วันที่ไททานิค...ยักษ์ใหญ่...ประกาศว่า...นี่คือเรือที่ไม่มีวันล่มนั้น...คนทั้งโลกเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง...ยิ่งเมื่อมันจอดเทียบท่า...ตัวตนมันยิ่งชัดเจนว่า...นี่คืออมตะแห่งศตวรรษทุกๆ ชีวิตบนไททานิค...มอบกายถวายชีวิตให้กับความเชื่อ...มันคือการเดินทางร่วมไปกับเทพเจ้า..หัวเรือที่กรีดผ่านนํ้า..มหาสมุทรไม่ใช่สิ่งที่น่าพรั่นพรึงอีกต่อไปพายุใหญ่ลมแรง...มัจจุราชแห่งท้องนํ้า..เป็นเพียงกระแสที่พัดผ่าน นำความสำราญทิ้งออกไปสู่แผ่นนํ้าเบื้องท้ายไม่ต่างอะไรกับอำนาจที่ยิ่ง
ใหญ่..ต่างก็ประเมินตนว่าเป็นไททานิคเมื่อคนมองลงมาจากฟากฟ้าด้วยสายตาของนก...มันก็ไม่มีทั้งภูเขาและจอมปลวก...สรรพสิ่งทั้งหลายล้านไม่ใช่ปัญหา...ไม่มีแม่นํ้าใดกว้างจนข้ามไม่ได้ ไม่มีความเชี่ยวกรากใดๆ มาต่อต้านบนเก้าอี้ผู้บัญชาการเหล่าทัพ..ไม่ต่างอะไรกับเรือยักษ์ไททานิค..ศาสตราวุธแห่งสงคราม.คือประกาศิตแห่งอำนาจ..ตราบเท่าที่ทวยหาญและแสนยานุภาพเรียงรายอยู่เบื้องหน้า..ความเป็นอมตะจะล้อมกรอบจิตใจจนไร้สติปัญญาสติปัญญา
เพียงแค่จะติดว่า...เมื่อไม่นานก่อนหน้า...ณ...จุดที่เท้าแห่งเขายํ่าเหยียบ...ก็มีผู้อื่นยืนอยู่...ผู้ยืนอยู่ก่อนหน้า...บางท่านก็ปราชัยแพ้ภัย...บางท่านก็เร้นกายจากไปเพราะเกษียณอายุราชการ..บางท่าก็จากไปสู่ประตูคุกที่คุมขัง..แต่เที่ยงแท้สำคัญที่สุดนั้น..ไม่มีผู้ใดอยู่ยงคงกะพัน ทุกๆ ท่านล้วนมาและจากไปเรียบเรียงมาเพื่อที่จะบอกว่า...แผ่นดินไทยเรานี้เรียบประดุจมหาสมุทรอันไพศาล...มหาสมุทรไม่เคยเป็นของใคร ประเทศก็เช่นกัน...โชคชะตาอาจจะทำให้บางท่านก้าวขึ้น
มาสู่ความยิ่งใหญ่.บ่าวไพร่อาจจะโห่ร้องสรรเสริญท่านเป็นประดุจไททานิคเรือยักษ์ทว่า...บนความหลงตัวลืมตน..บนสายธารแห่งกาลเวลาชั่วขณะที่เผลอและประมาทเลินเล่อ..เพียงเฉียดเข้ากับส่วนของภูเขานํ้าแข็ง..ที่สงบเสงี่ยมเจียมตน..ที่พ้นนํ้าเพียงส่วนน้อยแต่ห้อยทิ้งความยิ่งใหญ่ไว้เบื้องล่าง...ไททานิคก็ถล่มจนวอดมาแล้วด้วยเหตุนี้..ยืนยันวจีแห่งพุทธที่ว่า...แตกดับย่อมเกิดกับทุกสรรพสิ่งประเทศไทยวันนี้...มีมหาประชาชนดั่งแผ่นนํ้ามหาสมุทร..มีไททานิคเรือ
ยักษ์..มีสันดอนเกาะแก่งและภูเขานํ้าแข็ง...รัฐบาลที่มาจากกองทัพ...อาจจะหลงใหลลืมตนว่าเป็น..ไททานิค..ที่ไม่มีวันล่มไม่มีวันจม...กองทัพก็อาจจะประเมินตน..ว่าอาวุธคือแก้วสารพัดนึกที่ไร้ผู้ต่อต้าน...คืนวันคริสต์มาส..ใกล้วันปีใหม่...ช่วงล่มสลายของไททานิค..จะเป็นประโยชน์กับใครได้บ้าง..ที่จะรับรู้และเรียนรู้ว่า...มหาสมุทรต่างหาก..คือผู้เคยปราชัย
