กรุงศรีอยุธยาไม่ได้ล่มเพราะไพร่แตกสามัคคี แต่เพราะอำมาตย์แย่งชิงอำนาจกันต่างหาก

ที่มา thaifreenews

โดย Bugbunny

จากหนังสือชื่อ “กบฏกรุงศรีอยุธยา” โดย จิตรสิงห์ ปิยะชาติ ให้ข้อมูลจากประวัติศาสตร์และพงศาวดารว่า การแย่งชิงอำนาจด้วยการกบฏและรัฐประหารในกรุงศรีอยุธยานั้นมีอยู่ถึง 24 ครั้งในรอบ 417 ปี โดยอำมาตย์ข้าราชการ และกลุ่มเจ้าผู้ครองนครหรืออำมาตย์อีกกลุ่มหนึ่งแทบทั้งสิ้น ใครมีกำลังก็ส้องสุมกันโค่นล้มผู้อ่อนแอ สถาปนาตนเองและราชวงศ์ใหม่ขึ้นครองบัลลังก์ ตั้งตนเองขึ้นเป็นสมมติเทพ ทั้งที่แท้จริงพื้นเดิมนั้นก็ล้วนเป็นอำมาตย์ คนสามัญมาแต่เดิมทั้งสิ้น

กบฏและรัฐประหาร 24 ครั้งนั้นประกอบไปด้วย

พ.ศ. ๑๙๑๓ ขุนหลวงพะงั่ว ยึดอำนาจจาก พระราเมศวร
พ.ศ. ๑๙๑๓ พระราเมศวรยกทัพมายึดอำนาจพระเจ้าทองลัน โอรสขุนหลวงพะงั่ว
พ.ศ. ๑๙๕๒ สมเด็จพระมหาเสนา ยึดอำนาจจากพระรามราชา โอรสของพระราเมศวร ถวายให้พระนครินทรราชา เชื้อสายขุนหลวงพะงั่ว
พ.ศ. ๑๙๖๗ เจ้าอ้ายพระยาและเจ้ายี่พระยาทำสงครามแย่งชิงราชสมบัติ สิ้นพระชนม์ทั้งคู่ และเจ้าสามพระยาขึ้นครองราชย์
พ.ศ. ๒๐๗๗ พระไชยราชาสำเร็จโทษพระรัษฐาธิราช ผู้มีพระชนม์เพียง ๕ ขวบ แล้วขึ้นครองราชย์
พ.ศ. ๒๐๙๑ แม่หยัวศรีสุดาจันทร์ แย่งราชสมบัติ สำเร็จโทษพระยอดฟ้าพระโอรสของพระนางเองกับพระไชยราชา แล้วให้ขุนวรวงศาธิราชขึ้นครองบัลลังก์
พ.ศ. ๒๐๙๑ กลุ่มอำมาตย์แย่งราชสมบัติมาถวายพระเทียรราชา ที่ต่อมาเป็นพระมหาจักรพรรดิ สังหารแม่หยัวศรีสุดาจันทร์และขุนวรวงศาธิราช
พ.ศ. ๒๑๐๖ พระศรีศิลป์ โอรสพระไชยราชาธิราช ก่อกบฏจะแย่งราชบัลลังก์จากพระมหาจักรพรรดิ แต่ไม่สำเร็จ ถูกสำเร็จโทษ
พ.ศ. ๒๑๐๖ สุลต่านปัตตานีปล้นพระราชวัง พระมหาจักรพรรดิเสด็จหนี ปราบได้สำเร็จ
พ.ศ. ๒๑๒๔ กบฏไพร่ญานพิเชียร
พ.ศ. ๒๑๕๓ พระเจ้าทรงธรรมยึดอำนาจจากพระศรีเสาวภาคย์
พ.ศ. ๒๑๕๕ ญี่ปุ่นในกรุงศรีอยุธยายึดวังหลวง ปราบได้สำเร็จ
พ.ศ. ๒๑๗๓ พระเจ้าปราสาททองยึดอำนาจจากพระเชษฐาธิราชกุมาร
พ.ศ. ๒๑๗๔ กบฏเมืองนครศรีธรรมราช ปัตตานี สงขลา
พ.ศ. ๒๑๙๙ พระศรีสุธรรมราชา พระอนุชาพระเจ้าปราสาททอง ยึดอำนาจจากเจ้าฟ้าไชย พระโอรสพระเจ้าปราสาททอง
พ.ศ. ๒๑๙๙ พระนารายณ์ โอรสพระเจ้าปราสาททอง ยึดอำนาจจากพระศรีสุธรรมราชา
พ.ศ. ๒๑๙๙ พระไตรภูวนาทิตย์ โอรสพระเจ้าปราสาททองต่างมารดา เตรียมก่อกบฏ ถูกพระนารายณ์ปราบปรามลงได้
พ.ศ. ๒๒๙๙ กบฎแขกมักกะสัน ต้องใช้ขุนนางฝรั่งและแขกปราบปราม
พ.ศ. ๒๒๓๑ พระเพทราชายึดอำนาจจากพระนารายณ์ สังหารพระปีย์ โอรสบุญธรรม
พ.ศ. ๒๒๓๒ – ๒๒๔๑ กบฏเมืองนครราชสีมา และนครศรีธรรมราช
พ.ศ. ๒๒๓๗ กบฎธรรมเถียร
พ.ศ. ๒๒๔๑ กบฏบุญกว้าง
พ.ศ. ๒๒๗๖ พระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ ยึดอำนาจจากสมเด็จเจ้าฟ้าอภัย
พ.ศ. ๒๓๐๑ กบฏเจ้าสามกรม แต่เจ้าฟ้าอุทุมพรทรงปราบปรามลงได้

