ร้อนลมเมือง เย็นลมป่า กฎเกณฑ์กติกา และเงื่อนไขการต่อสู้ ทางการเมือง เปลี่ยนจาก พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร เป็นสองมาตรฐานและประชาธิปไตย ย้อนหลังไปเมื่อ 19 กันยายน 2549 ตกผลึกถึงปัจจุบันพิสูจน์ถึงความล้มเหลวและร้าวลึกของระบอบประชาธิปไตยที่อ่อนแอ
การเจรจาเพื่อสงบศึกทางการเมืองทุกครั้งต้องมีเหตุร้ายแรง ถึงเสียเลือดเสียเนื้อ แต่ด้วยที่ระบอบประชาธิปไตยอ่อนแอเกินไป เงื่อนไขและการเจรจาในระบอบประชาธิปไตยจึงหาข้อยุติที่ถาวรได้ยาก
เป“นอุปสรรคต่อการพัฒนาระบอบประชาธิปไตยในประเทศไทย
ตั้งวงเจรจาระหว่างแกนนำรัฐบาล นายกฯ อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ เลขาธิการนายกฯ กอร์ปศักดิ์ สภาวสุ และ ส.ส.สัดส่วนพรรคประชาธิปัตย์ ในฐานะประธานวอร์รูมพรรค ชำนิ ศักดิเศรษฐ กับแกนนำเสื้อแดง วีระ มุสิกพงศ์ นพ.เหวง โตจิราการ และ จตุพร พรหมพันธุ์
ถ้อยทีการเจรจานิ่มนวลบนหลักประชาธิปไตย เกาะหลักการสันติวิธี อ้างหลักประชาธิปไตย อ้างรัฐธรรมนูญ อ้างเผด็จการ อ้างการปฏิวัติรัฐประหาร เห็นช่องว่างการเจรจาหน้าฉากที่ถ่างกว้างขึ้นเรื่อยๆ
เกาไม่ถูกที่คัน
แสดงวิวาทะกันตามแบบวิธีของนักการเมืองในระบอบประชาธิปไตย หาจุดจบยาก ชั้นเชิงของการต่อสู้ทางการเมืองอ้างเหตุแห่ง ความชอบธรรมของแต่ละฝ่าย
ยึดโยงไปถึงเหตุแห่งการเจรจามีการกดดันจากผู้ชุมนุมต่อรัฐบาลนายกฯอภิสิทธิ์ จนเกือบจะหมดทางถอยวัดกันในวินาทีสุดท้าย ระหว่างซื้อเวลาในการยุบสภากับการใช้กำลังเข้าปราบปรามการชุมนุม
อะไรจะเป็นทางถอยที่ดีที่สุด
ถามว่าถ้ามีการยึดอำนาจเกิดขึ้นใครได้ใครเสีย คำตอบคือผลลัพธ์สุดท้ายรัฐบาลเสียเปรียบมากที่สุด ในขณะที่คนเสื้อแดงอิงกระแสสองมาตรฐานชิงความได้เปรียบกว่า ไปถึงจุดชี้ขาดในสนามเลือกตั้ง พรรคฝ่ายค้านย่อมมีโอกาสมาเป็นรัฐบาล และรัฐบาลชุดนี้มีแนวโน้มที่จะกลายเป็นฝ่ายค้าน
เปลี่ยนขั้วการเมืองทันที
บนทางถอยที่ต้องหาทางออกที่ดีที่สุดคือยอมรับการเจรจา ส่วนจะมีเบื้องหน้าเบื้องหลังมากกว่านี้หรือไม่ ต้องไปถาม บวรศักดิ์ อุวรรณโณ เลขาธิการสถาบันพระปกเกล้า
แค่เมื่อถึงโค้งสุดท้ายก่อนที่จะทำสงครามขั้นแตกหัก การเจรจาไร้คำตอบ ไร้แนวทางโดยสันติ ไร้ทางออกในระบอบประชาธิปไตย บนทัศนคติที่แตกต่าง
ไม่ลาออกไม่ยุบสภา
การทำสงครามการเมืองขั้นแตกหักย่อมจะเกิดขึ้นอย่างหลีกลี่ยงไม่ได้ โศกนาฏกรรมทางการเมืองบทที่ 1 ที่มีความพยายามจะถูกยืดเวลาออกไป ในที่สุดก็หนีความจริงไปไม่พ้น ไม่ยุบก็ยึด เปิดช่อง
เกิดสงครามชนชั้น.
