บทความโดย..ลูกชาวนาไทย
แม้ผมว่าผมจะไม่ได้เป็นทหาร แต่สมัยเด็กๆ เคยบ้าอ่านตำราพิชัยสงครามต่างๆ ตั้งแต่ ซุนวู เคล้าเซวิชย์ เป็นต้น ทำให้พอมีความรู้ยุทธศาสตร์กว้างๆ พอสมควร ผมเลยชอบเดินดูแนวรบ หรือ "แนวตั้งรับของฝ่ายเสื้อแดง" ว่ามีจุดอ่อนอย่างไร การเข้าตีจะง่ายหรือไม่ จำนวนคน สิ่งกีดขวาง โดยธรรมชาติ และที่สร้างขึ้นมีเพียงพอหรือไม่
เมื่อวานก็เลยเดินไปดูทั้งสีลม ฝั่งทหารฝ่ายอำมาตย์ ที่มีอาวุธสงครามพร้อมเต็มที่ กับฝั่งถนนราชดำริ ที่เหมือนชาวบ้านบางระจัน มือเปล่า แต่ใจสู้
ฝั่งสีลม ก็มีทหารตั้งลวดหนาม และอยู่กันเป็นกลุ่มๆ กับประชาชนที่เดินกันไปมา เพราะไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะย่านนั้นเป็นย่านธุรกิจจอแจ ตอนนี้เหมือนใจกลางกรุงเบรุตช่วงสงครามกลางเมืองเลบานอล
ข้ามถนนสีลมไปถนนราชดำริ จะเห็นแนวกำแพงไม้ไผ่ ที่เป็นเหมือน "กำแพงเบอร์ลินแบบอนาถาของคนยาก" ตั้งขวางอยู่ ผมเดินเข้าไปในเขตกำแพงอย่างไม่ยาก แม้จะไม่ได้ใส่ชุดแดง แต่ "ใจถึงใจ" คือ การ์ดก็ดูรู้ว่าผมเป็นเสื้อแดง ไม่มีอาวุธอะไร เขาก็ให้ผ่านปกติ
ในแนวกำแพงของเสื้อแดง ก็เหมือนเดินเข้ามาอีกโลกหนึ่ง โลกในศตวรรษที่ 17 ยุค "ชาวบ้านบางระจัน" ทำกำแพงค่ายสู้กับพม่า" มีกำแพงไม้ไผ่ตั้งขวางสองชั้นอยู่ ผมมองแล้วกำแพงนี้คงต้าน ระเบิดไม่ได้ หากทหารอำมาตย์ใช้ระเบิดเข้าทำลาย แต่ "ชาวบ้านคงทำอะไรได้ไม่มากกว่านี้"
ชาวบ้านในแนวนี้เป็นคนเหนือส่วนใหญ่ พวกเขามีความุ่งมั่นมาก แม้จะมีคนตายไปแล้ว 20 ศพ เจ็บร่วมพัน แต่จากการพูดคุย ไม่มีใครกลัว ไม่มีคนถอย มีแต่ความแค้น และพร้อมที่จะเข้าสู้ แม้ไม่มีอาวุธอะไรมากไปกว่า "ตีนตบ" และก้อนหินอะไรที่หาได้บริเวณนั้น
ตลอดแนวถนนราชดำริจากกำแพงค่ายบางระจัน ถึงเวทีราชประสงค์ ระยะทาง 1,600 เมตร มีพี่น้องตั้งเต้น นอนอยู่นับหมื่นคน ทั้งคนแก่ หนุ่มสาว แนวหน้าใกล้ ๆ พวกเขาเตรียมต้อนรับทหารเต็มที่ พวกเขามั่นใจว่าทหารจะโจมตีเข้ามาในด้านนี้
ยิ่งใกล้เวทีราชประสงค์ คนยิ่งหนาแน่น เต้นท์ รถยนต์ และสิ่งกีดขวางยิ่งหนาแน่น
หากทหารจะรุกเข้ามาด้านนี้ หรือด้านไหนๆ ผมว่ากว่าจะเข้าคลียร์ได้คงหลายวัน และ "ศพ" คงนับพัน และทหารจะบาดเจ็บล้มตายกันมากแน่นอน
ผมมองไม่เห็น "ความเป็นไปได้" ของการสลายแม้แต่น้อย ในด้านยุทธวิธี ถนนก็มีกำแพงสูงรอบ ทำให้การหนี การเคลื่อนไหวลำบาก การผลักดัน จะทำให้เกิดการแออัด สุดท้ายก็ถอยไม่ได้ ทั้งม็อบและทหาร จะเผชิญหน้ากันกลางถนน
ตรงนี้การวิ่งหนีจะลำบากมาก "อาจมีการเผาทหารทิ้งทั้งกองทัพแบบขงเบ้งก็ได้
กว่าจะถึงราชประสงค์ 1,600 เมตร ผมมองว่าเคลื่อนผลักได้ 300 เมตร ก็แย่แล้ว
อันที่จริงแนวรบเสื้อแดง ไม่อาจตีได้ในทุกจุด โดยไม่เหยียบคนไทยด้วยกันเข้าไป
คนตายคนเจ็บมากแน่นอน แต่เสื้อแดงจะไม่สลาย เพราะขนาดการเข้าตีของทหาร "เล็กน้อยมาก" เมื่อเทียบกับ "แนวรบทั้งแนว
อย่าว่าแต่ หากมีไฟลุกขึ้นที่อาคารใด ย่านราชประสงค์จะกลายเป็นทะเลเพลิงทันที
