ปากก็ร่ำร้องอยากให้ประเทศไทย..เหมือนเก่าแต่..การกระทำกลับไม่ใช่..ชนะแพ้ของนักการเมืองในเมืองไทย..ไม่ใช่ใครจะเป็นผู้บริหารราชการแผ่นดิน..แพ้ชนะของนักการเมืองในเมืองไทยใครจะได้เป็นผู้ครอบครองงบประมาณแผ่นดินใครจะเป็นผู้บริหารงบประมาณรายจ่ายใครจะได้เป็นผู้จัดซื้อจัดจ้างการเมืองเมืองไทย..จึงไม่เหมือนการเมืองในหลายๆ ประเทศที่เราไปลอกแบบอย่างมา..แต่เราเอามาไม่หมดเราอยากมีนายกรัฐมนตรีที่มาจากการเลือกตั้ง..แต่เราปฏิเสธการเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชน..นายกรัฐมนตรีจึงกลายเป็นแก้วสารพัดนึกของผู้แทนปวงชนในสภา..นายกรัฐมนตรีจึงเป็นฐานะและความมั่งคั่ง..ของผู้แทนปวงชนชาวไทยเพื่อจะดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีไว้ให้ครบสมัย..เพื่อจะเป็นนายกรัฐมนตรีอยู่ให้ได้..นายกรัฐมนตรีต้องตาบอดหูหนวกกับการคอร์รัปชั่นการ
ฉ้อราษฎร์บังหลวงของเหล่าฐานอำนาจที่อยู่ข้างล่างแค่ 76 ปีของประชาธิปไตย..เราจึงมีนายกรัฐมนตรี..เฉลี่ยแล้ว 5 ปี 2 คนสายเกินไปแล้วที่จะนำประเทศไทยกลับไปที่เก่า..เอาแค่จะให้หยุดอยู่กับที่ไม่ตกต่ำต่อไป..ก็ต้องรับว่ายากเย็นแสนเข็ญนักการเมืองแต่ละฝ่ายต่างฉกฉวย..สื่อออกมา..ทำการโจมตีซึ่งกันและกัน..และกำลังพัฒนาไปถึงการสร้างสื่อของพรรค..แน่นอนว่าข้างหน้าประชาชนจะแตกแยกกันยิ่งกว่าในวันนี้..สงครามระหว่างสีจะทำให้ประเทศนี้มีสงครามกลางเมืองครั้งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์..และหลังจากนั้น..ประเทศนี้จะเล็กลงในขณะที่ภูมิภาคนี้จะมีประเทศเพิ่มขึ้นผู้รับผิดชอบต่อประเทศในวันนี้..จะถูกเสียดสีสาปแช่งจากลูกหลานในวันหน้า..ในฐานะผู้พาความหายนะเข้ามาสู่แผ่นดิน..ในระหว่างการต่อสู้..ผู้คนมากมายจะพากันล้มตาย..หลังการต่อสู้จะมีผู้ถูกนำตัวไปสู่ตะแลงแกงแดนประหาร..ในศาลชื่อแปลกๆ และไม่คุ้นหูไม่ต้องแก้ไข..ไม่ต้องทำอะไร..แล้วเราจะพากันเดินไปถึงตรงนั้น..ไม่นานจากนี้ ■
