บรรยากาศบ้านเมืองตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับ แดนสนธยา การเมือง เศรษฐกิจ สังคมปั่นป่วนวุ่นวาย ไม่เคยมีข้าราชการประจำออกมาแสดงความไม่พอใจต่อกรณีการแต่งตั้งโยกย้ายกันถึงขนาดนี้ และไม่เคยมีรัฐบาลชุดไหนที่ทำเรื่องอื้อฉาวได้ขนาดนี้
ในที่สุด สถานการณ์ทั้งหมด ก็เข้าทำนอง น้ำลดตอผุด รัฐบาลอดอยากปากแห้ง เต็มไปด้วยเรื่องราวของการทุจริตทั้งในเชิงนโยบายและปล้นกลางแดด
ถึงวันนี้เรื่องของ ร่าง พ.ร.บ.ประกอบธุรกิจค้าปลีกค้าส่ง ได้รับการอนุมัติให้ผ่านหลักการจากที่ประชุม ครม.เข้าสู่ขั้นตอนการกลั่นกรองของคณะกรรมการกฤษฎีกา เพื่อนำสู่การพิจารณาของสภาต่อไป
ก่อนจะสายเกินไป พ.ร.บ.ฉบับนี้อย่างที่ได้เกริ่นเอาไว้แล้วว่า มีปัญหาซุกซ่อนเอาไว้ไม่น้อย หมกเม็ด อะไรบางอย่างเอาไว้ ในการเอื้อประโยชน์กับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งโดยเฉพาะ ที่แปลกก็คือเป็นร่างที่ผู้แทนการค้าไทยโดยคุณเกียรติ สิทธีอมร เสนอเข้ามาด้วย จะแค่ให้คำปรึกษาหรือเสนอแนะก็อีกเรื่อง แต่นี่เสนอกฎหมายเข้ามาทั้งฉบับ ในขณะที่ร่างของกระทรวงพาณิชย์ ร่างของรัฐบาลเองไม่มีความหมาย
เพราะมีผลประโยชน์มหาศาลซุกซ่อนอยู่
เนื่องจากร่างของผู้แทนการค้าไทยนั้นพิจารณาดีๆแล้วเป็นการเอื้อประโยชน์ให้กับ กลุ่มผู้ผลิตและกลุ่มพ่อค้าคนกลาง โดยตรง
นอกจากนี้ร่าง พ.ร.บ.ดังกล่าวยังมุ่งที่จะ จำกัดสิทธิของห้างค้าปลีกอย่างเห็นได้ชัด ก็ไม่รู้ว่าจะตั้งชื่อกฎหมายว่า การประกอบธุรกิจค้าปลีกหรือค้าส่งไว้ทำพระแสงอะไร และขึ้นชื่อว่ากฎหมายนั้นควรจะให้ความเป็นธรรมกับทุกฝ่าย ไม่ใช่จำกัดสิทธิฝ่ายหนึ่งเพื่อให้อีกฝ่ายได้ประโยชน์
ความไม่ชอบมาพากลในการร่างกฎหมายฉบับผู้แทนการค้าไทยไม่มีคณะกรรมการในระดับจังหวัดที่จะทำหน้าที่ในการออกใบอนุญาตเท่ากับเป็นการผูกขาดอำนาจไว้กับคณะกรรมการกลางทั้งหมด ซึ่งแต่ละปีจะมีผู้ขออนุญาตเปิดห้างค้าปลีกสมัยใหม่ ห้างสรรพสินค้าและร้านค้าปลีกรายย่อยเป็นจำนวนมากกว่า 1 พันราย และจะเป็นช่องทางที่แสวงหาประโยชน์โดยไม่มีการถ่วงดุลตรวจสอบได้หรือไม่
ที่แปลกอีกเรื่องก็คือร่างกฎหมายฉบับนี้ได้รวมเอาเรื่อง สัญญาที่ไม่เป็นธรรม ระหว่างผู้ผลิต ผู้นำส่งสินค้า และห้างค้าปลีกสมัยใหม่เอาไว้ด้วย ทั้งที่ไม่เคยระบุถึงหน้าที่ความรับผิดชอบหรือแม้จะกล่าวถึงเอาไว้ตั้งแต่ต้น ไม่มีแม้แต่คำนิยามด้วยซ้ำ
เป็นการให้อำนาจคณะกรรมการเข้ามาแทรกแซงการทำสัญญาการค้าตามปกติระหว่างคู่ค้า ซึ่งเป็นการขัดกับหลักการค้าเสรีและเป็นการสร้างธรรมเนียมหลักปฏิบัติที่ผิดๆให้กับภาคธุรกิจเช่นกัน
แค่นี้ก็พอจะมองภาพอะไรได้ชัดขึ้น ผู้ค้าปลีกรายย่อยที่ฝากความหวังไว้กับกฎหมายฉบับนี้ โดยเฉพาะร้านโชห่วยที่ต้องการความคุ้มครอง กลับถูกหลอกเอาไปเป็นตัวประกัน ตกเป็นเหยื่อของพ่อค้าคนกลางต่อไป ร่างกฎหมายเพื่อเอาเปรียบคนจน เอื้อนายทุน สมกับเป็นรัฐบาลนายทุนแท้ๆ.
