ทฤษฎียึดวัว "อภิสิทธิ์"หืดขึ้น

ที่มา ข่าวสด

เป็นเดือนแห่งความรักก็จริงแต่รัฐบาลนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ น่าจะไม่มีเวลาให้กับเรื่องโรแมนติกมากนัก

นอกจากต้องหน้าดำคร่ำเครียด กับปัญหาตำรวจ ที่กลายเป็นจุดอ่อนของรัฐบาลไปแล้ว

เดือนแห่งความรักยังร้อนระอุขึ้นมาอีก หลังจากมีการเผยแพร่ทฤษฎี "วัวกินหญ้าต้องยึดทั้งตัว" ของ นายแก้วสรร อติโพธิ อดีตกรรมการตรวจสอบการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่รัฐ หรือ คตส.

หลังจากทฤษฎียึดวัวแพร่กระจายไป นายพานทองแท้ ทายาทของ พ.ต.ท. ทักษิณ ชินวัตร ออกมาโต้ว่า ถ้าเจ้าของหญ้ายึดวัวของบุคคลอื่นไว้ แม้จะอ้างได้ว่ามากินหญ้าของตัวเอง ก็จะต้องโดนข้อหาลักทรัพย์

แต่ถ้าร่วมกันกระทำมากกว่า 1 คน จะกลายเป็นข้อหาปล้นทรัพย์

นอกจากโต้เรื่องยึดวัวทั้งตัวแล้ว คณะลูกชายลูกสาวของ พ.ต.ท.ทักษิณ ยังยื่นคำร้องต่อศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง

ขอให้มีคำสั่งห้ามคณะกรรมการตรวจสอบการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่รัฐ หรือคตส. ให้ข้อมูลเกี่ยวกับคดียึดทรัพย์ ซึ่งอาจทำให้สาธารณชนเข้า ใจผิด

โดยอ้างถึงกรณี นายอุดม เฟื่องฟุ้ง อดีตคตส. เขียนบท ความเรื่อง "ยึดทรัพย์ไม่เลื่อน คตส.ชงยึดทั้งก้อน" และกรณีนายแก้วสรรให้สัมภาษณ์เรื่อง "ยึดวัวทั้งตัว" ลงในหนังสือพิมพ์รายวัน

แม้ว่าศาลฎีกาไม่ได้มีคำสั่งตามคำขอของทายาทชินวัตร แต่การออกโรงของลูกชายลูกสาวของ พ.ต.ท.ทักษิณส่งผลหลายประการ

ประการหนึ่ง เท่ากับได้ร้องเรียนต่อสังคมว่า มีการเสนอความคิดเห็น วิพากษ์วิจารณ์ในคดีที่ศาลกำลังตัดสิน

ประการหนึ่ง เป็นการตอกย้ำถึงทิศทางของคดี จากคำกล่าวของผู้ทำหน้าที่สอบสวนและทำสำนวนคดี

ทฤษฎียึดวัวทั้งตัว และแนวคิดทำ นองเดียวกันที่มีการเผยแพร่ในขณะนี้ ในแง่ของนายแก้วสรรอาจจะเป็นความเห็นทางวิชาการ ทำให้สังคมมองเห็นหลักเหตุผลในคดีนี้

แต่ในทางการเมือง ก็ทำให้สถานการณ์ของเดือนกุมภาพันธ์ยุ่งยากขึ้นอีก

สําหรับขบวนการเสื้อแดง แม้จะดูไม่มีเอกภาพและอยู่ระหว่างต่อสู้ทางความคิด เพื่อหาแนวทางการต่อสู้ที่เหมาะสม

แต่ความใหญ่โตของขบวนการ และ "ทุน" สนับสนุนที่เชื่อว่ามีมากมายมหาศาล ก็สร้างความพรั่นพรึงให้กับรัฐบาลอยู่แล้ว

คนเสื้อแดงมีที่มาหลากหลาย ทั้งนักเคลื่อนไหวเก่าจากปี 2516 และ 2519 อาจารย์มหาวิทยาลัย ปัญญาชน ไปจนถึงคนขับแท็กซี่ และชาวไร่ชาวนาที่ทิ้งชนบทเข้ามาอยู่เมืองหลวงและหัวเมืองใหญ่

ปัญหาของเสื้อแดง ก็คือ ยังไม่มีแนวคิดในการต่อสู้ที่ชัดเจนเป็นหนึ่งเดียวทั้งขบวน มีแต่จุดร่วมสำคัญคือ ความ เห็นอกเห็นใจพ.ต.ท.ทักษิณ ที่ต้องพ้นอำนาจด้วยการรัฐ ประหาร และถูกกระทำโดยกระบวนการ 2 มาตรฐาน

