หลังบารัก โอบามา ประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา แต่งตั้งเป็นผู้ช่วยรัฐมนตรี กระทรวงกิจการทหารผ่านศึก ของประเทศสหรัฐอเมริกา
สืบค้นในเว็บไซต์กูเกิ้ล ชื่อ ลัดดา แทมมี่ มีผลการค้นหา 12,500 แห่ง...
ประวัติในวิกิพีเดีย ลัดดา แทมมี่ ดั๊กเวิร์ธ (LaddaTammy Duckworth) เป็นทหารผ่านศึกหญิงลูกครึ่งไทย-สหรัฐฯ สูญเสียขาทั้งสองข้างในสงครามรุกรานอิรัก
วันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2549 เป็นตัวแทนพรรคเดโมแครต ในการเลือกตั้งกลางเทอมสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรสหรัฐอเมริกา รัฐอิลลินอยส์
ประวัติส่วนตัว ลัดดา เกิดวันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2511 ที่กรุงเทพฯ เป็นบุตรีของแฟรงค์ แอล ดั๊กเวิร์ธ และนางละมัย สมพรไพลิน
ครอบครัวของเธอโยกย้ายไปในหลายประเทศแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตามหน้าที่การงานของบิดา เรียนจบชั้นมัธยมและมหาวิทยาลัยที่ฮาวาย มีดีกรีปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยจอร์จวอชิงตัน
ปัจจุบันกำลังศึกษาปริญญาเอก ที่มหาวิทยาลัยนอร์ทเทิร์นอิลลินอยส์
ปี 2535 ลัดดา สมัครเข้าร่วมกองทัพสหรัฐฯ เลือกที่จะเป็นนักบินเฮลิคอปเตอร์ เข้าร่วมรบในสงครามรุกรานอิรัก เพราะเป็นหนึ่งในหน้าที่ไม่กี่อย่างที่ผู้หญิงสามารถทำได้ระหว่างอยู่ในสนามรบ
ทว่า...วันที่ 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2547 เธอต้องสูญเสียขาทั้งสองข้าง และแขนข้างขวาพิการ เมื่อเฮลิคอปเตอร์ UH-60 แบล็กฮอว์ค ถูกยิงเข้ามาในเครื่อง เกิดระเบิดตรงที่นั่งนักบินผู้ช่วยที่ลัดดานั่งอยู่
เว็บบล็อก ของ อ๋อย กฤษณะ ไชยรัตน์ มนุษย์ล้ออารมณ์ดีเมืองไทย มีโอกาสได้พูดคุยใกล้ชิดกับมนุษย์ล้อหญิงเหล็ก ลัดดา แทมมี่ เมื่อครั้งที่มาเยือนเมืองไทย ราวเดือนมิถุนายน ปี 2550
กฤษณะเกริ่นนำว่า เธอคนนี้ มีชื่อว่า “พ.ต.หญิง ลัดดา แทมมี่ ดั๊กเวิร์ธ”
มีอาชีพเป็นทหาร ประจำกองทัพอเมริกา ทำหน้าที่เป็นนักบินร่วม การขับเครื่องบินเฮลิคอปเตอร์แบล็กฮอว์คลาดตระเวนทั่วน่านฟ้ากรุงแบกแดดเมื่อช่วง 3-5 ปีก่อน
แต่ก็เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับลัดดา เพราะนั่นคือ...หน้าที่งานประจำวัน
ลัดดาประจำการอยู่ในกรุงแบกแดด อาหารประจำวัน ส่วนใหญ่เป็นอาหารไทย ที่คุณแม่ละมัย สมพรไพลิน บรรจงจัดเตรียมใส่กระป๋อง และหีบห่อ ส่งไปให้อยู่เป็นประจำ
เย็นวันหนึ่งช่วงเดือนพฤศจิกายน 2547 เฮลิคอปเตอร์แบล็กฮอว์คที่ลัดดานั่งอยู่ด้วย กำลังบินกลับจากการไปลาดตระเวนบนน่านฟ้ากรุงแบกแดด จู่ๆก็ถูกกองกำลังฝ่ายตรงข้าม ยิงถล่มด้วยจรวดประทับบ่า