ความจริงก็คือ ราชบัลลังก์กรุงศรีอยุธยานั้น ...เปลี่ยนแปลงไปหลายราชวงศ์ เช่น ราชวงศ์อู่ทอง ราชวงศ์สุพรรณบุรี ราชวงศ์ปราสาททอง ราชวงศ์บ้านพลูหลวง ฯลฯ ผู้ก่อรัฐประหารและกบฏส่วนใหญ่เป็นมหาอำมาตย์ของกรุงศรีอยุธยา เจ้าเมืองต่างเมือง คนสามัญและไพร่มีน้อย เมื่อรัฐประหารยึดอำนาจได้ก็สำเร็จโทษราชวงศ์เดิม สังหารหมู่พระญาติวงศ์และขุนนางที่ภักดีต่อราชวงศ์เดิม กันมากมายหลายร้อยหลายพันคน เป็นบัลลังก์เลือดบัลลังก์หนึ่ง อำมาตย์ผู้ครองเมืองในภูมิภาค และชาวต่างชาติอีกจำนวนมากก็เคยก่อกบฏหลายครั้ง อย่างเช่น เจ้าเมืองนครราชสีมา เจ้าเมืองนครศรีธรรมราช เจ้าเมืองสงขลา สุลต่านปัตตานี คนญี่ปุ่น คนอินโดเนเซีย (กบฏมักกะสัน จากเมืองมาคัสซาร์ เกาะเซเลเบส)เป็นต้น นี่ยังไม่นับการแข็งเมืองก่อกบฏไปเข้ากับคนต่างด้าวท้าวต่างแดน อย่างเช่นเมืองพิษณุโลก เชียงใหม่ ไปเข้ากับ...พม่ามาร่วมตีกรุงศรีอยุธยา

สิ่งที่ได้เห็นก็คือ ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้น การแก่งแย่งชิงอำนาจกันเองของพวกอำมาตย์นั่นแหละ ที่ทำให้กรุงศรีอยุธยาอ่อนแอลง ไม่ใช่เพราะไพร่แตกสามัคคีกัน อย่างที่พยายามยัดข้อมูลใส่ให้หลงเชื่อ ไพร่ไม่เกี่ยว อำมาตย์เพียว ๆ ที่แย่งอำนาจกัน กรุณาอย่าขอร้องให้ไพร่สมานฉันท์ลูกเดียว เพราะวันนี้คนป่ามีปืนกันเป็นส่วนใหญ่แล้ว