หมัดเหล็ก
ในที่สุด สถานการณ์ทั้งหมด ก็เข้าทำนอง น้ำลดตอผุด รัฐบาลอดอยากปากแห้ง เต็มไปด้วยเรื่องราวของการทุจริตทั้งในเชิงนโยบายและปล้นกลางแดด
ถึงวันนี้เรื่องของ ร่าง พ.ร.บ.ประกอบธุรกิจค้าปลีกค้าส่ง ได้รับการอนุมัติให้ผ่านหลักการจากที่ประชุม ครม.เข้าสู่ขั้นตอนการกลั่นกรองของคณะกรรมการกฤษฎีกา เพื่อนำสู่การพิจารณาของสภาต่อไป
ก่อนจะสายเกินไป พ.ร.บ.ฉบับนี้อย่างที่ได้เกริ่นเอาไว้แล้วว่า มีปัญหาซุกซ่อนเอาไว้ไม่น้อย หมกเม็ด อะไรบางอย่างเอาไว้ ในการเอื้อประโยชน์กับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งโดยเฉพาะ ที่แปลกก็คือเป็นร่างที่ผู้แทนการค้าไทยโดยคุณเกียรติ สิทธีอมร เสนอเข้ามาด้วย จะแค่ให้คำปรึกษาหรือเสนอแนะก็อีกเรื่อง แต่นี่เสนอกฎหมายเข้ามาทั้งฉบับ ในขณะที่ร่างของกระทรวงพาณิชย์ ร่างของรัฐบาลเองไม่มีความหมาย
เพราะมีผลประโยชน์มหาศาลซุกซ่อนอยู่
เนื่องจากร่างของผู้แทนการค้าไทยนั้นพิจารณาดีๆแล้วเป็นการเอื้อประโยชน์ให้กับ กลุ่มผู้ผลิตและกลุ่มพ่อค้าคนกลาง โดยตรง
นอกจากนี้ร่าง พ.ร.บ.ดังกล่าวยังมุ่งที่จะ จำกัดสิทธิของห้างค้าปลีกอย่างเห็นได้ชัด ก็ไม่รู้ว่าจะตั้งชื่อกฎหมายว่า การประกอบธุรกิจค้าปลีกหรือค้าส่งไว้ทำพระแสงอะไร และขึ้นชื่อว่ากฎหมายนั้นควรจะให้ความเป็นธรรมกับทุกฝ่าย ไม่ใช่จำกัดสิทธิฝ่ายหนึ่งเพื่อให้อีกฝ่ายได้ประโยชน์
ความไม่ชอบมาพากลในการร่างกฎหมายฉบับผู้แทนการค้าไทยไม่มีคณะกรรมการในระดับจังหวัดที่จะทำหน้าที่ในการออกใบอนุญาตเท่ากับเป็นการผูกขาดอำนาจไว้กับคณะกรรมการกลางทั้งหมด ซึ่งแต่ละปีจะมีผู้ขออนุญาตเปิดห้างค้าปลีกสมัยใหม่ ห้างสรรพสินค้าและร้านค้าปลีกรายย่อยเป็นจำนวนมากกว่า 1 พันราย และจะเป็นช่องทางที่แสวงหาประโยชน์โดยไม่มีการถ่วงดุลตรวจสอบได้หรือไม่
ที่แปลกอีกเรื่องก็คือร่างกฎหมายฉบับนี้ได้รวมเอาเรื่อง สัญญาที่ไม่เป็นธรรม ระหว่างผู้ผลิต ผู้นำส่งสินค้า และห้างค้าปลีกสมัยใหม่เอาไว้ด้วย ทั้งที่ไม่เคยระบุถึงหน้าที่ความรับผิดชอบหรือแม้จะกล่าวถึงเอาไว้ตั้งแต่ต้น ไม่มีแม้แต่คำนิยามด้วยซ้ำ
เป็นการให้อำนาจคณะกรรมการเข้ามาแทรกแซงการทำสัญญาการค้าตามปกติระหว่างคู่ค้า ซึ่งเป็นการขัดกับหลักการค้าเสรีและเป็นการสร้างธรรมเนียมหลักปฏิบัติที่ผิดๆให้กับภาคธุรกิจเช่นกัน
แค่นี้ก็พอจะมองภาพอะไรได้ชัดขึ้น ผู้ค้าปลีกรายย่อยที่ฝากความหวังไว้กับกฎหมายฉบับนี้ โดยเฉพาะร้านโชห่วยที่ต้องการความคุ้มครอง กลับถูกหลอกเอาไปเป็นตัวประกัน ตกเป็นเหยื่อของพ่อค้าคนกลางต่อไป ร่างกฎหมายเพื่อเอาเปรียบคนจน เอื้อนายทุน สมกับเป็นรัฐบาลนายทุนแท้ๆ.
หมัดเหล็ก