จรวดวิ่งเข้าชนเฮลิคอปเตอร์ฯ ด้านที่ลัดดานั่งเข้าอย่างจัง ทำให้ขาทั้ง 2 ข้างขาดทันที เพียงแต่วินาทีนั้น เธอยังรู้สึกชา ไม่รู้ว่าขาทั้งสองข้างขาดไปแล้ว
ลัดดา เล่าว่า เธอกับเพื่อนนักบินกัดฟันตั้งสติ พยายามประคองเอาเครื่องลงจอดได้สำเร็จ โดยมีเฮลิคอปเตอร์แบล็กฮอว์คอีกลำที่บินประกบตามหลังมา คอยยิงต่อสู้ คุ้มกันให้ จนกระทั่งเครื่องลงจอดได้อย่างปลอดภัย
พวกเรารอดชีวิตมาได้อย่างเหลือเชื่อ
“วินาทีนั้น คิดแต่เพียงว่า ต้องทำหน้าที่ให้สำเร็จอย่างเดียว คือ จะต้องนำเครื่องลงจอดให้ได้ และขอให้ทุกคนในเครื่องปลอดภัย”
ลัดดาบอก พร้อมทั้งหยิบสร้อยในคอออกมาโชว์ ซึ่งเป็นสร้อยสำหรับคล้องพระเครื่องที่คุณแม่ให้ไว้ติดตัวก่อนออกไปรบในสมรภูมิอิรัก
“คุณแม่ให้เหรียญ ลป.แหวน วัดดอยแม่ปั›ง จ.เชียงใหม่ คล้องติดตัวเอาไว้ตลอดเวลา ยังนึกว่า ถ้าไม่มีท่าน อาจไม่มีชีวิตรอดมาถึงวันนี้แล้วก็ได้ แต่คุณแม่แรกๆก็บ่นน้อยใจ และก็โมโหท่านว่า ทำไมไม่ช่วยลูกลัดดาเลย”
หลังเครื่องลงจอดปลอดภัยแล้ว ลัดดาก็เป็นลมฟุบ หมดสติทันที เพราะเสียเลือดมาก มาฟื้นรู้สึกตัวอีกที ก็เมื่อ 11 วันผ่านไปแล้ว
นอกจากรู้สึกตัว ลัดดายังรู้ว่า เธอเสียขาทั้งสองข้าง ด้วยความเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็ง เธอมีมุมคิดบวก ยังดีที่เอาชีวิตรอดมาได้ และได้ทำหน้าที่อย่างเต็มที่ในวินาทีเฉียดเป็นเฉียดตาย โดยที่ทุกคนปลอดภัย
ความรุนแรงของระเบิด คณะแพทย์โรงพยาบาลที่ชิคาโก ผ่าตัดตกแต่งแผล ขาทั้ง 2 ข้าง และแขนขวา ด้วยการตัดเนื้อตรงท้องมาปะเอาไว้แทนเนื้อจริงที่หายไป
ลัดดาต้องนอนพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล 6 เดือน ก่อนจะกลับไปรักษาตัวต่อที่บ้าน แล้วก็ไปๆมาๆระหว่างบ้านกับโรงพยาบาลเป็นเวลาอีกหลายเดือนต่อมา...กว่าร่างกายจะรับสภาพได้
ผลจากเหตุการณ์ครั้งนี้ ลัดดา แทมมี่ ดั๊กเวิร์ธ ต้องใส่ขาเทียม เป็นเหล็ก ควบคุมด้วยระบบคอมพิวเตอร์ไฮเทคทั้ง 2 ข้าง สลับกับการใช้รถเข็นวีลแชร์ เป็นมนุษย์ล้อในบางเวลา
เวลาผ่านไป 2 ปี....ราวปลายปี 2549 ลัดดาฟื้นตัวได้เร็วมาก ในที่สุดก็ตัดสินใจลงสมัคร ส.ส.ที่รัฐอิลลินอยส์ เขต 6 ตามคำเชิญชวนของแกนนำพรรคเดโมแครต ซึ่งหนึ่งในนั้น คือ ฮิลลารี คลินตัน อดีตสตรีหมายเลข 1 ของอเมริกา
ลัดดาลงพื้นที่เดินสายหาเสียง พบปะพี่น้องประชาชนรัฐอิลลินอยส์ ส่วนใหญ่ เป็นคนอเมริกัน มีคนเอเชียน้อยมาก แค่ไม่ถึงร้อยละ 5
เมื่อเมียงมองไปที่คู่แข่ง ผู้สมัครจากพรรครีพับลิกัน นอกจากเป็นเจ้าของพื้นที่เดิมและคนของรีพับลิกันแล้ว ยังเป็น ส.ส.ผูกขาดมายาวนานกว่า 30 ปี
ศึกนี้...จึงเป็นศึกใหญ่ที่โหดหินมากสำหรับลัดดา แทมมี่ หญิงเหล็กแห่งสมรภูมิอิรัก