หมัดเหล็ก
การเจรจาเพื่อสงบศึกทางการเมืองทุกครั้งต้องมีเหตุร้ายแรง ถึงเสียเลือดเสียเนื้อ แต่ด้วยที่ระบอบประชาธิปไตยอ่อนแอเกินไป เงื่อนไขและการเจรจาในระบอบประชาธิปไตยจึงหาข้อยุติที่ถาวรได้ยาก
เป“นอุปสรรคต่อการพัฒนาระบอบประชาธิปไตยในประเทศไทย
ตั้งวงเจรจาระหว่างแกนนำรัฐบาล นายกฯ อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ เลขาธิการนายกฯ กอร์ปศักดิ์ สภาวสุ และ ส.ส.สัดส่วนพรรคประชาธิปัตย์ ในฐานะประธานวอร์รูมพรรค ชำนิ ศักดิเศรษฐ กับแกนนำเสื้อแดง วีระ มุสิกพงศ์ นพ.เหวง โตจิราการ และ จตุพร พรหมพันธุ์
ถ้อยทีการเจรจานิ่มนวลบนหลักประชาธิปไตย เกาะหลักการสันติวิธี อ้างหลักประชาธิปไตย อ้างรัฐธรรมนูญ อ้างเผด็จการ อ้างการปฏิวัติรัฐประหาร เห็นช่องว่างการเจรจาหน้าฉากที่ถ่างกว้างขึ้นเรื่อยๆ
เกาไม่ถูกที่คัน
แสดงวิวาทะกันตามแบบวิธีของนักการเมืองในระบอบประชาธิปไตย หาจุดจบยาก ชั้นเชิงของการต่อสู้ทางการเมืองอ้างเหตุแห่ง ความชอบธรรมของแต่ละฝ่าย
ยึดโยงไปถึงเหตุแห่งการเจรจามีการกดดันจากผู้ชุมนุมต่อรัฐบาลนายกฯอภิสิทธิ์ จนเกือบจะหมดทางถอยวัดกันในวินาทีสุดท้าย ระหว่างซื้อเวลาในการยุบสภากับการใช้กำลังเข้าปราบปรามการชุมนุม
อะไรจะเป็นทางถอยที่ดีที่สุด
ถามว่าถ้ามีการยึดอำนาจเกิดขึ้นใครได้ใครเสีย คำตอบคือผลลัพธ์สุดท้ายรัฐบาลเสียเปรียบมากที่สุด ในขณะที่คนเสื้อแดงอิงกระแสสองมาตรฐานชิงความได้เปรียบกว่า ไปถึงจุดชี้ขาดในสนามเลือกตั้ง พรรคฝ่ายค้านย่อมมีโอกาสมาเป็นรัฐบาล และรัฐบาลชุดนี้มีแนวโน้มที่จะกลายเป็นฝ่ายค้าน
เปลี่ยนขั้วการเมืองทันที
บนทางถอยที่ต้องหาทางออกที่ดีที่สุดคือยอมรับการเจรจา ส่วนจะมีเบื้องหน้าเบื้องหลังมากกว่านี้หรือไม่ ต้องไปถาม บวรศักดิ์ อุวรรณโณ เลขาธิการสถาบันพระปกเกล้า
แค่เมื่อถึงโค้งสุดท้ายก่อนที่จะทำสงครามขั้นแตกหัก การเจรจาไร้คำตอบ ไร้แนวทางโดยสันติ ไร้ทางออกในระบอบประชาธิปไตย บนทัศนคติที่แตกต่าง
ไม่ลาออกไม่ยุบสภา
การทำสงครามการเมืองขั้นแตกหักย่อมจะเกิดขึ้นอย่างหลีกลี่ยงไม่ได้ โศกนาฏกรรมทางการเมืองบทที่ 1 ที่มีความพยายามจะถูกยืดเวลาออกไป ในที่สุดก็หนีความจริงไปไม่พ้น ไม่ยุบก็ยึด เปิดช่อง
เกิดสงครามชนชั้น.
หมัดเหล็ก