ถึงตอนนั้นแกนนำ ก็คงคุมไม่ได้
ความเป็นไปได้ของการ "สลายม็อบ"แทบไม่มี
แต่ "ความตั้งใจที่จะฆ่าคนไทยด้วยกันเอง" ของคนแก่กับเด็กบางคนมีเต็มร้อย
เมื่อวานก็เลยเดินไปดูทั้งสีลม ฝั่งทหารฝ่ายอำมาตย์ ที่มีอาวุธสงครามพร้อมเต็มที่ กับฝั่งถนนราชดำริ ที่เหมือนชาวบ้านบางระจัน มือเปล่า แต่ใจสู้
ฝั่งสีลม ก็มีทหารตั้งลวดหนาม และอยู่กันเป็นกลุ่มๆ กับประชาชนที่เดินกันไปมา เพราะไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะย่านนั้นเป็นย่านธุรกิจจอแจ ตอนนี้เหมือนใจกลางกรุงเบรุตช่วงสงครามกลางเมืองเลบานอล
ข้ามถนนสีลมไปถนนราชดำริ จะเห็นแนวกำแพงไม้ไผ่ ที่เป็นเหมือน "กำแพงเบอร์ลินแบบอนาถาของคนยาก" ตั้งขวางอยู่ ผมเดินเข้าไปในเขตกำแพงอย่างไม่ยาก แม้จะไม่ได้ใส่ชุดแดง แต่ "ใจถึงใจ" คือ การ์ดก็ดูรู้ว่าผมเป็นเสื้อแดง ไม่มีอาวุธอะไร เขาก็ให้ผ่านปกติ
ในแนวกำแพงของเสื้อแดง ก็เหมือนเดินเข้ามาอีกโลกหนึ่ง โลกในศตวรรษที่ 17 ยุค "ชาวบ้านบางระจัน" ทำกำแพงค่ายสู้กับพม่า" มีกำแพงไม้ไผ่ตั้งขวางสองชั้นอยู่ ผมมองแล้วกำแพงนี้คงต้าน ระเบิดไม่ได้ หากทหารอำมาตย์ใช้ระเบิดเข้าทำลาย แต่ "ชาวบ้านคงทำอะไรได้ไม่มากกว่านี้"
ชาวบ้านในแนวนี้เป็นคนเหนือส่วนใหญ่ พวกเขามีความุ่งมั่นมาก แม้จะมีคนตายไปแล้ว 20 ศพ เจ็บร่วมพัน แต่จากการพูดคุย ไม่มีใครกลัว ไม่มีคนถอย มีแต่ความแค้น และพร้อมที่จะเข้าสู้ แม้ไม่มีอาวุธอะไรมากไปกว่า "ตีนตบ" และก้อนหินอะไรที่หาได้บริเวณนั้น
ตลอดแนวถนนราชดำริจากกำแพงค่ายบางระจัน ถึงเวทีราชประสงค์ ระยะทาง 1,600 เมตร มีพี่น้องตั้งเต้น นอนอยู่นับหมื่นคน ทั้งคนแก่ หนุ่มสาว แนวหน้าใกล้ ๆ พวกเขาเตรียมต้อนรับทหารเต็มที่ พวกเขามั่นใจว่าทหารจะโจมตีเข้ามาในด้านนี้
ยิ่งใกล้เวทีราชประสงค์ คนยิ่งหนาแน่น เต้นท์ รถยนต์ และสิ่งกีดขวางยิ่งหนาแน่น
หากทหารจะรุกเข้ามาด้านนี้ หรือด้านไหนๆ ผมว่ากว่าจะเข้าคลียร์ได้คงหลายวัน และ "ศพ" คงนับพัน และทหารจะบาดเจ็บล้มตายกันมากแน่นอน
ผมมองไม่เห็น "ความเป็นไปได้" ของการสลายแม้แต่น้อย ในด้านยุทธวิธี ถนนก็มีกำแพงสูงรอบ ทำให้การหนี การเคลื่อนไหวลำบาก การผลักดัน จะทำให้เกิดการแออัด สุดท้ายก็ถอยไม่ได้ ทั้งม็อบและทหาร จะเผชิญหน้ากันกลางถนน
ตรงนี้การวิ่งหนีจะลำบากมาก "อาจมีการเผาทหารทิ้งทั้งกองทัพแบบขงเบ้งก็ได้
กว่าจะถึงราชประสงค์ 1,600 เมตร ผมมองว่าเคลื่อนผลักได้ 300 เมตร ก็แย่แล้ว
อันที่จริงแนวรบเสื้อแดง ไม่อาจตีได้ในทุกจุด โดยไม่เหยียบคนไทยด้วยกันเข้าไป
คนตายคนเจ็บมากแน่นอน แต่เสื้อแดงจะไม่สลาย เพราะขนาดการเข้าตีของทหาร "เล็กน้อยมาก" เมื่อเทียบกับ "แนวรบทั้งแนว
อย่าว่าแต่ หากมีไฟลุกขึ้นที่อาคารใด ย่านราชประสงค์จะกลายเป็นทะเลเพลิงทันที
ถึงตอนนั้นแกนนำ ก็คงคุมไม่ได้
ความเป็นไปได้ของการ "สลายม็อบ"แทบไม่มี
แต่ "ความตั้งใจที่จะฆ่าคนไทยด้วยกันเอง" ของคนแก่กับเด็กบางคนมีเต็มร้อย