ถึงจะเหมือนกระดูกคนละเบอร์ แต่ลัดดาก็ไม่เคยย่อท้อ ไม่ยอมจำนนต่อโชคชะตา กลับกัน ลัดดาเลือกเดินสายลงพื้นที่อย่างหนัก ด้วยขาเหล็กทั้ง 2 ข้าง สลับล้อรถเข็น วีลแชร์ที่ไปไหนมาไหนได้สะดวกไม่แพ้กัน
ทุกเมืองในสหรัฐฯ ส่วนใหญ่จะต้องมีการจัดทำสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆไว้พร้อมสรรพ ทางลาดขึ้นลงฟุตปาททางเท้า ที่จอดรถ ห้องน้ำคนพิการ ต้องมีรองรับอย่างทั่วถึง เพียงพอ เพราะเป็นกฎหมายที่ทุกคน...ทุกหน่วยงานต้องปฏิบัติตาม
บรรยากาศการหาเสียง ไม่ว่าจะมีปัญหาอุปสรรคถั่งโถมขนาดไหน ไม่ว่าลัดดาจะถูกพรรคคู่แข่งกล่าวหาโจมตีเพียงใดก็ตาม อาทิ โจมตีว่าเธอเป็นคนไทย เป็นคนเอเชีย ไม่ใช่คนอเมริกันแท้ อย่าไปลงคะแนนเลือกเธอ
การเมืองน้ำเน่า สาดโคลนใส่กันอย่างนี้ นอกจากมีให้เห็นในเมืองไทยแล้ว...ที่อเมริกาเขาก็มีเหมือนกัน
ลัดดายังเดินหน้าต่อไป ชูประเด็นใหญ่เรื่องสิทธิโอกาสคนพิการ สิทธิความเสมอภาคเท่าเทียมกันทั้งในสังคมการเมือง และด้านต่างๆในอเมริกา นอกเหนือไปจากนโยบายที่ต้นสังกัดเดโมแครตมีให้เป็นแนวทางหาเสียง
เมื่อถึงวันตัดสิน ผลการนับคะแนนการเลือกตั้ง ปรากฏว่า ลัดดาเกือบสอบได้ เธอแพ้ให้กับผู้สมัครเจ้าถิ่นรีพับลิกันอย่างเฉียดฉิว ห่างกันเพียง 2,000 คะแนน
คะแนนรวม ลัดดาได้มากว่า 1 แสนเสียง ครั้งนี้แม้ว่าจะแพ้
แต่ก็ถือเป็นการแจ้งเกิดในสนามการเมืองของหญิงเหล็กมนุษย์ล้อลูกครึ่งไทย-อเมริกันคนนี้ ได้เป็นอย่างดี
กฤษณะถามลัดดาต่อไปว่า อีก 2 ปี เลือกตั้งรัฐอิลลินอยส์สมัยหน้า จะลงสมัครอีกไหม? ลัดดาตอบสั้นๆว่า ขอปรึกษาสามีก่อน
ชำนาญ จันทร์เรือง กล่าวถึงแทมมี่เอาไว้ในเว็บไซต์มหาวิทยาลัยเที่ยงคืน www.midnightuniv.org ว่า แทมมี่มีประสบการณ์อย่างกว้างขวางด้านการบริหาร เคยเป็นผู้จัดการแผนกบริหารของโรตารีสากลประจำภูมิภาคเอเชีย-แปซิฟิก ระหว่างปี พ.ศ. 2545-2547 มีหน้าที่ดูแลพนักงานหลายหมื่นคนประจำสาขา ได้แก่ ญี่ปุ่น นิวเดลี ซิดนีย์ โซล ชิคาโก
แทมมี่เคยเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายส่งกำลังบำรุง กองกำลังป้องกันชาติที่เมืองพีโอเรีย เป็นผู้ดูแลการส่งกำลังบำรุง ซ่อมบำรุงยุทโธปกรณ์ มูลค่ากว่า 1,700 ล้านดอลลาร์
นอกจากนี้ แทมมี่ยังเคยเป็นผู้บังคับการกองร้อยปฏิบัติการแบล็กฮอว์ค UH-60A ฝึกอบรมทหารอากาศ ดูแลการซ่อมบำรุงยุทโธปกรณ์มูลค่ากว่า 50 ล้านดอลลาร์
อีกประเด็นที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึง ลัดดา แทมมี่ พูดภาษาต่างประเทศได้ 4 ภาษา รวมทั้งภาษาไทย เธอพูดชัดมาก จนบางคนแซวว่า...พูดชัดกว่าเด็กไทยในปัจจุบัน
นี่คือประวัติชีวิตเสี้ยวเล็กๆแต่ยิ่งใหญ่ของลัดดา แทมมี่ ดั๊กเวิร์ธ หญิงเหล็กลูกครึ่งอเมริกัน-ไทย ที่ทำให้คนไทยรู้สึกภาคภูมิใจ.
