ในการต่อสู้ทางการเมือง...สื่อมวลชนจะกลายเป็นผู้ต้องหา...เมื่อมองเข้าไปในเหรียญเดียวกัน...บางสื่อก็เห็นแต่ด้านของก้อย บางส่วนก็เห็นแต่ด้านของหัว
จึงไม่น่าจะเป็นของแปลกที่สื่อมวลชนคนไทยในวันที่ไฟแห่งความแตกแยกกำลังโหมกระหน่ำ...และเพิ่มความร้อนแรงเร่าร้อนขึ้นทุกอย่างก้าวของเข็มบอกเวลา...จะเห็นไม่เหมือนกัน...คือต่างกัน...และสนองตอบไปคนละทิศทางแบบนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่...ใช่ว่าจะไม่เคยเกิดขึ้นมาในโลกระหว่าง 10 ปีแห่งความยุ่งเหยิงของการ...ปฏิวัติวัฒนธรรมของ...มาดามเจียงจิง...หรือในช่วงแห่งสงครามกลางเมืองในประเทศจีน ระหว่าง...1927-1935สื่อของจีนในขณะนั้นก็แยกข้าง
แบ่งฝ่าย...สาดสีใส่ไคล้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย...เหยี่ยนหมินยึเป้า...กับ ชินหวา...ก็ถูกยึดเป็นหัวหาดของแต่ละฝ่าย...ใช้หน้ากระดาษประกาศความคิดของตนออกไปสู่การรับรู้ของประชาชน...หรือกล่าวหาฝ่ายตรงกันข้าม...โดยแฝงเรื่องราวเข้าไปจนกลายเป็นเท็จปนจริงและจริงปนเท็จ...กว่าสงครามจะเบ็ดเสร็จ...เมื่อแก๊งออฟโฟร์...ของ มาดามเจียงจิง...พลาดท่าให้กับการตายของประธานเหมาเจ๋อตุง...จึงโดนพรรคพวกเก่าของท่านประธาน...รวบยกฝูงไปเข้าคุกในข้อ
หาเป็นศัตรูกับประชาชนประเทศไทยวันนี้...แม้แต่คนในฉบับเดียวกันยังมองต่างมุมซึ่งกันและกัน...ไม่ว่าจะในฉบับใหญ่หัวสีหรือฉบับรองๆ ลดหลั่นไล่กันลงมา...ว่ากันไปแล้ว มันเป็นเสน่ห์...ของความเป็นประชาธิปไตย...ที่ให้อำนาจแห่งการคิดและเขียน เป็นของประชาชน...แต่เสน่ห์นั้นอาจจะเปลี่ยนเป็นความชั่วร้าย...ถ้าสื่อเอาไปเบียดเบียนเพื่อเอาไปรับใช้...เพื่อความอยู่รอดในสัมปทานที่ได้รับมาจากรัฐบาล...เราจึงต้อง...ให้หาสัจจะจากความจริง ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่ม
ต้นกันจากความจริงประเทศไทยวันนี้...ผู้เสพสื่อทั้งหลาย...จึงต้องเสพอย่างระมัดระวังรอบคอบ...เสพให้รอบด้านครบรส...ไตร่ตรองหาต้นตอของมันให้พบก่อนกดคีย์ส่งมันเข้าสู่สมองส่วนความจำ...ดีเลวชั่วช้า...หรือน่าสรรเสริญ...จะปรากฏตัวของมันออกมาในวันหน้า...เพราะความเป็นจริงมันก็คือความจริง...มารก็ต้องเป็นมาร...แม้มันจะใส่หน้ากากของเทพ...ส่วนเทพก็จะเป็นเทพ...แม้มันจะถูกมัดโซ่จองจำอยู่ในแถวล่างสุดของนรกอเวจี
