โดย...ลูกชาวนาไทย
ฟังแกนนำหลายคนพูด เช่น คุณวิสา หรือคนอื่นๆ และลักษณะการเดินเกมของแกนนำ นปช. ผมคิดว่า เขามุ่งไปที่ “ยุทธศาสตร์แห่งสงครามยืดเยื้อ”
เมื่อคนผมฟังท่านทักษิณ พูดจากคองโก ว่า ท่านสามารถรอได้ และไม่ใจร้อนอะไร แต่จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด นั้นเหมือนกับเป็น “สัญญาประชาคม” เลยทีเดีย ผมจึงสรุปว่า แผนการจริงคือสงครามยืดเยื้อ
นวดให้น่วม สูญเสียความชอบธรรมไปเรื่อยๆ สุดท้ายก็จะล่นลงจากขั้ว
แม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะใจร้อน เพราะแก่ชราแล้ว หากคนเสื้อแดงไม่เดินเกมใจร้อน พวกเขาก็จะทนไม่ได้ สุดท้าย ก็อาจทำรัฐประหาร หรืออื่นๆ ซึ่งก็ยังกำหนดไม่ได้ ขึ้นกับ ภาวะสุขภาพของ “มหาอำมาตย์” ว่าจะอยู่ได้ยาวหรือไม่ หากทำรัฐประหาร คนเสื้อแดงก็จะเร่งเกมให้จบเร็วขึ้น
ยุทธศาสตร์ตอนนี้ที่เป็น ยุทธศาสตร์หลัก แม้จะไม่ประกาศ หรือประกาศไปอีกทาง แต่จริงๆ ที่เขาทำคือ การขยายเครือข่าย กระตุ้นมวลชน อาจมีการชุมนุมใหญ่ แต่ผมเชื่อว่า เขาจะไม่เดินเกมแตกหัก
แต่จะเป็นการเดินเกม บุกแล้ว ก็สลายตัวไปและบุกอีก เรื่อยๆ
ผมอาจวิเคราะห์ผิดก็ได้
แต่ผมก็ชอบยุทธศาสตร์สงครามยืดเยื้อ
เพราะการรบกับ “จักรวรรดิ อันยิ่งใหญ่นั้น “เราไม่มีกำลังกองทัพที่เข็มแข็งเพียงพอที่จะ “บุกทะลวงเข้าไปในใจกลางจักรวรรดิ ล้มเมืองหลวงของข้าศึกได้ได้ทันที” เราก็ทำได้คือ ขยายเครือข่ายมวลชน สร้างความตาสว่างไปเรี่อยๆ สุดท้าย “ประชาชนจะเข็มแข็งและการปฎิวัติประชาชนจะสมบูรณ์” มากกว่าชนะอย่างรวดเร็ว แต่อำนาจทางการเมืองไปอยู่กับนักการเมือง (แม้จะเป็นฝ่ายเรา) ประชาชนยังไม่เข็มแข็งพอ สุดท้ายเราก็ได้ประชาธิปไตยที่สุกๆ ดิบๆ เหมือนที่ผ่านมา
เมื่อคนผมฟังท่านทักษิณ พูดจากคองโก ว่า ท่านสามารถรอได้ และไม่ใจร้อนอะไร แต่จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด นั้นเหมือนกับเป็น “สัญญาประชาคม” เลยทีเดีย ผมจึงสรุปว่า แผนการจริงคือสงครามยืดเยื้อ
นวดให้น่วม สูญเสียความชอบธรรมไปเรื่อยๆ สุดท้ายก็จะล่นลงจากขั้ว
แม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะใจร้อน เพราะแก่ชราแล้ว หากคนเสื้อแดงไม่เดินเกมใจร้อน พวกเขาก็จะทนไม่ได้ สุดท้าย ก็อาจทำรัฐประหาร หรืออื่นๆ ซึ่งก็ยังกำหนดไม่ได้ ขึ้นกับ ภาวะสุขภาพของ “มหาอำมาตย์” ว่าจะอยู่ได้ยาวหรือไม่ หากทำรัฐประหาร คนเสื้อแดงก็จะเร่งเกมให้จบเร็วขึ้น
ยุทธศาสตร์ตอนนี้ที่เป็น ยุทธศาสตร์หลัก แม้จะไม่ประกาศ หรือประกาศไปอีกทาง แต่จริงๆ ที่เขาทำคือ การขยายเครือข่าย กระตุ้นมวลชน อาจมีการชุมนุมใหญ่ แต่ผมเชื่อว่า เขาจะไม่เดินเกมแตกหัก
แต่จะเป็นการเดินเกม บุกแล้ว ก็สลายตัวไปและบุกอีก เรื่อยๆ
ผมอาจวิเคราะห์ผิดก็ได้
แต่ผมก็ชอบยุทธศาสตร์สงครามยืดเยื้อ
เพราะการรบกับ “จักรวรรดิ อันยิ่งใหญ่นั้น “เราไม่มีกำลังกองทัพที่เข็มแข็งเพียงพอที่จะ “บุกทะลวงเข้าไปในใจกลางจักรวรรดิ ล้มเมืองหลวงของข้าศึกได้ได้ทันที” เราก็ทำได้คือ ขยายเครือข่ายมวลชน สร้างความตาสว่างไปเรี่อยๆ สุดท้าย “ประชาชนจะเข็มแข็งและการปฎิวัติประชาชนจะสมบูรณ์” มากกว่าชนะอย่างรวดเร็ว แต่อำนาจทางการเมืองไปอยู่กับนักการเมือง (แม้จะเป็นฝ่ายเรา) ประชาชนยังไม่เข็มแข็งพอ สุดท้ายเราก็ได้ประชาธิปไตยที่สุกๆ ดิบๆ เหมือนที่ผ่านมา
