ถ้ามัวคิดถึงแต่ความโหดร้ายของแดดหน้าร้อนอยู่ตลอดเวลา คุณก็จะไม่มีวันได้พบกับสุขจากแดดอุ่นในหน้าหนาวและแดดใสหลังฝนสื่อสารมาเพื่อจะบอกว่า...ถ้าไม่ปล่อยวางในเรื่องของทักษิณ ชินวัตร เสียบ้าง...เราคนไทยและประเทศไทย...ก็จะเป็นแผ่นดินที่ไร้ความสุขความสมัครสมานสามัคคีตลอดไปเราในที่นี้...หมายความถึง...ท่านผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่ทั้งหลาย ที่ช่วยกันทำลายชาติทำลายความกินดีอยู่ดีของประชาชน ด้วยวิกฤติการณ์ทางการเมืองวิกฤติอัน
เนื่องมาจากความหวาดระแวงที่สร้างกันขึ้นมาเอง...วิกฤติอันเกิดจากความวิตกในสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นและไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้นหรือไม่...หรือวิตกในสิ่งที่ไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นเลยด้วยซํ้าไพร่ราบชนชั้นรากหญ้า...ก็คือ ไพร่ราบชนชั้นรากหญ้า...อยู่กันมาพันปีอย่างไร ก็จะอยู่กันไปแบบนั้น...จนกว่าการปกครองของชนชั้นปกครองจะนำพาพวกเขาไปพบกับความหายนะในความเป็นอยู่ปฏิบัติของชนชั้นรากหญ้า...ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนความแตกแยกแก่งแย่งของชนชั้นปกครอง
เปิดบันทึกแห่งโลกย้อนหลังเข้าไป...ปฏิวัติอันยิ่งใหญ่ของประชาชนคนฝรั่งเศส...ต้นรากของการเริ่มต้นสู่การปกครองแบบสาธารณรัฐ...ก็มาจากชนชั้นขุนนางที่เป็นนักการเมืองและมีขุมข่ายแห่งผลประโยชน์ที่ขัดแย้งกัน...ปฏิวัติใหญ่ของรัสเซีย...ทั้งในระบบศักดินาและคอมมิวนิสต์...จนทำให้ประเทศต้องแยกสลายกลายมาเป็นหลายๆ สาธารณรัฐอย่างปัจจุบัน...ก็มีต้นเหตุมาจากเรื่องเดียวกัน ความแตกแยกของคนรวยและชนชั้นปกครองอำนาจอันยิ่งใหญ่แต่ไม่ทำ
ให้แผ่นดินรุ่งเรือง...พระนางซูสีไทเฮา...ต้องมอบแผ่นดินหลังสิ้นพระชนม์ให้กับ...ซุนยัดเซน...ก่อนจะเป็นเจียง ไคเชก...แล้วความแตกแยกของชนชั้นปกครองก็ส่งมอบแผ่นดินต่อให้กับเหมาเจ๋อตุง...ผ่านศพหลายร้อยล้านของประชาชนคนจีน...แต่จีนก็เกือบล่มสลาย...ใต้กรงเล็บของเจียงจิง...หมดไปอีกหลายสิบล้านชีวิต...กว่าจะถึงวันนี้วันที่จีนยิ่งใหญ่...ตราบเท่าที่ความสามัคคีรักใคร่ของชนชั้นปกครอง...ยังไม่เป็นปัญหากองทัพฝ่ายใต้ผู้ปกครองที่กดขี่ใน
ประเทศสหรัฐอเมริกา...ปราชัยให้กับกองทัพฝ่ายเหนือที่แน่นหนาไปด้วยความเสมอภาค...ก็เป็นอีกตัวอย่าง...ก่อนที่เขาจะสร้างชาติขึ้นมาเป็นมหาอำนาจอันดับหนึ่งน่ายินดีสำหรับประชาชนคนไทย...ที่ พลเอก เปรมติณสูลานนท์...กับ พันตำรวจโท ทักษิณ ชินวัตร...คู่กรณีต้นตอแห่งวิกฤติแผ่นดิน...เริ่มหันมาพูดเรื่องเดียวกัน...การหันหน้าเข้าหากัน...หันเข้าหาแดดอุ่นในฤดูหนาวอันแสนสุข...
