โดย 3บลา ประชาไท
ทุกหย่อมหญ้า ก็ร้อนรุ่ม ดั่งสุมขอน
เหตุเภทภัย ยิ่งตอกย้ำ ทำร้าวรอน
จะยืน นอน เรื่องรุมเร้า ดั่งเผาไฟ....
ความอุบาทว์ หวาดหวั่น มันฝังราก
จนไม่อยาก ตอแย คิดแก้ไข
อุปถัมภ์ ค้ำจุน หนุนกันไป
ทั้งเรื่องเล็ก เรื่องใหญ่ ได้เห็นกัน....
แม้ซิ่งชน บดขยี้ แล้วหนีหาย
คนเจ็บตาย อย่างไร ไม่หวาดหวั่น
หากมีเงิน เดี๋ยวก็เงียบ ถูกเหยียบพลัน
อย่าได้ฝัน เรื่องคดี มียุติธรรม....
มันยิงคน แล้วชูคอ หัวร่อร่า
เดินเข้าออก ในสภา ยิ่งน่าขำ
เย้ยกฎหมาย ที่เลอะเลือน เตือนความจำ
ว่าเลวระยำ เกินมนุษย์ สุดบรรยาย....
98 ศพ ฆ่ากลางเมือง เรื่องแจ่มชัด
พวกใจสัตว์ ยังบิดเบือน ให้เลือนหาย
ทั้งเห่าหอน เพ้อพร่ำ ทำลอยชาย
ไร้ยางอาย แถมเย้ยหยัน ทุกวันคืน....
ทุกชีวิต ที่ตาย มลายสิ้น
ผืนแผ่นดิน ยังหม่นหมาง ไร้ทางฟื้น
สอนคนเป็น ให้เข้มแข็ง มีแรงยืน
ทนกล้ำกลืน กันให้พอ...ตอแหลแลนด์....
๓ บลา / ๑๘ ก.ย.๕๕
