ตัวเลข 38 จังหวัดของรัฐบาล ที่แสดงว่า ประชาชนในจังหวัดดังกล่าว..เป็นคนใส่เสื้อแดงและมีพฤติกรรมต่อต้านการบริหารประเทศของรัฐบาลประชาธิปัตย์
เป็นการยอมรับของหน่วยงานความมั่นคงของประเทศรัฐบาล..สั่งการเตรียมรับมือเต็มที่ โดยการสั่งราชการทุกส่วนให้..ดำเนินการเต็มที่กับประชาชนเหล่านี้..แต่การจะบังคับให้ยุติความเคลื่อนไหวนั้น..รัฐธรรมนูญเปิดทางไว้..จึงทำไม่ได้หากนำ 38 จังหวัด..มารวมกับ 4 จังหวัดภาคใต้..คือ ยะลา-ปัตตานี-นราธิวาส-และสงขลา แล้ว..ในประเทศที่มี 76 จังหวัดอย่างประเทศไทย..จะมีจังหวัดที่มีปัญหามากกว่า กึ่งหนึ่งถึง 4 จังหวัดถ้าเป็นเสียงโหวตในสภา..ก็แปลว่าเกินครึ่ง
ของจังหวัดทั้งหลาย ต่อต้านรัฐบาลประชาชนเหล่านั้น ปรารถนาอะไรในการเผชิญหน้ากับรัฐบาล..ประชาชนเหล่านั้นแค่อยากจะให้มีการเลือกตั้งใหม่ เพราะเขาทั้งหลายเชื่อว่า..รัฐบาลที่ปกครองพวกเขาอยู่ในวันนี้..ถึงจะมาจากคูหาเลือกตั้งของพวกเขา แต่กรรมวิธีในการจัดตั้ง..มีอำนาจเผด็จการเข้ามาเกี่ยวข้องเขาเชื่อของเขาว่า..นายกรัฐมนตรีของพวกเขา..เป็นแค่ตัวแสดงของอำนาจแอบแฝง เป็นตัวแต่งตัวประกอบของมือที่มองไม่เห็น แต่มือที่กล่าวกันว่ามองไม่
เห็นนั้น..ประชาชนมองเห็น..ปัญหาที่พรรคประชาธิปัตย์..และนายกรัฐมนตรีของพรรค ปฏิเสธการเรียกร้องของรัฐบาล..และนำไปสู่การชุมนุมต่อต้านของคนเป็นแสนเป็นหมื่นนั้น..ก็คือกลัวว่าจะแพ้การเลือกตั้งในระบอบประชาธิปไตยนั้น การเลือกตั้งถือว่ามีความสำคัญสูงสุด ที่จะทำให้ประเทศหลีกเลี่ยงการแย่งอำนาจทางการเมืองด้วยอาวุธ ประชาธิปัตย์..อยากจะรอให้ถึงวันเลือกตั้งข้างหน้า..อยากจะอยู่จนครบเทอม..แต่ประชาชนจำนวนหนึ่งไม่ยอมรับการเข้ามามี
อำนาจที่มีอำนาจอื่นแอบแฝงสั่งการ..ประชาชนจึงไม่รอและขอให้เลือกตั้งใหม่ถ้าจะให้ประเทศสงบและประชาธิปไตยเติบใหญ่..ก็ไม่มีอะไรยาก..ก็คือการยอมรับความจริง..และให้ระบอบประชาธิปไตยแก้ไขปัญหาด้วยวิธีการของมันเองเรื่องราวทั้งหลายก็จะสิ้นสุด..ความเสี่ยงที่จะเกิดเรื่องเลวร้าย ก็หายไป...ความเชื่อมั่นของประเทศไทยในสายตาของชาวโลกก็จะกลับมา..ทรราชย์กับประชาธิปไตย..มันไปด้วยกันไม่ได้หรอก...
