รัฐบาลที่อ่อนหัดและไร้ประสบการณ์ จะเหมาะสำหรับการบริหารงานในสถานการณ์ที่ไม่มีปัจจัยผันแปรมากมายนัก เพื่อจะได้นำเอาความรู้และประสบการณ์อันน้อยนิดในด้านการบริหารของตัวเองมาลองผิดลองถูกได้อย่างเต็มที่ และถือเป็นการสร้างสมประสบการณ์ ให้แกร่งกล้ามากขึ้น
ตรงกันข้าม หากปล่อยให้รัฐบาลที่ไร้ประสบการณ์และอ่อนหัด มาบริหารประเทศในยามสถานการณ์ผันผวนรุนแรง แทนที่จากร้ายจะกลายเป็นดี ก็จะพลิกผันเป็นเลวร้ายมากขึ้นอีกหลายสิบเท่า โดยเฉพาะรัฐบาลที่อ่อนหัดและไร้ประสบการณ์ ถ้าพูดกันตรงไปตรงมา ก็ต้องบอกว่า ประชาชนส่วนใหญ่ในประเทศนี้ไม่ได้เลือกให้มาบริหารประเทศ แต่เป็นการผลักดันมาจากอีกอำนาจหนึ่งที่มีอยู่จริงในประเทศนี้
และจนถึงวันนี้ รัฐบาลอ่อนหัดไร้ประสบการณ์ ก็ยังบริหารบ้านเมืองแบบเอาหัวโขกกำแพงโป๊กๆไม่หยุด โดยเฉพาะสถานการณ์ วิกฤติล่อแหลมตรงหน้า ซึ่งเกิดจากความขัดแย้งอย่างรุนแรงของคนสองฝ่าย ถึงขั้นมีการใช้อาวุธสงครามยิงปะทะกันกลางเมือง แสดงให้เห็นว่า สถานการณ์ยิ่งเลวร้ายหนักขึ้นทุกวัน หากยังปล่อยให้หลับหูหลับตาแก้ปัญหากันส่งเดชอีก ปัญหาอาจบานปลายถึงขั้นเทียบเคียงกับสถานการณ์ความรุนแรงทางจังหวัดชายแดนภาคใต้ได้เช่นกัน
โดยเฉพาะทางภาคใต้นั้น ได้ลุกลามจนถึงขั้นไม่ยอมรับอำนาจ ไม่ยอมรับกฎหมาย และต้องการตัดสินปัญหาด้วยการใช้กำลังอาวุธ ส่วนสถานการณ์ที่กรุงเทพฯ ยังอยู่ในขั้นครึ่งๆกลางๆ ยอมรับบ้างไม่ยอมรับบ้าง และไม่ต้องการใช้กำลังอาวุธตัดสินปัญหาถ้าไม่จำเป็น
และสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานนี้แหละครับ ผมถึงบอกว่า จะปล่อยให้รัฐบาลอ่อนหัด ไร้ประสบการณ์มาตัดสินใจแก้ปัญหาแบบส่งเดชไม่ได้ เพราะถ้าทำไม่ดี ปัญหาครึ่งๆกลางๆก็จะลุกลามบานปลายกลายเป็นปัญหาใหญ่ที่แก้ได้ลำบาก
ฉะนั้น ตามความเห็นของผม คงต้องเปลี่ยนรัฐบาลโดยเร็วที่สุด เพื่อให้คณะบุคคลที่เป็นฝ่ายบริหาร ซึ่งจะเข้ามาแทนที่เป็นบุคคลระดับลายครามผ่านปัญหามาเยอะได้เข้ามาบริหารงานแทน
ขณะเดียวกัน หากจะปล่อยให้เปลี่ยนแปลงคณะผู้บริหารไปตามยถากรรม เรียกว่าเปลี่ยนแบบพลิกขั้ว เอาฝ่ายม็อบเสื้อแดงมาบริหารประเทศแทนกันเลยทีเดียว ผมก็ยังมองว่า ปัญหาไม่จบอยู่ดี เพราะประเทศนี้ เสียงข้างมากที่มาจากการเลือกตั้ง ไม่ใช่เสียงที่จะใช้อำนาจบริหารประเทศอย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาดได้ทั้งหมด แต่ยังมีเสียงจากประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศที่มีความศรัทธาสถาบันหลักของชาติอื่นๆอีก เช่น สถาบันศาสนา สถาบันตุลาการ สถาบันเบื้องสูง
ผมถึงบอกว่า วันนี้ คนไทยต้องเลิกคิดบริหารประเทศแบบข้าเก่งคนเดียวได้แล้ว
เพราะสถานการณ์ปัจจุบัน ไม่มีใครสามารถกินรวบทุกสิ่งทุกอย่างได้อีกต่อไป แต่จะต้องเข้ามาร่วมกันบริหารจัดการผลประโยชน์ของประเทศ บนกติกาที่เป็นกลางและเปิดกว้างให้แก่คนทุกฝ่ายอย่างเท่าเทียมกัน หากทำเช่นนี้ได้ แผ่นดินไทยก็จะกลายเป็นปึกแผ่นแน่นแฟ้นอีกครั้ง
ผมคิดทบทวนดูหลายรอบ พบว่าคนไทยค่อนข้างแปลก ต่างฝ่ายต่างเรียกร้องประชาธิปไตย แต่ไม่เข้าใจว่าประชาธิปไตยคืออะไร และจะต้องแก้ปัญหาที่เกิดจากการใช้ประชาธิปไตยอย่างไร
ตอนนี้ ทั้งสองฝ่ายต่างเอาหัวโขกกำแพงโป๊กๆ ฝ่ายหนึ่งหลับหูหลับตาใช้กฎหมายลูกเดียว ส่วนอีกฝ่ายก็แหกปากให้ยุบสภาอย่างเดียว ทั้งที่ 2 หนทางนี้ ไม่มีทางแก้ปัญหาได้เลย แต่ก็ยังดึงดันจะทำกันให้ได้
พรุ่งนี้ เรามาว่ากันต่อ ถึงทางออกของประเทศไทย.
"เห่าดง"