ทำให้แนวทางในการต่อสู้ยังไม่ชัดเจน หากเน้นหนักที่คดียึดทรัพย์ ก็จะกลายเป็นต่อสู้เพื่อตัวบุคคลไป และกลายเป็นการกดดันกระบวนการยุติธรรม

ทำให้เสื้อแดงบางส่วนเห็นว่าควรก้าวผ่านคดียึดทรัพย์ ตั้งเป้าหมายล้มระบบอำมาตย์ โดยไปชุมนุมหลังตัดสินคดี เฉพาะหน้าคือเรียกร้องให้นายกฯอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ยุบสภา

แม้จะไม่มีแนวทางที่ชัดเจนเป็นเอกภาพ แต่ที่ผ่านมาการเคลื่อนไหวของเสื้อแดงได้ผลในระดับหนึ่ง

โดยอาศัยเงื่อนไขจากจุดอ่อนของรัฐบาล โดยเฉพาะกรณี "2 มาตรฐาน"

จนทำให้ พล.อ.สุรยุทธ์ จุลานนท์ องคมนตรี ต้องขนข้าวของออกจากบ้านเขายายเที่ยง ทิ้งพื้นปูนไว้เป็นอนุสรณ์ และยังถูกตั้งคำถามถึงความเหมาะสมในการทำหน้าที่องคมนตรี

และกรณีสนามกอล์ฟเขาสอย ดาว จ.จันทบุรี ก็ออกอาการว่าจะมีการตรวจสอบและลงดาบ เพื่อลบข้อกล่าวหา 2 มาตรฐาน

การเคลื่อนไหวเหล่านี้ นอกจากเปิดโปง "กลุ่มอำนาจ-ผู้มีบารมี" ที่สนับสนุนรัฐบาลอยู่แล้ว

ยังทำให้สายตาของสังคมจับจ้องมองไปที่คดียึดทรัพย์ ในแง่มุมที่แตกต่างจากฝ่ายรัฐบาล

สําหรับรัฐบาลพรรคประชาธิปัตย์ ยังเชื่อว่าจะรับมือกับสถาน การณ์ได้ แม้จะประเมินว่าเสื้อแเดงจะเคลื่อนไหวเข้มข้นกว่าทุกครั้งก็ตาม

ด้วยความเชื่อมั่นว่า ยังมีกองทัพสนับสนุนอยู่ แม้จะมีข่าวสารแปลกๆ จากกองทัพสลับฉากมาเป็นระยะๆ ก็ ตาม

ส่วนพรรคร่วมรัฐบาลที่ปีนเกลียวกันไปพักใหญ่ ถึงขนาดแยกวงแก้ไขรัฐ ธรรมนูญ และมีการแซวๆ กันเรื่องที่จะเปลี่ยนตัวนายกรัฐมนตรี ขณะที่อีกฝ่ายออกข่าวจะล้มงบถนนไร้ฝุ่น

แต่สุดท้าย ก็เคลียร์กันได้ โดยรัฐบาลไปผนึกกำลังกับ ส.ว. ลงมติดองร่างแก้ไขรัฐธรรมนูญไว้ก่อน

อย่างไรก็ตาม การตั้งรับของรัฐบาล ก็กลายเป็นเงื่อนไขให้เสื้อแดงเอาไปกระหน่ำกลับอีกจนได้

อย่างการออกข่าวเส้นทางท่อน้ำเลี้ยงเสื้อแดง ที่ นายปณิธาน วัฒนายากร โฆษกรัฐบาลออกมาแฉด้วยตัวเอง

พอถูกซักลึกเข้าก็อ้อมๆ แอ้มๆ ขณะที่รองนายกฯ ฝ่ายความมั่นคงอย่าง นายสุเทพ เทือกสุบรรณ บอกว่าไม่รู้เรื่องด้วย

และกลายเป็น "โมเดล" ไปแล้วว่า ความไม่เป็นมืออาชีพของรัฐบาล กลายเป็นเงื่อนไขอันโอชะให้เสื้อแดงเคลื่อน ไหวและขยายตัวไปเรื่อยๆ

ในทางการเมือง เชื่อกันว่าในวันที่ 26 กุมภาพันธ์ ชะตากรรมของวัวจะเป็นอย่างไรก็ตาม

แต่การเคลื่อนไหวของเสื้อแดงจะยืดยาวและรุนแรงกว่าที่คิด