คอลัมน์ เหล็กใน
มันฯ มือเสือ
 |
กลายเป็นเส้นแบ่งทางความคิดของคนในสังคมระหว่างฝ่ายสนับสนุนประชาธิปไตยกับฝ่ายสนับ สนุนเผด็จการ
ใครอยู่ในหมวดหมู่สนับสนุนฝ่ายใด เกือบสองสัปดาห์ที่ผ่านมาบุคคลเหล่านั้นได้เปิดเผยโฉมหน้าตนเองออกมาแล้วให้ สังคมได้เห็นกันแล้วชัดเจน
ฝ่ายสนับสนุนประชาธิปไตยยืนอยู่บนหลักการสำคัญที่ว่า
ถ้าเราปฏิเสธการรัฐประหารก็ต้องปฏิเสธผลของรัฐประหารนั้นด้วย ในทางกลับกันถ้าเรายอมรับผลของรัฐประหาร ก็เท่ากับยอมรับการรัฐประหารด้วย
ตามข้อเสนอของคณะนิติราษฎร์ "กล่องดวงใจ" ของรัฐประหารที่จำเป็นต้องลบล้าง คือกฎหมายนิรโทษกรรมให้กับการรัฐประหารที่บรรจุไว้ในมาตรา 36 และ 37 รัฐธรรมนูญฉบับชั่วคราว พ.ศ. 2549
อย่างไรก็ตามคณะนิติราษฎร์ยอมรับว่า ประเด็นการลบล้างผลพวงของรัฐประหารที่ถูกโยนขึ้นมานั้น ถือเป็นของใหม่มากในระบบกฎหมายไทย
แต่ถ้าทำสำเร็จเชื่อว่าจะเป็นเกราะป้องกันทำให้การรัฐประหารเกิดขึ้นได้ยากมาก หรืออาจจะไม่เกิดขึ้นอีกเลย
ตรงนี้เองน่าจะเป็นคำตอบว่า ทำไมคนบางกลุ่มที่ประกอบไปด้วยนักการเมือง นักวิชาการ นักกฎหมาย นักสื่อสารมวลชน ฯลฯ
ถึงได้ต่อต้านแถลงการณ์คณะนิติราษฎร์ ด้วยการสร้างผีขึ้นมาหลอกคน กล่าวหาคณะนิติราษฎร์ทำไปเพื่อต้องการลบล้างความผิดให้คนเพียงคนเดียวคือ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร
นั่นก็เพราะกลุ่มคนเหล่านั้นล้วนได้ประโยชน์จากรัฐประหาร ไม่ว่าในรูปแบบการเข้าดำรงตำแหน่งทางการเมือง หรือองค์กรอิสระหลายแห่ง
หรือแม้แต่กับบางคนถ้าหากไม่มีรัฐประหารก็ยากจะไต่ขึ้นสู่จุดสูงสุดทางการเมืองได้
การเลือกตั้งเมื่อวันที่ 3 กรกฎาคม 2554 คือเครื่องยืนยันอย่างดีว่าหากเล่นกันตามกติกาประชาธิป ไตยแล้ว ใครบางคนก็มีแต่แพ้กับแพ้
ดังนั้น จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่กลุ่มคนเหล่านั้นจะร่ำร้องโหยหวนกับแถลงการณ์ของคณะนิติราษฎร์
นักเรียนเชียงใหม่แต่งชุดเผด็จการนาซีก็เพราะเป็นเด็กรู้เท่าไม่ถึงการณ์
ผิดกับผู้ใหญ่บางกลุ่ม-นักการเมืองบางพรรคที่สวมใส่เสื้อคลุมประชาธิปไตยแต่หัวใจฝักใฝ่รัฐ ประหาร
แถมยังไม่ยอมให้ใครมาลบล้างอีกต่างหาก
