หลัง ครม.อนุมัติร่าง พ.ร.บ.ประกอบธุรกิจค้าปลีกค้าส่งอย่างมีเงื่อนงำ ไม่ว่าจะมีการส่งกลับให้ไปทบทวนหลายครั้ง หรือปรากฏร่างฉบับผู้แทนการค้าไทยของ เกียรติ สิทธีอมร ประกบกับร่างของรัฐบาลเข้ามาด้วยและที่แปลกมากยิ่งขึ้นก็คือ รัฐบาลได้นำร่างของทั้งสองฉบับมายำรวมกันหน้าตาเฉย
ประเด็นปัญหาคือ เรื่องของขนาดพื้นที่ของห้างค้าปลีกค้าส่งจะต้องจัดให้อยู่ภายใต้ข้อบังคับของ พ.ร.บ.ฉบับนี้หรือไม่ เพราะมีการตีความกันว่า ขนาดของพื้นที่ห้างระดับ 1,000 ตารางเมตรขึ้นไป จะนับรวมพื้นที่ทั้งหมด หรือแยกส่วนเฉพาะพื้นที่จำหน่ายสินค้า โดยไม่รวมพื้นที่จัดเก็บสต๊อกสินค้าไว้ด้วย
แม้ข้อแตกต่างตรงนี้จะดูเล็กน้อย แต่ผลที่เกิดขึ้นสร้างข้อได้ เปรียบเสียเปรียบอย่างมหาศาล นอกจากนี้ มีการสอดแทรกการใช้อำนาจที่ไม่ชอบธรรม เช่น การให้อำนาจคณะกรรมการกำกับดูแล ในการเจรจาหาข้อยุติระหว่างซัพพลายเออร์กับห้างค้าปลีก
หรือมีอำนาจหน้าที่เข้าไปแก้ไขความขัดแย้งระหว่างชุมชนกับห้างค้าปลีกที่จะไปตั้งในพื้นที่ต่างหาก เท่ากับคณะกรรมการชุดนี้มีทั้งอำนาจในการตรวจสอบและออกใบอนุญาต กำกับดูแลให้ห้างปฏิบัติตาม พ.ร.บ.สามารถเข้าไปตรวจค้นร้านค้าที่ต้องสงสัยได้แถมยังควบรวมอำนาจหน้าที่ของฝ่ายปกครองอีกด้วย
ทั้งนี้ ต้องตระหนักในความจริงที่ว่า เบื้องหลังของร่าง พ.ร.บ. ฉบับนี้ มาจากความขัดแย้งระหว่าง ห้างโมเดิร์นเทรดกับซับพลาย-เออร์ รายใหญ่ ที่แย่งชิงในผลประโยชน์ธุรกิจการค้าปลีกมีมูลค่านับแสนล้าน
ส่วนโชห่วยหรือร้านค้าขนาดเล็ก ถูกนำมาเป็นข้ออ้างในการสร้างภาพลักษณ์ ที่ดีงามในการออกกฎหมายนี้เท่านั้น เพราะถ้าพิจารณาให้รอบคอบแล้วไม่มีกฎหมายข้อใดที่ช่วยปกป้องให้ร้านโชห่วยสามารถพัฒนาตัวเองหรือฟันฝ่ามรสุมของธุรกิจประเภทนี้ไปได้เลย
นอกจากการเสริมอำนาจให้กับ ซัพพลายเออร์ชิงความเป็นเจ้าตลาด คืนมาจากโมเดิร์นเทรดเท่านั้นและท้ายที่สุดผู้บริโภคเองก็ไม่ได้รับประโยชน์อะไรจากร่าง พ.ร.บ. ค้าปลีกค้าส่งฉบับนี้เลย
เพราะผลประโยชน์สูงสุดของผู้ซื้อก็คือการมีโอกาสบริโภคของกินของใช้ ในราคาที่ยุติธรรม และมีสินค้าให้เลือกอย่างหลาก หลาย มากกว่าจะต้องตกอยู่ในสภาพถูกบังคับให้ซื้อสินค้าที่กำหนด
ที่ต้องผ่านมือพ่อคนกลางหลายทอดหลายต่อ
ส่งผลให้ราคาสินค้าแพงขึ้นอย่างไม่ถูกต้อง นอกจากนี้ เมื่อมีโอกาสพ่อค้าคนกลางเหล่านี้ จะรวมหัวกันกักตุนสินค้าเพื่อให้ราคาสูงขึ้นตามใจชอบ
ดังนั้น พ.ร.บ. ฉบับนี้นอกจากจะจับผู้บริโภคและร้านโชห่วยเป็นตัวประกันแล้ว ยังทำให้ซัพพลายเออร์และพ่อค้าคนกลางกลับมามีอำนาจในการควบคุมกลไกของตลาดอีกครั้ง
เอื้อประโยชน์นายทุนชัดๆ.
หมัดเหล็ก
