการแก้ปัญหาจึงดำเนินไปตามรัฐธรรมนูญของแต่ละประเทศ
แต่เมืองไทยทุกครั้งที่เกิดความขัดแย้งขึ้นมา จะมีคนกลุ่มหนึ่งคิดถึงการแก้ปัญหาด้วยการรัฐประหาร
ทั้งคนนอกเครื่องแบบและในเครื่องแบบ
เหตุผลหนึ่งที่กองทัพกล้าฉีกรัฐธรรมนูญ ยึดอำนาจจากรัฐบาลประชาธิปไตย เพราะหลังยึดอำนาจสำเร็จคณะรัฐประหารสามารถนิรโทษกรรมตัวเองได้
ล่าสุดถึงขั้นขอ "งบฯลับ" ย้อนหลังจากรัฐบาล พล.อ.สุรยุทธ์ จุลานนท์ หลายพันล้านบาท
รู้ไหมว่าเป็นงบฯอะไร
"งบประมาณ" ที่ใช้ในการทำรัฐประหารครั้งที่ผ่านมาครับ
เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแล้วในประเทศไทย
นอกจากนั้นหลักคิดที่ว่า "ผู้ชนะ" คือ "ความถูกต้อง" ทำให้ประวัติศาสตร์ไทยหนีไม่พ้นจากเงามืดของการรัฐประหารเสียที
ระบบตุลาการของไทยยังถือว่าประกาศคณะรัฐประหารเป็นกฎหมาย
"ผู้ใหญ่" จำนวนไม่น้อยก็มีวิธีคิดว่าเมื่อเกิดการรัฐประหารไปแล้ว เราจะช่วยประคับประคองประเทศให้เดินหน้าต่อไปอย่างไร
จำได้ว่า "อานันท์ ปันยารชุน" ยอมรับตำแหน่งนายกรัฐมนตรีหลังคณะ รสช.ยึดอำนาจจากรัฐบาล พล.อ.ชาติชาย ชุณหะวัณ ก็ด้วยเหตุผลนี้
หนังสือของ "วิษณุ เครืองาม" ก็ให้เหตุผลคล้ายคลึงกันในการเข้าไปช่วยเขียนธรรมนูญการปกครองให้กับ คมช. พร้อมกับ "มีชัย ฤชุพันธุ์"
ทุกคนอ้างว่านี่คือการช่วยเหลือประเทศชาติ
หลักคิดดังกล่าวดูเหมือนจะมี "เหตุผล"
แต่ยิ่งนานวันยิ่งพิสูจน์แล้วว่าวิธีคิดเช่นนี้ไม่ถูกต้อง
ไม่ว่าการยอมรับประกาศคณะรัฐประหารเป็นกฎหมาย
หรือการยอมช่วยเหลือคณะรัฐประหาร
เพราะนี่คือ "ปุ๋ย" ที่ทำให้การรัฐประหารเติบโต
"การยอมรับ" ไม่ได้เป็นการช่วยประเทศในระยะสั้น แต่ทำลายประเทศในระยะยาว
"การปฏิเสธ" ต่างหากที่ช่วยเหลือประเทศชาติให้ดำเนินไปตามหลักการที่ถูกต้อง
ข้อเสนอของ "กลุ่มนิติราษฎร์" ที่กำลังเป็นที่ถกเถียงในแวดวงสังคมไทยในวันนี้จึงน่าสนใจอย่างยิ่ง
เราต้องทำให้การรัฐประหารเป็นเรื่องเลวร้ายของสังคมไทย
ด้วยการลบล้างผลพวงของการรัฐประหาร
หลักคิดที่ว่าคนมี "อาวุธ" จะทำอะไรก็ได้
"ชัยชนะ" คือ "ความถูกต้อง"
"ผู้ชนะ" เป็นผู้เขียนประวัติศาสตร์
หลักคิดเหล่านี้ต้องหมดสิ้นจากสังคมไทย
ไม่ใช่เพื่อ "เรา"
แต่เพื่อคนรุ่นต่อไป
