ถ้าประเทศไทย...จะต้องพบกับความวิบัติวอดวายอันเนื่องมาจากการเมือง... ก็เป็นเรื่องต้องโทษประดานักการเมืองทั้งหลายในวันนี้...ที่นิยมแต่การทะเลาะเบาะแว้งในเรื่องผลประโยชน์มากกว่า...การรักษาประชาธิปไตยจะไม่มีนักปฏิวัติยุคใดประสพความสำเร็จในการปฏิวัติ...หากว่าภายหลังการปฏิวัติและส่งคืนอำนาจอำนาจจะกลับไปอยู่กับนักการเมืองที่มาจากการเลือกตั้งแต่เพราะประเทศนี้ปราศจากนักการเมืองที่เป็นนักการเมือง...เพราะประเทศนี้มันมีแต่นักธุรกิจ
การเมืองเผด็จการมันจึงยังฝังรกรากอยู่ และพร้อมที่จะแสดงพลังอำนาจออกมาในทุกสภาวะที่อำนวยเพราะประเทศนี้มันมีแต่ “พ่อค้า” ที่ปรุงแต่งกันเข้ามาเป็นนักการเมือง...การเมืองของมันทั้งหลายจึงกลายเป็นการเข้าไปแย่งชิงงบประมาณรายจ่ายแผ่นดินประชาธิปไตยของรากษสประชาธิปไตยเหล่านี้คือเก้าอี้นายกรัฐมนตรีที่มีอำนาจจัดซื้อจัดหา...เกรดกระทรวงของพวกเขาทั้งหลาย จึงอยู่ที่งบประมาณและงานจัดซื้อจัดจ้าง...กระทรวงการต่างประเทศ...กระทรวงเกรด เอ
ของชาติมหาอำนาจประชาธิปไตย กลายเป็นกระทรวงเกรด ซี...ในประเทศไทย...ประเทศที่กำลังจะวิบัติวอดวายจากฝีมือของนักการเมืองนี่คือคำตอบของคำถามที่ว่า...ทำไม...ประชาธิปไตยของประเทศนี้...มันถึงง่อยเปลี้ยเสียขา...และจ่อมจมอยู่กับความพิกลพิการ...กัมพูชา...ลาว...เวียดนาม...มาเลเซีย...สิงคโปร์...อินโดนีเซีย... นักการเมืองผู้บริหารแผ่นดินของเขามาจากนักต่อสู้เพื่อการเมือง... สู้กับแสนยานุภาพของสหรัฐอเมริกา... สู้กับมหาอำนาจเพื่อปลด
ปล่อยแผ่นดิน...สู้กับเผด็จการทหาร... ฯลฯเขาเหล่านั้นเป็นนักการเมือง...ไม่ใช่อาตี๋ลูกเถ้าแก่เขาเหล่านั้นเป็นนักการเมือง...ไม่ใช่เผ่าพันธุ์ของผีกระสือแห่งกองงบประมาณรายจ่ายเขาเหล่านั้น...สู้จนตาย...เพื่อแผ่นดินและประชาชนเช่นเดียวกับประชาชนทั้งหลาย...เพื่อนบ้านเหล่านั้น...แค่ไม่นานที่พวกเขาปลดปล่อยแผ่นดินของเขา และสร้างการเมืองของพวกเขาขึ้นมา...วันนี้การเมืองของพวกเขาแข็งแกร่ง...ปราศจากความวุ่นวายและห่างไกลจากสงครามกลาง
เมือง...คนขับแท็กซี่...ในกรุงพนมเปญ...เล่าให้ฟังว่า...แค่ปืนลั่นนัดเดียวในประเทศกัมพูชาวันนี้...ก็เป็นเรื่องใหญ่...อีกไม่นานในประเทศไทย...นักการเมืองทั้งหลาย...จะทำให้แผ่นดินนี้...มีแต่เสียงปืน...ปืนจากผู้ป้องกันรักษาอำนาจกับปืนจากผู้อยากได้อิสระเสรีภาพและสร้างประชาธิปไตย...ดูหมอกันบ้างปะไร...อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อประชาชนเป็นผู้พิพากษา
