คำศัพท์ฮิตบนอินเตอร์เน็ต “อย่ามาเหวง” กำลังกลายเป็น “วาทะกรรม” เพื่อดิสเครดิต “หมอเหวง” น.พ.เหวง โตจิราการ...อันเนื่องมาจากการเปิดโต๊ะเจรจาระหว่าง “กลุ่มคนเสื้อแดง” และ “รัฐบาล”“อย่ามาเหวง” เป็นคำศัพท์ที่สื่อถึง การพูดไม่รู้เรื่อง หรือ การพูดไม่ได้เนื้อหาใจความ หรือ การพูดจาวกไปวนมาซึ่ง
การเจรจาสองครั้งที่ผ่านมา...ประชาชนที่คอยเชียร์คอยชมรัฐบาล “ประชาธิปัตย์” รู้สึกว่า “หมอเหวง” หลุดออกจากประเด็นบนโต๊ะเจรจามากที่สุดบุคคลเหล่านั้นจึงนำที่มาที่ไปมาตั้งเป็นคำเรียกว่า “อย่ามาเหวง” คือ อย่ามาพูดไม่รู้เรื่องซึ่งเรื่องนี้ “หม่อมปลื้ม” ม.ล.ณัฏฐกรณ์ เทวกุล ก็ได้พูดให้แง่คิดที่ดี...เพราะหากใครได้ฟังการเจรจาสองครั้งที่ผ่านมา“หมอเหวง” เป็นบุคคลที่พูดด้วย “เนื้อหา” แน่นที่สุดเขาทำตัวเป็น “เป้าหลอก” ให้เห็นการแสดงออกทางคำพูดของ
นายกรัฐมนตรี และอากัปกิริยาของทางรัฐบาลอย่างชัดเจนโดยเฉพาประเด็น “ข้อเท็จจริง” ที่นำมาแสดงให้ประชาชนได้รับทราบ...เกือบทุกประเด็น “แทงใจดำ” บุคคลซึ่งเป็นใหญ่ในรัฐบาลเพราะพวกเขาไม่สามารถ “หาหลักฐาน” และ “เหตุผล” มาอ้างอิงคะคานกับคำพูดเหล่านั้น“หม่อมปลื้ม” วิเคราะห์ว่า...ใครที่ฟังหมอเหวงไม่รู้เรื่อง แปลว่า บุคคลนั้นมีความรู้น้อยกว่าหมอเหวงที่ว่ามีความรู้น้อย...คือรู้ในข้อเท็จจริงและประเด็นที่ “หมอเหวง” นำมาพูดว่าต้องการทำเช่น
นี้เพื่อหวัง “ผลลัพธ์” ในเรื่องอะไรเขาเหล่านั้นตามไม่ทัน หรือไม่รู้จริงๆ หรือรู้เข้าใจแต่ไม่ยอมรับเพราะเป็นฝ่ายตรงข้าม เพราะประชาชนส่วนใหญ่ต่างรู้ทั้งรู้ว่า “การยุบสภา” มิใช่สิ่งที่สามารถเกิดขึ้นได้ง่าย...หากผู้มีอำนาจเขาไม่ยอมรับ...เขาก็คง “ยึดมั่น” ในคำเดิมแล้วจะทำอย่างไรเพื่อ “เปิดแผล” มิให้ถูกมองว่า “ฝ่ายรัฐบาล” ดูดีเพราะคำพูดเพียงอย่างเดียวกี่ครั้งที่ “อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ” ออกอาการหลุด...จนต้องเข้าไปคลุกวงในกับ “จตุพร พรหมพันธุ์”ถือว่าได้
ผลลัพธ์เป็นที่น่าพอใจ “บนโต๊ะเจรจา” กับการขำข้อมูล “เป็นจริง” ซึ่งประชาชนไม่เคยรับรู้มาเผยแพร่ให้เกิดการติดตามประเด็น“อย่ามาเหวง” จึงไม่มีอะไรมากนอกจากเป็นเสียงร้องโหยหวนของบุคคลที่เชียร์รัฐบาล ซึ่งตั้งขึ้นมาเป็น “วาทะกรรม” เพื่อดิสเครดิตการต่อสู้ทางการเมืองฝ่ายตรงข้ามแค่นั้นจริงๆ กับการลดความน่าเชื่อถือของ “หมอเหวง”
