แค่จะแก้เด็กนักเรียนตีกัน...ระดับอุดมปัญญา...จะใช้การย้ายโรงเรียนไม่ให้อยู่ใกล้กันเอาความคิดนี้ไปเผยแพร่ที่ไหนในโลก...มันก็เป็นเรื่องตลก...น่าเวทนาความคิด ยิ่งเป็นความคิดของระดับผู้บริหารแผ่นดินด้วยแล้ว ก็ได้แต่ปลงใจและเข้าใจ ทำไมประเทศนี้มันถึงยุ่งยากและยุ่งเหยิงอยู่แบบนี้เด็กมันตีกันบน
ถนนนอกโรงเรียน...ย้ายโรงเรียนจะแก้ไขอะไรได้...เพราะมันเจอกันที่ไหนมันก็ล่อกันตรงนั้น แล้วแต่ว่าพวกใครมากกว่าพวกใครน้อยกว่าเด็กมันก็แค่เด็ก มันไม่ใช่ผู้ก่อการร้ายแต่ถ้าโครงการย้ายโรงเรียน...ไม่ว่าอุเทนถวายหรือปทุมวัน...มันก็คือรางวัลหลายเด้ง...เด้งแรกก็คืองบประมาณจัดซื้อจัดสร้าง...งบประมาณเป็นพันเป็นหมื่นล้าน ที่จะต้องตั้งกันขึ้นมา...ให้กับระดับอุดมปัญญาอีกเด้งก็คือ...ที่ดินที่เป็นที่ตั้งของวิทยาลัยทั้ง 2 แห่ง...เนื้อที่มหึมาที่ราคาที่ดินตั้งต้นกันที่
ตารางวาละ 8แสนบาท...ปัญหาอยู่ที่เด็กไม่ใช่โรงเรียน...ปัญหาอยู่ที่...กระทรวงศึกษาธิการ ปัญหาอยู่ที่รัฐบาล...เท่าที่ผ่านมามันมีแต่คนเป็นรัฐมนตรี แค่มันไม่เคยมีรัฐมนตรี...มันมีแค่ผู้แทนราษฎรมาเป็นรัฐมนตรี มันยังไม่เคยมีรัฐมนตรีที่เป็นรัฐมนตรีแก้ที่เด็ก...สถาบันผลิตช่างฝีมือนั้น...ในประเทศร่ำรวยและยิ่งใหญ่...สถาบันเหล่านี้จะมีความสำคัญ...เพราะเป็นการผลิตเด็กไทยไว้รองรับกับการเติบโตของประเทศไปในทิศทางที่เหมาะสมกับประเทศไทยเด็กที่เข้าสู่สถาบัน
เหล่านี้ จึงจะต้องเป็นเด็กที่เรียนดี...จะให้เด็กเรียนเก่งเรียนดีเข้าสู่สถาบันเหล่านี้...รัฐที่ไม่ใช่รัฐบาล...รัฐที่มีรัฐวิสาหกิจใช้ช่างฝีมือมากมาย จะต้องมีตำแหน่งงานไว้ให้...ไม่ใช่เด็กที่ไหนก็ได้ ที่มีแค่เงินค่าเล่าเรียน...เพื่อที่จะมาเปลี่ยนโรงเรียนให้เป็นซ่องโจรจะแก้ไขปัญหา...ก็ต้องอัพเกรดสถานศึกษา...ไม่ใช่ย้ายโรงเรียนให้ไกลกัน...เพราะถึงมันจะอยู่คนละฝั่งเมือง...มันก็มาเดินสวนกันจนได้ในเมือง...จะแก้ไขปัญหามันต้องใช้ปัญญาไม่ใช่ความโลกอยากจะเป็นผู้บริหาร
เป็นเสนาบดี...มันต้องมีมากกว่าคนธรรมดาที่ลอนสมองช่างกลปทุมวันเขาทำไปแล้ว...อัพเกรดข้อสอบให้สูงขึ้น ผลก็คือ...เกือบจะไม่มีเด็กสอบได้...แต่ก็มาแพ้ทางเด็กเมื่อโดนประท้วงให้ลดความเข้มของข้อสอบ...และทางกระทรวงยอมแพ้เด็กถ้าเด็กใหญ่กว่ากระทรวงใหญ่กว่าโรงเรียน...หนทางที่เหลืออยู่ก็ไปเพิ่มคุกเพิ่มตะรางรอไว้เพราะที่ร้ายกว่าเด็กเหลือขอ ก็ผู้ใหญ่ขอทาน
