เขมรเมื่อปี 2136 กับกัมพูชาในปี 2552 ถึงจะอยู่บนแผ่นดินเดียวกัน...แต่มีความแตกต่างกันมากมาย...คราวนั้น...สมเด็จพระนเรศวรมหาราช...กษัตริย์แห่งสงคราม...กรีฑาทัพทั้งบกและเรือ...ย่ำแผ่นดินกัมพูชา...ล่าตัวพระยาละแวกมาตัดหัวเอาโลหิตล้างพระบาท...ผู้นำเขมรในครั้งนั้น...พระยาละแวก...ตลบตแลงเหลือหลาย...คราใดที่ไทยอ่อนแอ...มันจะยกทัพเข้ามาปล้นกวาดต้นเอาผู้คนกลับไป...ครั้งแล้วครั้งเล่า...คราวใดที่กรุงศรีอยุธยาโกรธ...มันก็กล่าวขอขมาลาโทษส่งเครื่องบรรณาธิการมาถวาย...จนเมื่อกษัตริย์นักรบนเรศวร...ทนไม่ไหว...รายการเอาเลือดล้างตีนจึงเกิดขึ้นกัมพูชาหรือเขมร...ไม่ใช่คู่ศึกของไทย...รบกันคราวใด...ก็มีแต่พ่ายต้องถอยทัพ...ย่อยยับให้กับนักรบชาวไทย...แต่นั่นมัน 200 กว่าปีมาแล้ว...เมื่อกัมพูชาตกเป็นของฝรั่งเศส...ตะวันออกของประเทศไทยตั้งแต่เหนือจรดใต้...จึงถูกผนวกเข้าไปโดยแสนยานุภาพแห่งมหาอำนาจฝรั่ง...ไทยเสียดินแดนครั้งแล้วครั้งเล่า...ให้กับเรือปืนฝรั่ง...เราแพ้สงครามโดยไม่ได้
ต่อสู้...เราชื่นชมกับเอกราชที่ได้มาจากการศูนย์เสีย...เขมร-ลาว-มาเลเซีย...เติบใหญ่...ฝรั่งทั้งหลายเอาแผ่นดินที่ยึดไปจากประเทศไทยกลับไปกรุงปารีสและลอนดอนไม่ได้...วันที่ฝรั่งอ่อนแอ...แทนที่จะแก้เอาแผ่นดินกลับมา...เราชนะในสงครามอินโดจีน...เป็นพันธมิตรกับชาติชนะในสงครามโลกครั้งที่ 1 ประเทสได้แผ่นดินคืนมามากมาย...แต่เพราะไม่อยากสู้ในสงครามมหาเอเซียบูรพา...เราจึงถูกลากเข้าไปเป็นชาติผู้แพ้ในสงครามโลกครั้งที่ 2 ถ้าไม่ได้..สหรัฐอเมริกาช่วยไว้...ไทยซ้ายไทยขวา...คงเกิดขึ้นมาแต่นั้นร่ายยาวกันมาเพื่อจะบอกว่า...ประเทศต้องมีทหารและทหารจะต้องทำสงครามกับคนต่างด้าวท้าวต่างแดน...ไม่ใช่ทหารที่หันแต่ปากกระบอกปืนเข้ามาในบ้านและเชี่ยวชาญในการไล่ล่าเข่นฆ่าประชาชนคนมือเปล่าเราเสียแผ่นดินไปแล้วมากมาย...จากการไม่รบ...เราอยู่ท่ามกลางชาตินักรบ...ที่ต่อสู้กับฝรั่งจนสูญสิ้นเอกราช...และเมื่อเขาได้เอกราชกลับมา...เขาได้แผ่นดินไทยเข้าไปไว้เป็นอาณาเขต...ยังไม่ได้ยินว่ามีทหารไทยสักคน...ที่อยากจะปล้นเอาแผ่นดินที่ฝรั่งยึดไปกลับมา...อนิจจา...เรามีแต่กองทัพ แต่เราไม่มีทหารร่ายยาวกันมา...เพื่อจะถามว่า...จะเอาอย่างไรกับ...คำท้าทายของสมเด็จฮุนเซน...อยากถามว่า...ที่ทำบ้าทำกล้าจะไปเอาแผ่นดินคืนมานั้น...วันนี้พวกมันจะไปไหม
